Δικτάτορες με προβλήματα
Οι παράγοντες που ανέτρεψαν πολλά εδραιωμένα κόμματα και θεσμούς σε δημοκρατικές χώρες έχουν στενούς παραλληλισμούς στις απολυταρχίες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την οικονομία. Πολλές δημοκρατίες παλεύουν να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή ζωή για όλους τους πολίτες τους, να περιορίσουν τις οικονομικές εξαρθρώσεις, και να αποφύγουν την αύξηση των ανισοτήτων. Αλλά το ίδιο κάνουν και οι πιο αυταρχικές χώρες.
Ο THOMAS CAROTHERS είναι ανώτερος αντιπρόεδρος Σπουδών στο Carnegie Endowment for International Peace και συν-συγγραφέας, με τον Andrew O'Donohue, του βιβλίου με τίτλο Democracies Divided: The Global Challenge of Political Polarization [1].
Οι σχολιαστές οι οποίοι είναι σκληροί απέναντι στην δημοκρατία, συχνά καταδεικνύουν την απογοητευτική δυνατότητα των νέων τεχνολογιών επικοινωνιών να επιδεινώνουν τον κοινωνικό και πολιτικό κατακερματισμό με το να διευρύνουν την παραπληροφόρηση. Ωστόσο, αυτές οι ίδιες τεχνολογίες δυσκολεύουν και τα μη δημοκρατικά καθεστώτα να καταπνίγουν τις διαφωνίες, να εξουδετερώνουν την κινητοποίηση των πολιτών τους και να περιορίζουν την πρόσβαση σε πηγές ανεξάρτητης πληροφόρησης. Και εδώ, επίσης, η Κίνα είναι μια παραπλανητική ξεχωριστή περίπτωση. Το κινεζικό καθεστώς απολάμβανε ένα ασυνήθιστο επίπεδο επιτυχίας όσον αφορά την καθιέρωση στενού πολιτικού ελέγχου επί του συνήθως ακυβέρνητου πεδίου των κοινωνικών μέσων [18]. Οι περισσότερες άλλες αυταρχικές κυβερνήσεις δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν το ίδιο. Δείτε, για παράδειγμα, το Σουδάν, όπου ο περιορισμός της πρόσβασης στο Internet από την κυβέρνηση [19] και άλλες κατασταλτικές προσπάθειες δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την χρήση των κοινωνικών μέσων από τους διαδηλωτές για να αυξήσουν την ευαισθητοποίηση [του κοινού] και να οικοδομήσουν αλληλεγγύη.
Όλα τα πολιτικά συστήματα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στο μέλλον καθώς οι άνθρωποι παντού συνεχίζουν να γνωρίζουν περισσότερα, να θέλουν περισσότερα και να κάνουν περισσότερα. Ενόψει της αυξανόμενης λαϊκής πίεσης για απαντήσεις και αποτελέσματα, είναι δύσκολο να διατηρηθεί η δημοκρατία. Αλλά είναι εξίσου δύσκολο -και ίσως πιο δύσκολο- να διατηρηθεί η αυταρχική διακυβέρνηση. Η ενστικτώδης προσέγγιση των περισσότερων δημοκρατικών κυβερνήσεων να κάνουν μερικές παραχωρήσεις και να ξεκινούν διαπραγματεύσεις με τους θυμωμένους πολίτες συχνά οδηγεί σε θολές πολιτικές και σε «παγωμένες» μεταρρυθμίσεις. Εντούτοις, σε σύγκριση με το ένστικτο των αυταρχικών να συντρίβουν τις διαφωνίες και να μπλοκάρουν τις αλλαγές, ο ακατάστατος συμβιβασμός της δημοκρατίας είναι πιο πιθανό να επιτρέψει σε μια κυβέρνηση να επιβιώσει και μάλιστα να ανανεωθεί. Δεν υπάρχει μια και μόνο σωστή φόρμουλα για να ανταποκριθεί κανείς στην αγχώδη δημόσια όρεξη για λογοδοσία και δικαιοσύνη. Αλλά, μακροπρόθεσμα, το να κλείνει κανείς τα αυτιά του και να αρνείται τη νομιμότητα αυτών των απαιτήσεων αποτελεί ένα κακό στοίχημα.
Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-02-06/dictators-trouble