Και όμως υπάρχει λύση για έξοδο από την κρίση

6. Ενίσχυση της οικοδομικής δραστηριότητας, η οποία ενεργοποιεί πάνω από 100 επαγγέλματα και μειώνει σημαντικά το ποσοστό ανεργίας. Η ενίσχυση αυτή μπορεί να επιτευχθεί με τη χορήγηση χαμηλότοκων στεγαστικών δανείων, τη δραστική μείωση της πολλαπλής φορολόγησης της κατοικίας, την ένταξη στο σχέδιο πόλεως όλων των μη δασικών περιοχών επιβάλλοντας στους ιδιοκτήτες εισφορά σε χρήμα και καθιέρωση προοδευτικής υψηλής φορολόγησης των κατόχων ακινήτων μεγάλης αξίας. Τα τελευταία θα συμβάλλουν στη σημαντική αύξηση των φορολογικών εσόδων και στην αξιοποίηση μη δασικών εκτάσεων.

7. Περιορισμός της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας. Ο περιορισμός αυτός μπορεί να επιτευχθεί μόνον με μείωση των φορολογικών συντελεστών και αύξηση της απασχόλησης της εξαρτημένης εργασίας. Η ασκούμενη οικονομική πολιτική, λιτότητας, φοροεπιδρομής και ταυτόχρονης συρρίκνωσης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, οδηγεί με βεβαιότητα στην αύξηση της παραοικονομίας - φοροδιαφυγής και του αριθμού των αυτοαπασχολούμενων - ελεύθερων επαγγελματιών.

8. Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων. Η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας σε διεθνές επίπεδο έχει μειωθεί σημαντικά και αυτό φαίνεται από την εξέλιξη του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών της χώρας. Η αρνητική αυτή εξέλιξη οφείλεται καταρχήν στην είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ (2001) και στην ασκούμενη οικονομική πολιτική λιτότητας κατά την περίοδο του Μνημονίου Α’. Δυστυχώς και το Μνημόνιο Β’ εμπεριέχει την ίδια πολιτική η οποία συνεπάγεται μακροχρόνια ύφεση και αποδυνάμωση του ιδιωτικού τομέα. Η συρρίκνωση της εγχώριας ζήτησης, σε συνδυασμό και με εκείνη που επιβάλλει η Τρόικα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, έχει δραματικές επιπτώσεις στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της χώρας μας. Η επιμονή της Τρόικα στη μείωση του εργατικού μισθού (όχι κόστους) δεν έχει καμία σχέση με τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας γιατί σημασία έχει το μεγάλο μη μισθολογικό κόστος (εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, φορολογίες) και η φθίνουσα παραγωγική υποδομή της οικονομίας. Επομένως, με μηδενική παραγωγή, αδυναμία εφαρμογής καινοτομιών και αποδυνάμωση της επιχειρηματικότητας, η μείωση του μισθολογικού κόστους δεν αποτελεί τον αποφασιστικό παράγοντα βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων, αλλά το άλλοθι για την εξασφάλιση φθηνού εργατικού δυναμικού προς όφελος των πολυεθνικών εταιριών. Ο σχετικός Πίνακας 3 της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνει τη δραματική μείωση, ιδίως μετά το 2010, του εισοδήματος των εργαζομένων κατά την περίοδο 2001-2011, ενώ η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας συνεχώς χειροτερεύει.

9. Νομοθέτηση και συνταγματική πρόβλεψη δημιουργίας δημοσιονομικού ελλείμματος το οποίο δεν θα υπερβαίνει ένα ορισμένο ποσοστό, σε συνδυασμό και με το ποσοστό του δημοσίου χρέους ως προς το ΑΕΠ. Η υπέρβασή του να συνεπάγεται ποινική ευθύνη του κάθε υπουργού Οικονομικών. Παράλληλα, πρέπει να θεσμοθετηθεί αυστηρός έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων και γενικότερα του πολιτικού χρήματος.

10. Καθιέρωση και εφαρμογή του συστήματος της απλής αναλογικής για την εκλογή των βουλευτών, γιατί η πράξη έχει αποδείξει ότι οι μονοκομματικές κυβερνήσεις δεν είναι πλέον επιθυμητές από τους πολίτες και δεν θεωρούν αντιπροσωπευτική την εκπροσώπησή τους στη Βουλή. Αντίθετα, θεωρούν ότι το ποσοστό του κυβερνώντος κόμματος συστηματικά υπολείπεται σημαντικά εκείνου που είναι εκτός κυβερνητικής εξουσίας.

11. Άμεσο και δραστικό περιορισμό του αριθμού των λαθρομεταναστών.

12. Διαχείριση των αποθεματικών και των περιουσιακών στοιχείων (κινητών - ακινήτων) των ασφαλιστικών ταμείων με θρησκευτική ευλάβεια. Η κατάργηση (Μνημόνιο Β’) της Εργατικής Εστίας και του οργανισμού της Εργατικής Εστίας, που χρηματοδοτούνται μόνο από εισφορές των εργαζομένων, αποτελεί παρέμβαση κοινωνικής αναλγησίας.

13. Αξιοποίηση των αποθεμάτων του φυσικού μας πλούτου και καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με εντατικοποίηση και αποπεράτωση των απαραίτητων γεωλογικών ερευνών και την υπογραφή συμβάσεων με έμπειρους ομίλους στον τομέα της εξόρυξης φυσικού αερίου και πετρελαίου.

ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Η σημερινή οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει αναβολές και μικροπολιτικές συμπεριφορές. Οι πολίτες αναζητούν θαρραλέους και ανιδιοτελείς ηγέτες οι οποίοι θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση και θα εγγυηθούν ένα ελπιδοφόρο μέλλον για τη νέα γενιά. Ο ελληνικός λαός αισθάνεται απαισιοδοξία και κόπωση (οικονομική, φορολογική και πολιτική) γιατί κανείς δεν τον πείθει ότι οι θυσίες του οδηγούν σε κάποιο συγκεκριμένο θετικό αποτέλεσμα κοινωνικής και οικονομικής ανάτασης. Η χώρα σήμερα δεν παράγει ούτε αγαθά ούτε κεφάλαια (χρήμα). Κάτω από αυτήν την αρνητική ψυχολογική κατάσταση κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τον τρόπο και το χρόνο της κοινωνικής αντίδρασης.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc. All rights reserved.