Η ψήφος και τα εθνικά θέματα

Η χώρα μας διανύει από αρκετών μηνών περίοδο πολιτικής αστάθειας που προήλθε από την ανεπιτυχή αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που διέρχεται. Η αστάθεια αυτή έχει ήδη οδηγήσει σε μία εκλογική αναμέτρηση, αυτή της 6ης Μαΐου, η οποία, όμως, δεν έδωσε πολιτική λύση και οδηγεί την χώρα σε μία δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, αυτή της 17ης Ιουνίου.

Το ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα του κάθε πολίτη είναι η άσκηση του εκλογικού του δικαιώματος, τουτέστιν η επιλογή των πολιτικών προσώπων που προσφέρονται να υπηρετήσουν το Έθνος κατά τον καλύτερο για τα συμφέροντα του τρόπο. Για να ασκήσει, όμως, σωστά την δημοκρατική του επιλογή ο πολίτης –ψηφοφόρος θα πρέπει να έχει μία σαφή εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα και τον τρόπο επίλυσής τους από τους υποψήφιους πολιτικούς.

Από τις μέχρι τούδε δημόσιες παρουσιάσεις των θέσεων όλων των κομμάτων και των υποψηφίων τους, η οικονομική κρίση εμφανίζεται ως δήθεν το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός και προτείνεται η λύση του με ψευτοδιλήμματα μεταξύ μνημονίου και δραχμής, εντός ή εκτός ευρωζώνης, καθώς και κριτική των εκάστοτε δηλώσεων ξένων παραγόντων, ενώ το ουσιαστικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, πέραν του εντοπισμού των υπαιτίων και των λόγων που οδήγησαν στην κρίση, είναι η ανυπαρξία εθνικού προγράμματος αναδιάρθρωσης και ανάπτυξης των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας. Για άλλη μία φορά το ελληνικό πολιτικό σύστημα βρήκε εξιλαστήριο θύμα τον ξένο παράγοντα για να καλύψει τις δικές του αδυναμίες και βαρύτατες ευθύνες. Ο αποπροσανατολισμός όμως του πολίτη-ψηφοφόρου δεν περιορίζεται στα ανωτέρω, συνοπτικώς αναφερθέντα. Επεκτείνεται και σε άλλα σοβαρά θέματα όπως αυτά της εξωτερικής πολιτικής τα οποία απουσιάζουν παντελώς από τον δημόσιο διάλογο, ως μη υπάρχοντα, επιδρώντας αρνητικά στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των πολιτών καθ’ όσον περιορίζεται το δικαίωμα στην πλήρη γνώση των θέσεων των κομμάτων και των υποψήφιων τους, οδηγώντας έτσι σε ενδεχόμενη εσφαλμένη επιλογή κόμματος.

Με βάση τα προγράμματα των κομμάτων που συμμετέχουν στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, θα γίνει κατωτέρω μία συνοπτική καταγραφή των θέσεων τους στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Δεδομένου ότι διανύουμε προεκλογική περίοδο (σ.σ.: την χρονική στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές) θα ήταν άκομψο να εκφρασθούν κρίσεις και απόψεις από τον συντάκτη του άρθρου αυτού επί των θέσεων των κομμάτων στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Επαφίεται στον αναγνώστη η συναγωγή των.

Η παράθεση των κομμάτων ακολουθεί την σειρά επιτυχίας τους στις εκλογές της 6ης Μαΐου.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ευρωπαϊκή Ένωση- ΝΑΤΟ :

Η Ν.Δ θεωρεί ότι η χώρα μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρωπαϊκής Οικογένειας (Ε.Ε) και συνεπής εταίρος του ΝΑΤΟ. Πρεσβεύει ότι ενισχύοντας τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, εδραιώνει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και προωθεί στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού τις παραδοσιακές σχέσεις με τις ΗΠΑ.

Κυπριακό:

Επιδιώκει μία λύση δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική, χωρίς στρατεύματα κατοχής, συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Μία λύση που θα εδράζεται στα ψηφίσματα και στις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και θα σέβεται τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκτιμά ότι η λύση θα πρέπει να γεννηθεί στην Κύπρο και να γίνει πρωτίστως αποδεκτή από τους ίδιους τους Κύπριους.

Σλαβική επιβουλή κατά της Μακεδονίας:

Στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, πιστεύει σε μία κοινώς αποδεκτή λύση για όλες τις χρήσεις (erga omnes) και προωθεί πολιτικές καλής γειτονίας, θεωρώντας το αυτονόητο και για την άλλη πλευρά. Ο οποιοσδήποτε γεωγραφικός προσδιορισμός δεν είναι δυνατό να αμφισβητεί το γεγονός ότι ο όρος Μακεδονία είναι αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής ιστορίας και του Ελληνικού πολιτισμού.

Τουρκία:

Στηρίζει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της, χωρίς όμως «εκπτώσεις» στην ανάγκη εναρμόνισης της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Θεωρεί ότι είναι ευρωπαϊκή απαίτηση ο σεβασμός του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και ότι είναι υποχρέωση της Τουρκίας ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, των διεθνών και διμερών συνθηκών, της κυριαρχίας και των δικαιωμάτων των άλλων κρατών, με την πολιτική δε του casus belli δεν επιτυγχάνονται τα ανωτέρω.

Υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ :

Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, η ανακήρυξη και, στη συνέχεια, η συμφωνία για την ΑΟΖ είναι αυτονόητοι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής του κόμματος.

Αλβανία:

Στηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της η οποία, όμως, διέρχεται από τον σεβασμό των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας των Βορειοηπειρωτών, που μπορεί να λειτουργεί ως γέφυρα συνεργασίας και φιλίας μεταξύ των δύο κρατών.

Λοιπές πολιτικές:

Προωθεί τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό των Δυτικών Βαλκανίων και την ειρήνη και σταθερότητα στα Βαλκάνια. Επίσης στηρίζει την πολιτική καλής γειτονίας και οικονομικής συνεργασίας στον Εύξεινο Πόντο (ΟΣΕΠ) και συμβάλλει στην σταθερότητα και ειρήνη στη Μεσόγειο, Βόρειο Αφρική, Μέση Ανατολή. Ενθαρρύνει την ανάπτυξη σχέσεων με άλλους σημαντικούς διεθνείς πόλους, όπως Ρωσία και Κίνα, και αναπτύσσει σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με τον Αραβικό Κόσμο, το Ισραήλ, την Κεντρική και Ανατολική Ασία, την Υποσαχάρια Αφρική, τη Νότια Αμερική και Αυστραλία. Συμμετέχει δημιουργικά σε όλους τους Διεθνείς και σε πολλούς Περιφερειακούς Οργανισμούς.

ΣΥΡΙΖΑ

Ευρωπαϊκή Ένωση:

Στο εκλογικό πρόγραμμα του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς αναφέρεται ότι σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης που πλήττονται από την κρίση και την κοινή πολιτική της Μεγάλης Συμμαχίας Συντηρητικών και Σοσιαλδημοκρατών που διαχειρίστηκαν μαζί την οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι λαοί αντιστέκονται. Ριζοσπάστες της Αριστεράς, Αριστεροί Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές, Αριστεροί Οικολόγοι, εργατικά συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα οικοδομούν μέτωπα για να ανατρέψουν αυτή την πολιτική. Επιστημονικά ιδρύματα, κοινωνικές οργανώσεις, διανοούμενοι σε όλον τον κόσμο προειδοποιούν ότι η πολιτική που εφαρμόζεται οδηγεί τις οικονομίες των χωρών της Ευρώπης σε πιο βαθιά κρίση, τη δημοκρατία στη συρρίκνωση, το περιβάλλον στην καταστροφή, την Ευρωπαϊκή Ένωση σε διάλυση και, προπάντων, τις λαϊκές τάξεις στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Κάτω από αυτή την πίεση, ακόμα και μέσα στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που στήριξαν αυτή την πολιτική, ακούγονται σήμερα φωνές που μιλούν για «ρύθμιση», για «κρατική παρέμβαση», για «μέτρα» που θα χαλιναγωγούν την ασυδοσία της κερδοσκοπίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει επιπλέον ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό την ηγεσία της Μεγάλης Συμμαχίας Συντηρητικών και Σοσιαλδημοκρατών γίνεται όλο και περισσότερο ένας αντιδημοκρατικός μηχανισμός κυριαρχίας του κεφαλαίου, γεγονός που κερδίζει τον νου εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών. Θεωρεί ότι σήμερα είναι βέβαιο ότι η ένωση των κρατών της Ευρώπης δεν μπορεί να συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο και η ένωση της Ευρώπης χρειάζεται νέα εκκίνηση με κοινωνική ευαισθησία, οικολογική φροντίδα, φιλειρηνική εξωτερική πολιτική και δημοκρατία. Και αυτό δεν μπορούν και δεν θέλουν να το κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις που κυβερνούν σήμερα.

Τονίζεται ότι ολόκληρη η ευρωζώνη κλονίζεται. Οι νέες συμφωνίες οδηγούν την Ε. Ε. σε όλο και σε πιο αυταρχική κατεύθυνση και γίνεται ολοφάνερο ότι αυτή η νεοφιλελεύθερη δομή, λειτουργία και πολιτική της Ε.Ε. πρέπει να ανατραπεί. Ήδη σε μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία, το νέο δημοσιονομικό σύμφωνο αμφισβητείται, στην ίδια τη Γερμανία η κυβέρνηση δυσκολεύεται να το περάσει στο κοινοβούλιο, ενώ στην Ιρλανδία θα κληθεί ο λαός να το κρίνει με δημοψήφισμα. Αυτό πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα.
Εκτιμά ότι η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στην χώρα μας, δεν θα σημάνει απομόνωση, όπως λένε οι συνέταιροι του δικομματισμού και οι εκπρόσωποι της τρόικας για να τους φοβίσουν, αλλά θα γίνει θρυαλλίδα εξελίξεων και ανατροπών, θα δώσει κουράγιο και δύναμη στους άλλους λαούς της Ευρώπης και θα βρουν συμπαραστάτες και συμμάχους.

Επιδίωξή του είναι η ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριαρχεί στην Ε. Ε. και η οικοδόμηση ενός πανευρωπαϊκού μετώπου που θα παλέψει για μια διαφορετική Ευρώπη, μια Ευρώπη της ειρήνης, της εργασίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων και της οικολογίας, της ισότητας ανάμεσα στα φύλα, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης, μια Ευρώπη σοσιαλιστική.

NATO:

Παρά τον αναγκαστικό περιορισμό των εξοπλιστικών δαπανών, η παραμονή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, αλλά και η ιδιαίτερα ευπειθής στάση της μέσα στη Συμμαχία συντηρούν τον κίνδυνο της εμπλοκής σε πολεμικές περιπέτειες.

Η ελληνική εξωτερική και στρατιωτική πολιτική εξακολουθεί να είναι συνένοχη για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις συμμετέχουν σε κοινά σώματα τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και του ΝΑΤΟ που προορίζονται για επεμβάσεις και πολέμους

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει:

• Την απεμπλοκή από διεθνείς ή διμερείς συμφωνίες και δραστηριότητες που συνδέονται με τον λεγόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», οι οποίες υπηρετούν μόνο λογικές περιστολής δημοκρατικών δικαιωμάτων, καταστολής κινημάτων και αντιστάσεων και τα ηγεμονικά σχέδια των ΗΠΑ και των κυρίαρχων δυνάμεων της Ε.Ε.

• Την αποχώρηση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από αποστολές που συνιστούν επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού σε ξένα εδάφη, ιδίως από το Αφγανιστάν, αλλά και τα Βαλκάνια. Για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να ισχύσει η αρχή: κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.

• Το κλείσιμο όλων των ξένων βάσεων στην Ελλάδα. Άμεση κατάργηση των βάσεων της Σούδας και του Άκτιου.

• Δεν θέλει την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, ούτε το ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και αγωνίζεται για τη διάλυσή του.

• Έχει σταθερή θέση εναντίον της παρουσίας με οποιονδήποτε τρόπο (εγκατάσταση, στάθμευση ή διέλευση) πυρηνικών όπλων και άλλων όπλων μαζικής καταστροφής στην Ελλάδα, αλλά και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Νοτιοανατολική Μεσόγειος- Μέση Ανατολή-Βόρεια Αφρική:

Οι πιέσεις εναντίον του Ιράν, η συνεχιζόμενη επιθετική και επεκτατική πολιτική του Ισραήλ και η ανοιχτή πληγή του Παλαιστινιακού κάνουν τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή να διατηρούν τη θέση τους ως της πιο εύφλεκτης περιοχής στον Κόσμο. Σε αυτό συμβάλλει και η διεκδίκηση ηγεμονικής θέσης στην περιοχή μας εκ μέρους της Τουρκίας, αν και τηρώντας απόσταση από την πολιτική των ΗΠΑ.

Στη ίδια περιοχή και στη Βόρεια Αφρική, οι λαϊκές εξεγέρσεις εναντίον των αυταρχικών καθεστώτων άλλαξαν τα δεδομένα. Κοινό όλων αυτών των κινημάτων είναι η διεκδίκηση κοινωνικής δικαιοσύνης, δημοκρατικών ελευθεριών, αλλά και εθνικών στόχων του αραβικού κόσμου, όπως είναι η απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

Ο συνεχιζόμενος, και μετά τον φόνο του δικτάτορα Καντάφι, εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη δείχνει πόσο σωστή ήταν η κατηγορηματικά απορριπτική στάση της Αριστεράς απέναντι στη Νατοϊκή επέμβαση, έστω και με εντολή του ΟΗΕ, και ότι αυτή η επέμβαση, όπως και οι προηγούμενες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, δεν αποσκοπούσε στην ειρήνη, στην απελευθέρωση του λαού της Λιβύης και στην παύση της καταπίεσης από το δικτατορικό καθεστώς.

Ακριβώς το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Συρίας, χωρίς αυτό να μειώνει την ανάγκη αλληλεγγύης με τους λαούς που υποφέρουν κάτω από δικτατορικά καθεστώτα.

Ισραήλ:

Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η στρατιωτική συμμαχία με το επεκτατικό Ισραήλ, αφενός απόρροια της προσαρμογής στις επιθυμίες των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών κέντρων και αφετέρου του τουρκο-ισραηλινού ψυχρού πολέμου, τον οποίο οι ελληνικές κυβερνήσεις επιδιώκουν κοντόφθαλμα να αξιοποιήσουν.

Ζητά την καταγγελία της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και την απεμπλοκή από κάθε σχεδιασμό στρατιωτικής επίθεσης στο Ιράν και τη Συρία.

Υποστηρίζει τον αγώνα για τη δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967.

Τουρκία-ΑΟΖ-Σλαβική επιβουλή κατά της Μακεδονίας-Κυπριακό:

Οι σχέσεις της Ελλάδας με όλα τα κράτη, ιδίως με τα γειτονικά μας, πρέπει να βασίζονται στον σεβασμό και την επιδίωξη του αμοιβαίου οφέλους, του απαραβίαστου των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας όλων των χωρών

Σε αυτό το πλαίσιο υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την ανάγκη να καθοριστούν, έπειτα από διαπραγματεύσεις των όμορων κρατών, οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες στην περιοχή μας.

Σε αυτό το πλαίσιο υποστηρίζει τον διάλογο με την Τουρκία και την προσπάθεια να βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ.

Υποστηρίζει την πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας για επανένωση του νησιού σε μια ενιαία διζωνική ομοσπονδία με δίκαιο διακανονισμό του εδαφικού και του περιουσιακού ζητήματος, καθώς και της επιστροφής όλων των Κυπρίων, εφόσον το θέλουν, στις εστίες τους.

ΠΑΣΟΚ

Ευρωπαϊκή Ένωση :

Για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί για την Ελλάδα προνομιακό στρατηγικό πεδίο υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων και συνδιαμόρφωσης των πολιτικών που επηρεάζουν καθοριστικά, την καθημερινότητα και την ζωή των πολιτών.

Αποτελεί τον πολιτικό χώρο σκληρών διαπραγματεύσεων, αντιπαραθέσεων και προωθητικών συμβιβασμών, όπου τίποτα δεν χαρίζεται σε κανένα, και όπου κερδίζουν οι χώρες και οι κυβερνήσεις που διαθέτουν στρατηγική, γνώση των σύνθετων προβλημάτων και ικανότητα αξιοποίησης των συσχετισμών για την διαμόρφωση ευνοϊκών συμμαχιών.

Υποστηρίζει την Ευρώπη της Δημοκρατίας και της Συμμετοχής, της Πράσινης Ανάπτυξης, της Αλληλεγγύης, της Οικονομικής και Κοινωνικής Συνοχής. Την Ευρώπη της πολυμορφίας και του πολιτισμού που σέβεται και ενδυναμώνεται μέσα από τις πολιτιστικές, θρησκευτικές και εθνικές παραδόσεις των λαών της. Την Ευρώπη που διαδραματίζει ισχυρό ρόλο στη διεθνή σκηνή για την ειρήνη, τη συνεργασία και την ρύθμιση της παγκοσμιοποίησης.

Αποδέχεται τη Συνθήκη της Λισσαβόνας ως βήμα που βελτιώνει το σημερινό θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην κατεύθυνση της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης.

Επίσης, υποστηρίζει :

- την αναβάθμιση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των Εθνικών Κοινοβουλίων
- την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης
- τη θέσπιση ενός Ευρωπαϊκού Συμφώνου για την Απασχόληση
- την ανάπτυξη μιας Ευρωπαϊκής στρατηγικής για την Πράσινη Ανάπτυξη και την Απασχόληση
- την κατοχύρωση της Κοινωνικής Ευρώπης
- τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Εσωτερικής Αγοράς με κανόνες και ρυθμίσεις
- την κατοχύρωση μιας σύγχρονης , βιώσιμης Κοινής Αγροτικής Πολιτικής
- την διαμόρφωση και την υλοποίηση μιας πραγματικά κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας.

Κυπριακό:

Δεσμεύεται να συνεχίσει να αγωνίζεται για την επίλυση του Κυπριακού στηρίζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία, με βάση τη διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία και σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ, τις συνθήκες και αρχές της Ε.Ε. και με πλήρη σεβασμό του Ευρωπαϊκού-Κοινοτικού Κεκτημένου. Θα αναλάβει διεθνή πρωτοβουλία για την απόσυρση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο και απαιτεί να εφαρμόσει η Τουρκία άμεσα το Πρωτόκολλο της Τελωνειακής Ένωσης και να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Τουρκία:

Το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει την εμπέδωση κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης και την ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος και προτείνει μία Νέα Εθνική Στρατηγική για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή. Η υποστήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας δεν αποτέλεσε και δεν αποτελεί λευκή επιταγή. Η Τουρκία οφείλει να εκπληρώσει, στο ακέραιο, όλες τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει ως υποψήφια προς ένταξη χώρα απέναντι στην Ε.Ε. και σε όλα τα Κράτη-Μέλη της, μεταξύ άλλων ιδιαίτερα:

• την υποχρέωση της να συμβάλλει εποικοδομητικά στην επίλυση του Κυπριακού, στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ, των Ευρωπαϊκών Συνθηκών και με πλήρη σεβασμό του Κοινοτικού Κεκτημένου
• την πλήρη εφαρμογή της Τελωνειακής Ένωσης με την Ε.Ε σε ό, τι αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία
• την υποχρέωση της, όπως και κάθε υποψήφιας χώρας προς ένταξη στην Ε.Ε, να υιοθετήσει και να εφαρμόσει το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, στο οποίο περιλαμβάνονται οι διεθνείς συνθήκες που δεσμεύουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, μεταξύ των οποίων και η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας
• την επίλυση του θέματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας με την υποχρεωτική προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης
• την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης
• την αναγνώριση του Οικουμενικού ρόλου του Πατριαρχείου
• το σεβασμό των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στη Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο.

Με βάση την εκπλήρωση αυτών των υποχρεώσεών της θα αξιολογηθούν και όλα τα επόμενα στάδια της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας και οι σχέσεις της με την Ε.Ε

Σλαβική επιβουλή κατά της Μακεδονίας:

Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πορείας των χωρών των Βαλκανίων θα καλέσει και τα Σκόπια να εγκαταλείψουν τον δρόμο της αδιαλλαξίας που έχουν επιλέξει και να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό τους συμφέρον και μέλλον στην Ε.Ε. και τους ευρωατλαντικούς θεσμούς.

Το ΠΑΣΟΚ με τις πρωτοβουλίες του στο πλαίσιο της εθνικής συνεννόησης συνέβαλε αποφασιστικά στον καθορισμό της «εθνικής κόκκινης γραμμής», προκειμένου να επιλυθεί το πρόβλημα του ονόματος της πΓΔΜ: σύνθετη ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις.

Νοτιοανατολική Ευρώπη:

Δεσμεύεται να καταστήσει ξανά την Ελλάδα «ατμομηχανή» της ευρωπαϊκής πορείας των χωρών των Βαλκανίων και να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε με την «Στρατηγική της Θεσσαλονίκης» το 2003, ως τη μόνη αξιόπιστη στρατηγική για τη σταθερότητα, την ασφάλεια και την ευρωπαϊκή επίλυση των προβλημάτων της περιοχής. Στην κατεύθυνση αυτή, η συνεργασία της Ελλάδας τόσο με τη Βουλγαρία όσο και με τη Ρουμανία είναι απολύτως απαραίτητη.

Λοιπές Πολιτικές:

Αποβλέπει σε σχέσεις ισοτιμίας με τις μεγάλες και ανερχόμενες παγκόσμιες δυνάμεις και δεσμεύεται για την προώθηση ισότιμων σχέσεων με τις ΗΠΑ, την εμβάθυνση των σχέσεων με τη Ρωσία και την προώθηση της συνεργασίας με τις αναδυόμενες δυνάμεις, όπως την Κίνα, την Ινδία, την Βραζιλία. Οι περιοχές της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και του Ευξείνου αποτελούν στρατηγικής σημασίας πεδία για την ενίσχυση της παρουσίας της χώρας μας.

Εξ’ άλλου, υποστηρίζει σθεναρά και με συνέπεια την ύπαρξη δύο κρατών, του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, βασισμένων στην αμοιβαία αναγνώριση, τα οποία θα συνυπάρχουν με ειρήνη και ασφάλεια και θα εργαστεί για την πραγματοποίηση διεθνούς διάσκεψης για το Μεσανατολικό.

Ελληνισμός της Διασποράς:

Υποστηρίζει την επιστολική ψήφο των Αποδήμων καθώς και την ουσιαστική συμμετοχή τους στις εθνικές εκλογές με την διασφάλιση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησής τους στο πλαίσιο του νέου εκλογικού νόμου.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Ευρωπαϊκή Ένωση:

Το κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων στην Εθνική Αντιπρόταση που περιλαμβάνεται στο Κυβερνητικό του πρόγραμμα , χωρίς να αναφέρεται ρητά στην Ε.Ε. μνημονεύει ότι η συμβολή της χώρας μας στη δημιουργία κοινής ευρωπαϊκής βάσης έπρεπε να είναι απείρως μεγαλύτερη και να βασίζεται περισσότερο στην μετουσίωση της ιστορικής πραγματικότητας σε απτή μεθοδολογία σκέψης και δράσης παρά στην διατήρηση ενός κοινού ευρωπαϊκού σημείου ιστορικής αναφοράς. «Ο λήπτης της Γνώσης δεν δύναται να συνειδητοποιήσει τις πραγματικές της διαστάσεις – αν μπορούσε θα ήταν ήδη κάτοχος της. Η Ελλάδα μπορεί – γιατί πρέπει να έχεις για να μπορείς να δώσεις».

Εκτιμά ότι η χώρα μας επωμίστηκε το βάρος προβλημάτων τα οποία δεν της αναλογούν, γι’ αυτό δεν μπορεί πλέον να κατεβάσει το επίπεδο ζωής σε κατηγορία εξαθλίωσης τριτοκοσμικής χώρας, περιμένοντας τους Ευρωπαίους πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι είναι νομοτελειακά οι επόμενοι και να δράσουν συλλογικά.

Το κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων θεωρεί επίσης ότι δεν μπορούν οι Έλληνες να αναμένουν συγκεκριμένα κέντρα αποφάσεων να τους οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην εσωτερική χρεωκοπία , να τους στρέψουν κατά του κράτους τους – δηλαδή και του εαυτού τους υπό την μορφή εσωτερικού κανιβαλισμού, να καταστρέψουν το ευρώ και να οδηγήσουν την Ελλάδα στην δραχμή με ταπεινωτική υποτίμηση, περιμένοντας τους Ευρωπαίους πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι η συγκριτική ανωτερότητα, η οποία τους επικοινωνείται ως όραμα, αποτελεί ουτοπία.

Τουρκία- Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής :

Δεν μπορεί η χώρα μας πλέον να υφίσταται περαιτέρω εθνική ανασφάλεια επιτρέποντας την έλλειψη σεβασμού στην εθνική της ακεραιότητα από την Τουρκία για να μην διαταράξει, δήθεν, εσωτερικές ισορροπίες της τελευταίας.

Είναι αδιανόητο σε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και να τρομοκρατεί οικονομικά και στρατιωτικά την Ελλάδα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η ίδια ηττοπαθής πολιτική, περιμένοντας από κάποιας μορφής εθνικό ή διεθνή οργανισμό να ασκήσει τη δέουσα πίεση ούτως ώστε να σεβαστεί η Τουρκία τα αυτονόητα, στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.

Έλεγχος της δράσης του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής και αυστηρή τήρηση του διπλωματικού πρωτοκόλλου στις ενέργειές του και τις πολιτικές που υλοποιεί σε σχέση με την Ελληνική μουσουλμανική μειονότητα.

Μεταναστευτικό :

Δεν μπορεί πλέον η χώρα μας να αποτελεί το μεταναστευτικό ανάχωμα της ΕΕ, περιμένοντας μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική να επιλύσει το ευρωπαϊκό πρόβλημα που έχει μετατραπεί σε αμιγώς Ελληνικό διότι τα σύνορα της Ελλάδας και της Κύπρου δεν αντιμετωπίζονται στην πράξη ως σύνορα της ΕΕ.

Απαιτείται νέα μεταναστευτική πολιτική με στόχους
(α) την δραστική αλλαγή του Κώδικα Ιθαγένειας (Ν. Ραγκούση), με σκοπό την αυστηροποίηση των διατάξεών του,
(β) καταγραφή υπάρχοντος πληθυσμού μεταναστών,
(γ) διαχείριση υπάρχοντος πληθυσμού μεταναστών,
(δ) ενίσχυση της αστυνόμευσης και φύλαξης των συνόρων, και
(ε) δημιουργία υποδομών και υλοποίηση ενεργειών αντιστροφής του ρεύματος παράνομης μετανάστευσης.

Επίσης, αναζήτηση συμμαχιών στο εξωτερικό αλλά και αυτοτελής εθνική προσπάθεια ριζικής μεταβολής των όρων της Συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ» ακόμη και με λήψη μονομερών μέτρων αποσυμφόρησης της χώρας από τον πληθυσμό των παρανόμων μεταναστών που έχει συγκεντρωθεί. Οποιαδήποτε εξαίρεση με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου λαμβάνεται υπόψη και αξιοποιείται

Ομογένεια:

Η σημασία της Ομογένειας ως μέρος του Έθνους δεν έχει γίνει κατανοητή. Είναι εμφανής η εγκατάλειψη των Ελλήνων εκτός Ελλάδος και η αποποίηση των πολλαπλασιαστικών οφελών που θα προέκυπταν από τη στοχευμένη ανάπτυξη αποτελεσματικών σχέσεων.

ΑΟΖ:

Ενεργοποίηση διαδικασιών κήρυξης ΑΟΖ και έναρξη διαπραγματεύσεων με τις όμορες χώρες για τον καθορισμό τους. Αξιοποίηση του αποτελέσματος των εργασιών της Ειδικής Επιτροπής Θαλασσίων Υποθέσεων.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ευρωπαϊκή Ένωση – ΝΑΤΟ:

Στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1980, η Ελλάδα προσαρμόζεται περισσότερο οργανικά στο σύστημα του ιμπεριαλισμού, μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ και με τη συμμετοχή της σε διεθνείς διακρατικές συμφωνίες.

Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ αναβαθμίζεται η παρέμβαση του ιμπεριαλιστικού κέντρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη θεσμοθετημένη δυνατότητα να αναμιγνύεται στο οικονομικό προστίθεται και η δυνατότητα να αναμιγνύεται και στο πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της λεγόμενης εσωτερικής ασφάλειας.

Η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αναιρεί τον κυρίαρχο ρόλο του αμερικάνικου παράγοντα, ιδιαίτερα στον πολιτικό και στρατιωτικό τομέα. Στις σημερινές συνθήκες, η ντόπια ολιγαρχία φιλοδοξεί να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ από τη μια και τις χώρες των Βαλκανίων και της Μεσογείου από την άλλη.

Στις βασικές προγραμματικές κατευθύνσεις και «στόχους πάλης» εντάσσονται:
- Η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως βασική προϋπόθεση για την αξιοποίηση των εγχώριων αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, για την πραγματική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.
- Η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και τη Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση (ΔΕΕ).
- Η απομάκρυνση των αμερικανό-νατοϊκών βάσεων και των πυρηνικών όπλων.

Εξίσου επικίνδυνη με το ΝΑΤΟ είναι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αιχμή την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) και την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΕΠΑΑ).

Ελληνοτουρκικές σχέσεις - Σχεδιασμοί των αστικών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία:

Ανάμεσα στις κυρίαρχες τάξεις των δύο χωρών αναπτύσσεται οικονομικό-πολιτική και στρατιωτική συνεργασία, που δεν αναιρεί τον πολύχρονο ανταγωνισμό ανάμεσα στις δύο αστικές τάξεις, με αιχμή το Αιγαίο, το φυσικό του πλούτο, τον πολιτικό- στρατιωτικό του έλεγχο. Την ίδια ώρα που είναι φανερός στην περιοχή και ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός ΗΠΑ - ΕΕ - Ρωσίας – Κίνας.

Η ελληνική κυβέρνηση, λαμβάνοντας υπόψη το ενδιαφέρον των ευρωπαϊκών μονοπωλίων για την τουρκική αγορά, το ενδιαφέρον ΕΕ και ΗΠΑ για τον αυξανόμενο ρόλο της Τουρκίας στη «μάχη των αγωγών», αλλά και το ρόλο που μπορεί να παίξει στην καθυπόταξη των αραβικών λαών (με όπλο τη θρησκεία), έχει προσανατολιστεί στο να «κλείσει» πάση θυσία το θέμα του Αιγαίου.

Τμήμα της αστικής τάξης της χώρας μας, καθώς και ξένα μονοπώλια ενδιαφέρονται για την άμεση εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών, των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Αιγαίο. Η βιασύνη της ελληνικής άρχουσας τάξης να κλείσει θέματα δεν αφορά μόνο την αναβάθμιση της Τουρκίας, αλλά και τους δικούς της σχεδιασμούς, ιδιαίτερα μετά την αναβάθμιση των σχέσεων με το Ισραήλ.

Πολλαπλασιάζονται τα σενάρια για τη λεγόμενη «συνεκμετάλλευση του Αιγαίου», που στην πραγματικότητα σημαίνει την παραχώρηση του ενεργειακού πλούτου που βρίσκεται σε περιοχή ευθύνης του ελληνικού κράτους, «βορά» στις ορέξεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Η εξέλιξη αυτή σχετίζεται με την άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης (στάση που στηρίζεται από την ΕΕ και τις ΗΠΑ) να ορίσει τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) της χώρας, παρά το γεγονός ότι στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου υπάρχει μεγάλη κινητικότητα και καθορίστηκαν ήδη ΑΟΖ από την Κύπρο, το Ισραήλ και το Λίβανο, με σκοπό την εκμετάλλευση κοιτασμάτων (Λεβιάθαν κ.ά.) ή τη διεκδίκηση περιοχών που εκτιμάται ότι υπάρχουν υδρογονάνθρακες.

Το κύριο ζήτημα, τόσο για την υφαλοκρηπίδα όσο και για την ΑΟΖ, είναι η οριοθέτηση των χωρικών υδάτων.

Για το λόγο αυτό πρέπει να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος και στις δύο χώρες, ενάντια στις αστικές τάξεις και τη συμμετοχή, εμπλοκή Ελλάδας - Τουρκίας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Κυπριακό:

Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δείχνουν πως όλο και περισσότερο λαμβάνουν υπόψη τους το αυξανόμενο «ειδικό βάρος» της Τουρκίας.

Είναι χαρακτηριστικό πως οι θέσεις - προτάσεις που τα τελευταία χρόνια εκπορεύτηκαν από τον ΟΗΕ, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ως διεθνές πρόβλημα, ως ζήτημα εισβολής και κατοχής, αλλά κινούνται στην κατεύθυνση της συνομοσπονδιακής λύσης, καλλιεργούν την ιδέα της διχοτόμησης.

Ιδιαίτερα απροκάλυπτα αυτό φάνηκε στο «σχέδιο Ανάν», που προωθούσε μια απαράδεκτη διχοτομική, συνομόσπονδη και μη βιώσιμη λύση, την οποία καταδίκασε με συνέπεια το ΚΚΕ και δικαίως καταψηφίστηκε από τους Ελληνοκύπριους.

Ταυτόχρονα, αποδείχτηκε πως οι ισχυρισμοί ότι με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ θα δοθεί λύση στο Κυπριακό, δεν επιβεβαιώθηκαν και δε θα μπορούσαν να επιβεβαιωθούν.

Η αιτία σχετίζεται με τον ίδιο τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ. Η ιμπεριαλιστική ένωση δεν ενδιαφέρεται για τη δίκαιη επίλυση ζητημάτων, αλλά για την επέκταση και ισχυροποίηση της αγοράς της, τη συστηματικότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, υπέρ των συμφερόντων των μονοπωλίων που εκπροσωπεί.

Στους κόλπους της αστικής τάξης της Κύπρου υπάρχει από τη μια εκείνη η μερίδα που επιδιώκει και πιέζει για «λύση» (ακόμη κι αν αυτή δεν είναι δίκαιη και βιώσιμη), ώστε να επεκτείνει τη δράση της στα κατεχόμενα, ακόμη και με λύση διχοτόμησης. Από την άλλη υπάρχει κι εκείνη που άμεσα ή έμμεσα απορρίπτει κάθε λύση, θεωρώντας επικίνδυνο για τα συμφέροντά της ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που θα αύξανε τη διείσδυση του τουρκικού κεφαλαίου στο σύνολο της Κύπρου. Οι αντιθέσεις αυτές έχουν αντανάκλαση στον πολιτικό συσχετισμό δύναμης στην Κύπρο.

Το KKE εκφράζει την υποστήριξή του σε μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, σε μια ομοσπονδιακή, διζωνική, δικοινοτική λύση, με μία και μόνη κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, κοινή πατρίδα των Τουρκοκύπριων και Ελληνοκύπριων, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, εντάσσοντας την πάλη για το Κυπριακό στη γενικότερη πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Βαλκάνια - ΠΓΔΜ - Αλβανία:

Τις εξελίξεις στην περιοχή σφραγίζει η διεύρυνση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Η στρατηγική ένταξης των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, η πιο άμεση εμπλοκή τους στα ιμπεριαλιστικά σχέδια σηματοδοτεί γενικότερα αρνητικές εξελίξεις για τους λαούς της περιοχής.

Σημαντικό ζήτημα που αφορά τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή είναι η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου που συνδέεται με τον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό για το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, την αμερικανό-Νατοϊκή επίθεση το 1999 και τις γενικότερες ανακατατάξεις στα Βαλκάνια.
Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, το οποίο απεφάνθη τον Ιούλιο του 2010 ότι η λεγόμενη «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Κοσσόβου» δεν παρέβη το Διεθνές Δίκαιο αν και δεν θεωρείται νομικά δεσμευτική, είναι φανερό πως θα αποτελέσει πολύ σοβαρό νομικό προηγούμενο.

Η εξέλιξη αυτή ενίσχυσε τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, μέσα από το όραμα της «Μεγάλης Αλβανίας», που από τη μια προσβλέπει στην ενσωμάτωση του Κοσσόβου κι από την άλλη εγείρει νέες εδαφικές αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας, της ΠΓΔΜ και της Σερβίας.

Υπάρχει σε εκκρεμότητα και το θέμα των Τσάμηδων, που τελευταία φορά τέθηκε επίσημα από τον Μπερίσα τον Ιούλιο του 2008. Το θέμα είναι σε ύφεση, όμως καθώς αποτελούσε μέρος της στρατηγικής της Τουρκίας για δημιουργία μουσουλμανικού τόξου στα Βαλκάνια, μια ενδεχόμενη ένταση μπορεί να το αναζωπυρώσει. Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι οι δύο πιο γνωστές έρευνες διεθνώς για το θέμα έχουν γίνει από το Κέντρο Έρευνας Συγκρούσεων, που ανήκει στη Βρετανική Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία. Υπάρχουν δηλαδή από πίσω και ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες.

Ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις διακηρύσσουν πως συζητούν μόνον το όνομα της γειτονικής χώρας, στην πραγματικότητα η αστική τάξη της ΠΓΔΜ θέτει με κάθε ευκαιρία ζήτημα αναγνώρισης «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας καθώς και ανάλογης «μειονότητας» στις βαλκανικές χώρες.

Πρόκειται για τη συνέχεια της πολιτικής που ακολούθησε η Γιουγκοσλαβία, μετά τη ρήξη του Τίτο με τη Σοβιετική Ένωση, χαρακτηρίζοντας τους κατοίκους του γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας ως χωριστή «μακεδονική» εθνότητα (οι οποίοι ζούσαν, όχι μόνο στο γιουγκοσλαβικό κομμάτι της Μακεδονίας, αλλά και στο ελληνικό και στο βουλγαρικό), κάτι που θα της έδινε το δικαίωμα να διεκδικήσει στο μέλλον ανεξάρτητη εθνική υπόσταση.

Από εκείνη τη στιγμή άρχισε μια προσπάθεια αναδρομικής ερμηνείας όλης της ιστορίας του μακεδονικού χώρου, για να θεμελιωθεί η θεωρία της χωριστής «μακεδονικής» εθνότητας, με χωριστή γλώσσα, καταγωγή και ιστορία.

Ουσιαστικά πρόκειται για συστηματική πλαστογράφηση της Ιστορίας, που μεταφέρθηκε και σε χώρες υποδοχής μεταναστών (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία).

Την πολιτική του Τίτο την ανέχτηκαν οι μετεμφυλιακές ελληνικές κυβερνήσεις και την υπέθαλψαν οι ιμπεριαλιστές.

Σύμφωνα με τη μαρξιστική αντίληψη «έθνος είναι η ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στη βάση της κοινότητας της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής και της ψυχοσύνθεσης που εκδηλώνεται στην κοινότητα του πολιτισμού».

Με βάση αυτή την αντίληψη δεν υπάρχει γενικά μακεδονικό έθνος. Η Μακεδονία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, όπου ζούνε πολλά έθνη.

Το κυρίαρχο έθνος που υπάρχει στην ΠΓΔΜ δημιουργήθηκε ως τέτοιο μόνον μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν συνέτρεξαν οι παραπάνω όροι στην Αυτόνομη Δημοκρατία στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας, ενώ υπάρχουν πολλές αποδείξεις πως μέχρι μια περίοδο ως προσδιορισμός χρησιμοποιούνταν επίθετο που αναφερόταν στη σλαβική καταγωγή (Σλαβομακεδόνας).

Το ΚΚΕ, χρόνια τώρα, στη βάση αρχών και ενάντια στο κυρίαρχο ρεύμα, υποστήριξε ότι η εμμονή στην ονοματολογία ήταν και είναι επικίνδυνη και αδιέξοδη πολιτική, ότι σε μια διαπραγμάτευση για εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης, στην οποία περιλαμβάνεται με οποιονδήποτε τρόπο το όνομα Μακεδονία και όποια παράγωγα, θα πρέπει ρητά να γίνει αποδεκτό μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός.

Να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών.

Ισραήλ:

Η προσέγγιση, που παρατηρείται με το Ισραήλ, όπως κι οι διεργασίες για άξονα Ισραήλ - Ελλάδας - Κύπρου περικλείουν κινδύνους για μεγαλύτερη εμπλοκή της Κύπρου και της Ελλάδας στο κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Ευρωπαϊκή Ένωση –ΝΑΤΟ:

Στην ιστοσελίδα του κόμματος δεν εντοπίστηκαν συγκεκριμένες θέσεις ως προς την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Στην αναφορά για εξωτερική πολιτική καταγράφεται η θέση για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και σύναψη συμμαχιών με χώρες που σέβονται την ιστορία και τον πολιτισμό μας, υπερασπίζουν τα δίκαιά μας και εξασφαλίζουν τα συμφέροντα του Έθνους μας. Προτείνει την δημιουργία Κέντρου Έρευνας Ανθελληνικών Δραστηριοτήτων. Επίσης, στην αναφορά για την καταγγελία του μνημονίου και όλων των δανειακών συμβάσεων, προτείνει την αποδέσμευση από διεθνείς οργανισμούς που δεν εξυπηρετούν τα εθνικά μας συμφέροντα και αποδέχεται την Ευρώπη των Εθνών και όχι την Ευρώπη του κεφαλαίου και των τοκογλύφων.

Σλαβική επιβουλή κατά της Μακεδονίας:

Η Μακεδονία είναι ελληνική γη από τους αρχαίους χρόνους της γέννησης της Φυλής και του Έθνους μας. Συνέβαλε τα μέγιστα για την δημιουργία, τη διάδοση και την εξάπλωση του Ελληνικού πολιτισμού. Κατακτήθηκε από τους βάρβαρους που εισέβαλαν εκατοντάδες χρόνια μετά, όπως και όλη η Ελλάδα. Μετά την Εθνική εξέγερση και τους απελευθερωτικούς αγώνες των προγόνων μας, το μεγαλύτερο μέρος της ελευθερώθηκε, μερικά τμήματα παραμένουν εκτός της χώρας μας και οι Έλληνες που ζουν εκεί μεθοδικά διώκονται. Οι ανθέλληνες της παγκοσμιοποίησης χρησιμοποιούν τα ανδρείκελα του μορφώματος των Σκοπίων προκειμένου να αλλοιώσουν την ιστορική αλήθεια και να συρρικνώσουν την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Τα ανδρείκελα των Σκοπίων παραχαράσσουν την ιστορία και επιβουλεύονται την Μακεδονία μας. Καμιά υποχώρηση. Χαρακτηρίζεται αδίκημα εσχάτης προδοσίας για όποιους, πολιτικούς ή μη, τολμήσουν και υποκύψουν και ως εχθρική ενέργεια κατά του Ελληνισμού για όσους το αναγνωρίζουν με το κάλπικο όνομα του.

Βόρειος Ήπειρος:
• Άμεσα μέτρα στήριξης για τη παραμονή στις εστίες, τη βελτίωση της διαβίωσης, της ασφάλειας και της εκπαίδευσης των βορειοηπειρωτών.
• Απόδοση της υπηκοότητας στους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.
• Εφαρμογή των συμφωνηθέντων για την Αυτονομία (πρωτ. Κέρκυρας)
• Στόχος η απελευθέρωση και η ενσωμάτωση στη μητέρα πατρίδα.
Το αλβανικό κατεστημένο εξολοθρεύει τους βορειοηπειρώτες και εποφθαλμιά την Ήπειρο.

Κύπρος:

Συνδρομή με κάθε τρόπο στον αγώνα για απελευθέρωση των κατεχόμενων.
Απόδοση και της Ελληνικής υπηκοότητας στους Ελληνοκύπριους και στενότερη συνεργασία σε όλους τους τομείς. Η Κύπρος είναι Ελλάδα.

Αιγαίο:

• Επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, δικαίωμα που κατοχυρώνεται στο άρθρο 3 της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας και χωρίς να απαιτείται η σύμφωνη γνώμη γειτονικών χωρών.
• Δημιουργία και εξοπλισμός νησιωτικής Εθνοφρουράς.
• Πρόγραμμα εθνικής ανάπτυξης των νησιών σε όλους τους παραγωγικούς τομείς.
ΑΟΖ:
Άμεση χάραξη των ορίων της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με βάση την αρχή της μέσης γραμμής και λαμβάνοντας ως ενιαίο σύνολο τα θαλάσσια όρια της Ελλάδος με την Τουρκία από τις εκβολές του Έβρου μέχρι το Καστελόριζο.
Θράκη:
• Κλείσιμο του Τουρκικού προξενείου και απέλαση των πρακτόρων της Άγκυρας.
• Πρόγραμμα συνειδησιακής επανελληνοποίησης των Ελλήνων Πομάκων.
• Υπερσύγχρονη αμυντική θωράκιση του Έβρου.
Μεταναστευτικό:
• Άμεση σύλληψη και απέλαση όλων των λαθρομεταναστών.
• Ιδιώνυμο όποιο έγκλημα τελεί αλλοδαπός. Οι ποινές δεν θα εκτίονται σε φυλακές, αλλά σε ειδικούς χώρους κράτησης, όπου παράλληλα θα παράγεται έργο υπέρ του Δημοσίου.
• Διασφάλιση των συνόρων της χώρας από τις Ειδικές Δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού. Εκ νέου διασπορά των ελληνικών ναρκοπεδίων κατά προσωπικού.
• Κακούργημα η παράνομη είσοδος, τιμωρείται με υποχρεωτική κοινωνική εργασία.
• Δέσμευση της περιουσίας σε όσους μισθώνουν ακίνητα ή απασχολούν ξένους χωρίς άδεια παραμονής και κάρτα εργασίας.
• Εξάρθρωση του παραεμπορίου και όλων που βρίσκονται πίσω από αυτό.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Ευρωπαϊκή Ένωση:

Για την Δημοκρατική Αριστερά οι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής πρέπει να είναι η αποκατάσταση του κύρους της χώρας και η εμπέδωση του ευρύτερου ρόλου της ως χώρας μέλους της Ε.Ε στην περιοχή. Εκτιμά ότι λόγω της γενικευμένης ρευστότητας και του αδιευκρίνιστου τοπίου του παρόντος και του μέλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα είναι λάθος οποιοσδήποτε ανακαθορισμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που θα δημιουργούσε προβληματισμό σε σχέση με τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τη βαθύτατη κρίση και τη συντηρητική αναδίπλωση, συνεχίζει να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο όπου οφείλει να στηρίζεται η ελληνική εξωτερική πολιτική.

Η παραμονή στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο και στο ενιαίο νόμισμα δεν είναι απλώς ένα οικονομικό ζήτημα για τη χώρα μας. Έχει σχέση με τη θέση της στον κόσμο αλλά και τις σχέσεις που διαμορφώνει από αυτή τη βάση με τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι το εφαλτήριο στο οποίο η Ελλάδα πρέπει να βασίζεται για να αναπτύξει τον περιφερειακό και το διεθνή της ρόλο, ως χώρα ταυτόχρονα ευρωπαϊκή, βαλκανική και μεσογειακή. Αλλιώς, η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί περιθωριοποιημένη και αδύναμη στην αντιμετώπιση προβλημάτων με γειτονικές χώρες.

Θεωρεί ότι η γεωπολιτική λογική που εδράζεται στην προοπτική της δραχμής είναι λανθασμένη και επικίνδυνη. Εκτός από τις οικονομικές συνέπειες, η Ελλάδα της δραχμής θα βρεθεί άμεσα σε εντεινόμενη γεωπολιτική περιδίνηση. Θα στερηθεί των δυνατοτήτων που της δίνονται ως μέλος της ευρωζώνης και της Ε.Ε στο διεθνή στίβο για θέματα όπως το όνομα της ΠΓΔΜ, η ενοποίηση της Κύπρου ως διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και γενικότερα η διαχείριση των προβλημάτων με την γείτονα Τουρκία.

Γι` αυτό, ακόμα και υπό γεωπολιτική οπτική, όσο διαρκεί η κρίση και μέχρι να αλλάξει ο συσχετισμός και οι πολιτικές στην Ε.Ε, η Δημοκρατική Αριστερά εκτιμά ότι το συμφέρον της χώρας και του καθενός ξεχωριστά, επιβάλλει ως προτεραιότητα την προσπάθεια παραμονής εντός ευρωπαϊκού πλαισίου.

Όμως, ο βασικός άξονας της εξωτερικής πολιτικής της χώρας δεν ισοδυναμεί με την αποδοχή του χαρακτήρα που λαμβάνει η Ε.Ε μέσα και από την πρόσφατη εξέλιξη της Δημοσιονομικής Ένωσης. Οι σκληρές συντηρητικές πολιτικές που ασκούνται με κέντρο το γερμανογαλλικό άξονα μετατρέπουν την Ένωση σε παράγοντα όξυνσης της διεθνούς κρίσης. Η ευρωζώνη βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης, αφενός διότι χώρες - μέλη της, με πρώτη την Ελλάδα, βρέθηκαν υπερχρεωμένες ως αποτέλεσμα και της άνισης ανάπτυξης στο εσωτερικό τους και αφετέρου, διότι δε διέθεταν τις δομές αλλά και την πολιτική βούληση για λύσεις μείζονος εμβέλειας που θα αντιμετώπιζαν συνολικά την κρίση. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση συντελείται σήμερα, σχεδόν αποκλειστικά, υπό την ασφυκτική ηγεμονία του γαλλογερμανικού άξονα, με τον -αναγκαίο, κατά τα άλλα- δημοσιονομικό συντονισμό, ενώ καθιερώθηκε θεσμικά ο «χρυσός κανόνας» του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, αγνοώντας τις παραμέτρους της ανάπτυξης αλλά και της δημοκρατίας στη λήψη των αποφάσεων στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κρίση ανέδειξε την ανάγκη να υπάρξουν πολιτικές σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα επηρεάσουν τις εξελίξεις στην οικονομία υπό το πρίσμα των αναπτυξιακών και κοινωνικών προτεραιοτήτων, θα άρουν τη διαφορά ανάπτυξης Βορρά και Νότου και θα οδηγήσουν σε σύγκλιση το ευρωπαϊκό βιοτικό επίπεδο. Επίσης, και σε άλλους τομείς όπως η ασφάλεια, η εξωτερική πολιτική, η ενέργεια, η μετανάστευση, το περιβάλλον, γίνεται καταφανής η ανάγκη να αναβαθμιστούν ποιοτικά οι κοινές πολιτικές και να αποκτήσουν αποφασιστική επίδραση στα δρώμενα.

Για να προωθηθούν τέτοιες πολιτικές είναι αναγκαίος πρωτίστως ο συντονισμός των οικονομικών πολιτικών. Για να μην είναι, όμως, ο οικονομικός συντονισμός και γενικότερα η διαμόρφωση των κοινών πολιτικών μια επιβολή ενός υπερδιευθυντηρίου - υπό την καθοδήγηση του γερμανογαλλικού άξονα - χρειάζεται μια Ε.Ε. πολιτικά ενοποιημένη σε βηματισμό προς ομοσπονδοποίηση.

Η πολιτική ενοποίηση θα πρέπει να διασφαλίζει την ισότιμη σχέση των εταίρων, τη σύμφυση των δημοκρατικών διαδικασιών του Ενωσιακού και κρατικού επιπέδου, τον κοινοβουλευτικό έλεγχο στις αποφάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων και τον αποφασιστικό ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου.

Η καρδιά αυτής της Ευρώπης θα κτυπά δημοκρατικά και αλληλέγγυα και όχι γερμανικά. Σε αυτή την Ευρώπη η ευρωπαϊκή Γερμανία θα έχει το ειδικό βάρος που προκύπτει από την πληθυσμιακή και οικονομική δύναμή της εντός του πλαισίου της ευρωπαϊκής συνανάπτυξης. Σε αυτή την ενωμένη Ευρώπη θα δημιουργείται η συνείδηση του ευρωπαϊκού συνανήκειν, θα λειτουργήσουν νέες μορφές υπερκρατικής δημοκρατίας και οι ηγεμονικοί κρατικοί ρόλοι θα έχουν αντικατασταθεί από την ομοσπονδιακή συγκρότηση. Αυτή είναι η μόνη δημοκρατική λύση και αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί ο σοβαρός κίνδυνος αποσταθεροποίησης της Ευρώπης.

Η Δημοκρατική Αριστερά επιδιώκει την αναίρεση των συντηρητικών πολιτικών της Ε.Ε και την προώθηση μιας ανάστροφης διαδικασίας προς την δημοκρατική εμβάθυνση της Ευρώπης με την πολιτική, οικονομική και κοινωνική έννοια. Υποστηρίζει τη δημιουργία πανευρωπαϊκών συσπειρώσεων και δικτυώσεων για συγκεκριμένα ζητήματα όπως η προστασία της εργασίας και η αντιμετώπιση της ανεργίας. Επιδιώκει τη γενικότερη συμπαράταξη φορέων της ευρωπαϊκής δημοκρατικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας με στόχο την διαμόρφωση ενός νέου συμφώνου ανάπτυξης, απασχόλησης, αναβάθμισης των συλλογικών αγαθών και κοινωνικής προστασίας. Οραματίζεται μια Ε.Ε. κοινωνικά ισχυρή, πρωταγωνίστρια της αειφόρου ανάπτυξης και των αναβαθμισμένων κοινών αγαθών, παράγοντα ειρήνης και ισόρροπης ανάπτυξης στον κόσμο.

Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική :

Η χώρα μας πρέπει να διερευνήσει και να αξιοποιήσει τις δυνατότητες συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα με τις μεγάλες, αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ρωσίας, της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας κ.λπ., αλλά και με χώρες που μας προτείνουν στρατηγική συνεργασία βάθους, όπως το Ισραήλ, εξασφαλίζοντας μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας και ελιγμών στην εξωτερική μας πολιτική προς όφελος των εθνικών μας συμφερόντων. Η αναζωογόνηση της συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα, στον εμπορικό, ευρύτερα τον οικονομικό τομέα, με τις χώρες αυτές πρέπει να αποτελεί στρατηγικό αίτημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που πρέπει να τεθεί στο επίκεντρο της προσοχής.

Η χώρα μας, στους υπερεθνικούς οργανισμούς, πρέπει να βρίσκεται στο πλευρό όσων αγωνίζονται για την υπεράσπιση της διεθνούς νομιμότητας και να αντιτίθεται στις επεμβάσεις και τους πολέμους. Πρέπει να υπερασπίζεται το αίτημα των φτωχών χωρών του λεγόμενου «τρίτου κόσμου» για ουσιαστική βοήθεια από τους διεθνείς οργανισμούς ώστε να αντιμετωπιστεί στοιχειωδώς το ζήτημα των χαοτικών ανισοτήτων, που καταδικάζει ολόκληρους πληθυσμούς στην εξαθλίωση και τις ασθένειες. Να παρέχει, παρά την κρίση, όπως έχει δεσμευτεί μαζί με τις άλλες αναπτυγμένες χώρες, το 0,7% του ΑΕΠ της ως βοήθεια προς τις χώρες αυτές.

Υποστηρίζει την ανάληψη πρωτοβουλιών με την ενεργό συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εδραίωση ενός συστήματος διαπεριφερειακής συνεργασίας που θα αγκαλιάζει όλες τις χώρες της NA Ευρώπης, την Τουρκία και τις αραβικές χώρες H διαπεριφερειακή συνεργασία, ως ένα ενδιάμεσο βήμα προς την τελική και πλήρη ένταξη των βαλκανικών χωρών και της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η αυξημένη συνεργασία με τις αραβικές χώρες και το Ισραήλ, μπορεί να ενισχύσει τις συνθήκες για εδραίωση της σταθερότητας, της δημοκρατίας και της οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας στην περιοχή. Με οδηγό πάντοτε τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της συνεργασίας και της ειρήνης

Τουρκία- Υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ :

Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον, σε σχέση με τις ελληνοτουρκικές διαφορές, να παραμένει σταθερά αγκυροβολημένη εντός ευρωπαϊκού πλαισίου διότι έξω από αυτό θα είναι μια εξαιρετικά αποδυναμωμένη οντότητα απέναντι σε έναν πανίσχυρο γείτονα. Ταυτόχρονα έχει κάθε συμφέρον να υποστηρίζει την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, διότι αυτή είναι η ασφαλέστερη οδός για ύφεση και σταθερότητα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Απαραίτητες προϋποθέσεις, όμως, είναι ο σεβασμός του ευρωπαϊκού κεκτημένου και η πλήρωση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης που είναι: Δημοκρατία και Κράτος Δικαίου, Ελεύθερη Αγορά, Ανθρώπινα Δικαιώματα και Προστασία των Μειονοτήτων. Σε καμιά περίπτωση η Τουρκία δεν μπορεί να εξακολουθήσει να μην αναγνωρίζει μία χώρα μέλος της ΕΕ, να αρνείται επίμονα να υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το Πρωτόκολλο της Άγκυρας, το οποίο η ίδια υπέγραψε.

Η Δημοκρατική Αριστερά υποστηρίζει την ευρωπαϊκή πορεία και ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, υπό αυτές τις προϋποθέσεις. Αντιτάσσεται σε συντηρητικές «γεωπολιτικές» και «γεωπολιτισμικές» λογικές που θέλουν την Τουρκία εκτός του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Στηρίζει την εδραίωση του ευρωπαϊκού της προσανατολισμού και προσβλέπει στην προοπτική ένταξής της στην ΕΕ.

Ωστόσο, η ευρωπαϊκή πορεία της γειτονικής χώρας αποτελεί, κατά κύριο λόγο, εσωτερική υπόθεση στρατηγικής επιλογής και προτεραιοτήτων της ίδιας της Τουρκίας, η οποία οφείλει να σεβασθεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει έναντι της ΕΕ.

Η Ελλάδα δεν θέλει νέες εντάσεις και νέο ανταγωνισμό εξοπλισμών ανάμεσα στις δύο χώρες. Τα προβλήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορούν και πρέπει να επιλυθούν με διάλογο στη βάση του διεθνούς δικαίου.
Σταθερός στόχος της Ελλάδας οφείλει να είναι η πλήρης εξομάλυνση των διμερών ελληνοτουρκικών σχέσεων, η οποία θα μπορούσε να αναδείξει τις δύο χώρες μας ως κύριο μοχλό προώθησης ειρηνικής και γόνιμης περιφερειακής συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου. Διμερή προβλήματα μπορούν και πρέπει να επιλυθούν με διάλογο στη βάση του διεθνούς δικαίου. Εναπόκειται στην Τουρκία να άρει το απαράδεκτο Casus Belli, να συναινέσει στην παραπομπή του θέματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, από τον Έβρο ως το Καστελλόριζο, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή στο πλέον αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας και να εγκαταλείψει παράλογες αιτιάσεις, όπως αυτές για τις «γκρίζες ζώνες». Προϋπόθεση για την πλήρη εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αποτελεί βεβαίως και ο τερματισμός της παράνομης τουρκικής κατοχής στην Κύπρο και η εξεύρεση συνολικής και αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο Κυπριακό, στο πλαίσιο των αποφάσεων των διεθνών οργανισμών.

Η εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα απελευθερώσει την ελληνική εξωτερική πολιτική από την αναγκαστική αντιπαλότητα με την Τουρκία και θα αναδείξει τις δύο χώρες ως κύριους μοχλούς προώθησης ειρηνικής και γόνιμης περιφερειακής συνεργασίας στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο.

H κατεύθυνση αυτή δεν αντιστρατεύεται την ανάγκη η χώρα μας να προχωρήσει στον ορισμό της ελληνικής Ανεξάρτητης Οικονομικής Ζώνης με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, να ξεκινήσει τις έρευνες για υδρογονάνθρακες ώστε να αξιοποιηθεί ο ενεργειακός πλούτος της χώρας.

Μουσουλμανική Μειονότητα στη Θράκη:

Η Δημοκρατική Αριστερά θεωρεί ότι η καθολική προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων είναι επιβεβλημένη για λόγους σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τήρησης των διεθνών συνθηκών που έχει υπογράψει η χώρα μας αλλά και γιατί είναι «όρος αναγκαίος για την κοινωνική συνοχή, την ασφάλεια, και την ευημερία στη Θράκη».

Στις προτεραιότητες της ελληνικής πολιτείας πρέπει να είναι:
• Η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, ώστε να παρέχονται για όλους ίσες ευκαιρίες πρόσβασης σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης (ίδρυση νέων σχολικών μονάδων, τόσο δημόσιας όσο και μειονοτικής εκπαίδευσης, όπου αυτό είναι αναγκαίο, εκσυγχρονισμός και αναβάθμιση των υπαρχόντων, ουσιαστική λειτουργία διαπολιτισμικών σχολείων)
• Η κατάργηση των δικαστικών αρμοδιοτήτων των Μουφτήδων και της εφαρμογής της Σαρία σε διαφορές οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου των μουσουλμάνων και υπαγωγή όλων αυτών των διαφορών στα ελληνικά τακτικά δικαστήρια με εφαρμογή του Αστικού Κώδικα, όπως για όλους τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες και κατά συνέπεια περιορισμός του Μουφτή στα θρησκευτικά του καθήκοντα και ανάδειξή του από την ίδια τη μειονότητα.
• Η επαναχορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας σε όσους μειονοτικούς πολίτες την στερήθηκαν με βάση το αρ.19 του Κώδικα Ιθαγένειας και ζουν μόνιμα στην περιοχή ως ανιθαγενείς.
• Η δυνατότητα άσκησης από τους μειονοτικούς πολίτες όλων των δικαιωμάτων που απορρέουν από τις σύγχρονες διεθνείς συμβάσεις, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος του εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού, σύμφωνα με τις αρχές του ΟΑΣΕ.
• Η απρόσκοπτη άσκηση από τους μειονοτικούς πολίτες του δικαιώματος να ιδρύουν σωματεία με την επωνυμία που οι ίδιοι επιθυμούν στα πλαίσια της εφαρμογής του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού.
• Η εκλογή των διαχειριστικών επιτροπών των βακουφίων.
• Η άμεση εφαρμογή της ποσόστωσης (5%) που προβλέπει ο Ν.3647/2008 (άρθρο 23), για πρόσληψη στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ στην περιοχή της Θράκης.
• Η ρύθμιση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος στην ορεινή περιοχή της Θράκης.
Αντίστοιχα η Δημοκρατική Αριστερά θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να απαιτεί την εκπλήρωση εκ μέρους της Τουρκίας των υποχρεώσεων όσον αφορά τον σεβασμό των μειονοτικών δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας .

Κυπριακό:

Η Δημοκρατική Αριστερά υποστηρίζει σταθερά μια δίκαιη λειτουργική και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό, που να τερματίζει την κατοχή και να ακυρώνει διχοτομικά τετελεσμένα, να διασφαλίζει την επανένωση του τόπου και του λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, καθώς και το δικαίωμα όλων των προσφύγων για επιστροφή. Μια τέτοια λύση δύναται να εξασφαλιστεί μόνο μέσα στο συμφωνημένο πλαίσιο δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως περιγράφεται από τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Λύση σύμφωνη με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο, που να εδράζεται στις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του 1977 και 1979 και να προνοεί τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας από ενιαίο σε ομοσπονδιακό κράτος, με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα.

Η Ελλάδα πρέπει να προωθεί μια λύση ασφάλειας για όλους τους Κυπρίους, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους: χωρίς κατοχικά στρατεύματα, παρωχημένα συστήματα εγγυήσεων και μονομερή δικαιώματα επέμβασης τρίτων, τα οποία άλλωστε είναι ξένα προς τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ. Να στηρίζει μέτρα για την οικονομική ενίσχυση των Τουρκοκυπρίων, εφόσον συντείνουν στην επαναπροσέγγιση των δυο Κοινοτήτων και την επανένωση της νήσου. Στόχος πρέπει να είναι η επίλυση του Κυπριακού, η οποία θα έλυνε αμέσως και το όλο ζήτημα της «απομόνωσης». Η αποτελεσματική συμμετοχή μιας επανενωμένης Κύπρου στην Ε.Ε αποτελεί την καλύτερη δυνατή εγγύηση για την ασφάλεια και ευημερία όλων των Κυπρίων.

Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και η ιδιότητα της Κύπρου ως κράτους-μέλους της ΕΕ, προσδιορίζουν το πλαίσιο αμοιβαία αποδεκτής λύσης του προβλήματος, η οποία πρέπει να διασφαλίζει την αποτελεσματική συμμετοχή του κυπριακού κράτους στην λήψη αποφάσεων του ΟΗΕ και την εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου σε ολόκληρη την κυπριακή επικράτεια, με τις διαδικασίες που προβλέπονται στην Πράξη Προσχώρησης της Κύπρου στην ΕΕ (2004). Η Δημοκρατική Αριστερά στηρίζει την επίπονη διαπραγματευτική προσπάθεια της κυπριακής κυβέρνησης για αμοιβαία αποδεκτή λύση σ` αυτό το πλαίσιο και τη συνέχειά της, αν χρειασθεί, και μετά την ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ από την Κύπρο, την 1η Ιουλίου. Δυστυχώς, η μέχρι σήμερα στάση της τουρκοκυπριακής ηγεσίας στις διαπραγματεύσεις υπήρξε συχνά απογοητευτική, ενώ και η ίδια η Τουρκία δεν ενθαρρύνει τη μετριοπάθεια στους Τουρκοκύπριους. Επιπλέον, επιβαρύνει το κλίμα των διαπραγματεύσεων, με απειλές σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου επί της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης. Η άσκηση των δικαιωμάτων αυτών, δεν αποτελεί ζήτημα των δικοινοτικών διαπραγματεύσεων, αλλά αποκλειστική αρμοδιότητα της νόμιμης κυβέρνησης της Κύπρου. Η Δημοκρατική Αριστερά θεωρεί ότι η Διεθνής Κοινότητα οφείλει να στείλει σαφές μήνυμα στην Τουρκία να συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο και να σεβασθεί τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως ήδη έχει πράξει η Ευρωπαϊκή Ένωση, πρόσφατα, στα Συμπεράσματα του Συμβουλίου της 9ης Δεκεμβρίου 2011. Ο συντονισμός και η συνεργασία Ελλάδας και Κύπρου, αποτελούν αποφασιστικό παράγοντα των εξελίξεων στο Κυπριακό και στην ευρύτερη περιοχή.

Σλαβική επιβουλή κατά της Μακεδονίας:

Το πρόβλημα της οριστικής ονομασίας της ΠΓΔΜ παραμένει ανοικτό. Η κυβέρνηση της γείτονος όχι μόνον δεν έχει μετακινηθεί καθόλου από την αδιάλλακτη θέση της, αλλά, ενθαρρυμένη από την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης, προχωρεί και σε περαιτέρω προκλήσεις. Η Δημοκρατική Αριστερά υποστηρίζει την κοινή θέση των κομμάτων της Βουλής για μια κοινά αποδεκτή ονομασία, με γεωγραφικό (ή και χρονικό) προσδιορισμό, έναντι όλων. Επισημαίνουμε ότι ο βόρειος γείτονάς μας οφείλει να πάψει να τροφοδοτεί τον αλυτρωτισμό απέναντι στην ελληνική Μακεδονία και να αντιληφθεί την αναγκαιότητα της συνεργασίας και της συνεννόησης.

Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει με τον προσφορότερο τρόπο το δικαίωμα του veto που διαθέτει σχετικά με την ένταξη της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς και ειδικά στην Ε.Ε και το ΝΑΤΟ, ώστε να ασκηθεί ακόμα μεγαλύτερη πίεση στη γειτονική χώρα για την υιοθέτηση μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης.

Ισραήλ και Αραβικός Κόσμος :

Η Ελλάδα, μέλος της ΕΕ, μετέχει σε διεθνείς οργανισμούς και σε περιφερειακές συνεργασίες και προωθεί σχέσεις στο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου, με τον Αραβικό κόσμο και άλλες χώρες. Η θέση της χώρας σε μια περιοχή όπου υπάρχουν χρόνια προβλήματα και βρίσκουν την έκφρασή τους παλιές και σύγχρονες διεθνείς αντιθέσεις, προσδίδει ιδιαίτερη σημασία στην εξωτερική της πολιτική και στις επιλογές που γίνονται στο πεδίο αυτό.

Η Δημοκρατική Αριστερά χαιρέτησε τις λαϊκές εξεγέρσεις κατά των αυταρχικών και ανελεύθερων καθεστώτων της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Συρίας, αλλά και του Μπαχρέιν και της Υεμένης.To ίδιο απερίφραστη ήταν και η έκφραση συμπαράστασης στις δυνάμεις που κινήθηκαν ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς του Καντάφι.

Υπό το ίδιο πρίσμα της αναζήτησης ειρηνικής λύσης και μετάβασης στη δημοκρατική ομαλότητα και τη σταθερότητα, η Δημοκρατική Αριστερά αντιμετωπίζει και την παρατεταμένη κρίση στη Συρία, όπου οι πιέσεις της διεθνούς κοινότητας προς το καθεστώς Άσαντ πρέπει να ενταθούν προκειμένου να παύσει η αιματοχυσία.

Η δικαιοσύνη και η ειρήνη στην Εγγύς Ανατολή δεν μπορούν να εδραιωθούν χωρίς επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος με την αμοιβαία αναγνώριση δυο ανεξάρτητων κρατών, Ισραήλ και Παλαιστίνης, και το σεβασμό της κρατικής οντότητας του Λιβάνου.

Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει:
• Να αναλάβει, στο πλαίσιο της ΕΕ, πρωτοβουλίες, ώστε να αναθερμανθεί η Συνθήκη της Βαρκελώνης και να αναζωογονηθούν προγράμματα για την προώθηση κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεργασίας των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και της αφρικανικής Μεσογείου και κυρίως της στήριξής τους.
• Να συμμετέχει ενεργά σε διεθνείς πρωτοβουλίες για δικαιοσύνη και ειρήνη στην Εγγύς Ανατολή με την αμοιβαία αναγνώριση δυο ανεξάρτητων κρατών, Ισραήλ και Παλαιστίνης, και το σεβασμό της κρατικής οντότητας του Λιβάνου και να ενώνει τη φωνή της με άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για τον άμεσο τερματισμό της κατοχής στο Ιράκ.
• Να εκφράζει την αλληλεγγύη της στους λαούς που αμφισβητούν τα αυταρχικά-δικτατορικά καθεστώτα και στο αίτημα για ελευθερία και δημοκρατία που εξαπλώνεται στο σύνολο σχεδόν των χωρών του αραβικού κόσμου._

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr