Νέο ξεκίνημα στον Αραβικό Κόλπο;

Φυσικά, μια τέτοιου είδους αμυντική συμφωνία -παρόμοια με εκείνη που απολαμβάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες με τα μέλη του ΝΑΤΟ και μια σειρά άλλων συμμάχων όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Νέα Ζηλανδία, οι Φιλιππίνες και η Νότια Κορέα- θα αποτελέσει μια ιδιαίτερα σημαντική δέσμευση. Δεν θα πρέπει να γίνει επιπόλαια ˑ ο αμερικανικός λαός έχει κουραστεί από την σύγκρουση στην Μέση Ανατολή, ενώ η συνθήκη θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο εμπλοκής των ΗΠΑ στους θρησκευτικούς πολέμους της περιοχής. Οι διαφορές στις πολιτικές αξίες μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των εταίρων του Αραβικού Κόλπου θα καθιστούσαν ύποπτη την σταθερότητα οποιουδήποτε αμυντικού συμφώνου, ενώ η συμφωνία θα μπορούσε να επιδεινώσει την εξάρτηση της ασφάλειας των κρατών του Κόλπου από την Ουάσιγκτον. Αλλά ακόμα κι αν όλες αυτές οι ανησυχίες είναι δικαιολογημένες, οι περισσότερες είναι απίθανο να πραγματοποιηθούν, ενώ εξισορροπούνται ιδιαίτερα από τα σημαντικά οφέλη που υπόσχεται το Σύμφωνο.

Όταν πρόκειται ειδικά για πολιτικές διαφορές, ο Ομπάμα έχει δίκιο όταν τονίζει την αναγκαιότητα μιας [3] «δύσκολης συζήτησης» με τους ομολόγους του στον Κόλπο σχετικά με τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις, εν μέρει επειδή η οικονομική ανάπτυξη και η υπεύθυνη διακυβέρνηση αποτελούν τα πιο ισχυρά αντίδοτα για την ιρανική παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις στον Κόλπο. Αλλά το Καμπ Ντέιβιντ δεν είναι το σωστό μέρος για να ενημερώσει τους ηγέτες του Κόλπου για τα πλεονεκτήματα του αμερικανικού τύπου δημοκρατίας. Πολλοί από αυτούς έχουν ήδη αναγνωρίσει την ανάγκη για ριζικές πολιτικές μεταρρυθμίσεις, έστω και αν ορισμένοι καθυστερούν την εφαρμογή τους. Εάν αυτές δεν επαρκούν, θα πρέπει να λογοδοτήσουν οι ίδιοι στον λαό της χώρας τους. Από την πλευρά της, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να συνεχίσει να βοηθά τους εταίρους της στον Κόλπο σε ό, τι αφορά την ενίσχυση των κρατικών ικανοτήτων τους ˑ ρεαλιστικά, αυτό είναι το μόνο που μπορεί να κάνει.

Φυσικά, δεν υπάρχει κανένα μαγικό φίλτρο για την αντιμετώπιση του ιρανικού επεκτατισμού που χρονολογείται από το 1979 στην περιοχή. Παρ’όλα αυτά, με την ανάπτυξη ενός πιο θετικού πολιτικού κλίματος μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των εταίρων του Κόλπου σε συνδυασμό με μια πραγματική δέσμευση για εμβάθυνση της συνεργασίας τους για την ασφάλεια, το αίσθημα εμπιστοσύνης ίσως βελτιωθεί. Αυτό, με την σειρά του, θα ανοίξει τον δρόμο για μια πιο συνεργατική αντιμετώπιση της ασύμμετρης απειλής του Ιράν.

Η σύνοδος κορυφής του Καμπ Ντέιβιντ αποτελεί μια στιγμή σημαντικού κινδύνου και υψηλής ανταμοιβής. Ο Ομπάμα αξίζει τα εύσημα για αυτή του την απόφαση. Αν αντιμετωπιστεί με την σοβαρότητα που της αξίζει, θα μπορούσε να δώσει μια ιστορική ευκαιρία για την αποκατάσταση της σταθερότητας στην Μέση Ανατολή. Αν όχι, θα μετατραπεί ταχύτατα σε διπλωματικό εφιάλτη, σπέρνοντας ενισχυμένες περιφερειακές εντάσεις μεταξύ των χωρών του Κόλπου και του Ιράν και σπρώχνοντας την Μέση Ανατολή περαιτέρω μέσα στο χάος.

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/persian-gulf/2015-05-12/fresh-st...

Σύνδεσμοι:
[1] http://www.nytimes.com/2015/04/06/opinion/thomas-friedman-the-obama-doct...
[2] http://www.atlanticcouncil.org/images/publications/ACUS_ArtfulBalance_WE...
[3] http://www.nytimes.com/2015/04/06/opinion/thomas-friedman-the-obama-doct...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition