Το δόγμα της Χίλαρι Κλίντον

Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής πολιτικής του Ομπάμα [16] στο σύνολό της, οι επικριτές του τείνουν να τονίζουν τις περιπτώσεις όπου ο Ομπάμα επέλεξε την στρατηγική συγκράτηση αντί της παρέμβασης. Στο τεύχος Απριλίου 2016 του περιοδικού The Atlantic, για παράδειγμα, ο αρθρογράφος Jeffrey Goldberg εστιάζει στενά στις πολιτικές του προέδρου στην Συρία, υποστηρίζοντας ότι ο Ομπάμα ακολούθησε τον δρόμο της συγκράτησης σε όλο τον κόσμο. Η μεγάλη στρατηγική του προέδρου [17], ωστόσο, είναι στην φύση της τουλάχιστον ήπια ακτιβιστική. Αυτό ισχύει ακόμα και σε περιοχές όπου η κυβέρνηση έχει δείξει την μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα, όπως στην Μέση Ανατολή. Ο Ομπάμα επαναδεσμεύτηκε στις παρεμβάσεις των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, επέβλεψε την ιρανική πυρηνική συμφωνία, επιτέθηκε στην αλ Κάιντα και το ISIS, και επικεντρώθηκε (έστω και καθυστερημένα) στην Συρία, πιέζοντας σκληρά για μια διπλωματική συμφωνία.

Παρά το γεγονός ότι ο Ομπάμα αξίζει δικαίως εύσημα για τις συνολικές επιδόσεις της εξωτερικής πολιτικής του, η κυβέρνησή του έχει κάνει μια σειρά από κρίσιμα λάθη στρατηγικής: Ήταν κακότεχνη στην στροφή προς την Ασία, και απέτυχε να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των συμμάχων της Ουάσιγκτον στον Κόλπο. Επιπλέον, η καθυστερημένη επανεξισορρόπηση πίσω στην Ευρώπη, απέτυχε να αποτρέψει τον Πούτιν από το να φανεί εξυπνότερος από τους Δυτικούς συμμάχους στην Ουκρανία και την Συρία.

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ TRUMP

Αν το Δόγμα Ομπάμα [18] παίρνει έναν αξιοπρεπή βαθμό, το Δόγμα Trump θα πρέπει να αποτύχει πριν αποκτήσει την ευκαιρία να το θέσει σε εφαρμογή. Η προοπτική του για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι αντιφατική, συγκεχυμένη, και προορίζεται για τον ιστορικό σκουπιδοτενεκέ, εάν θεσπιστεί. Για παράδειγμα, ο Trump έχει υποσχεθεί να αποκαταστήσει την «παγκόσμια ειρήνη» [19] να ανοικοδομήσει τον στρατό των ΗΠΑ, να εξαλείψει το ISIS, να ανασχέσει το «ριζοσπαστικό Ισλάμ», και να δράσει ως ένας αξιόπιστος σύμμαχος. Ταυτόχρονα, έχει επίσης υποσχεθεί να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ εάν οι σύμμαχοι δεν αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη για την δική τους ασφάλεια. Επιπλέον, ο Trump έχει χαρακτηρίσει τις παρεμβάσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ, την Λιβύη και την Συρία ως «καταστροφές», υποσχόμενος να «φύγουμε από την οικοδόμηση κρατών και αντί γι αυτό να επικεντρωθούμε στην καθιέρωση σταθερότητας παντού».

Ο Ρεπουμπλικανός προεδρικός υποψήφιος Donald Trump μιλά σε προεκλογική συγκέντρωση στο Spokane, στην πολιτεία Ουάσιγκτον, στις 7 Μαΐου 2016. JAKE PARRISH / REUTERS
----------------------------------------

Αλλά ο Trump δεν θα είναι σε θέση να κάνει τους συμμάχους να δαπανήσουν δισεκατομμύρια για την δική τους εθνική άμυνα εύκολα. Και ακόμη και οι στενότεροι σύμβουλοι της εξωτερικής πολιτικής του θα τον πείσουν να παραμείνει στο ΝΑΤΟ. Πλέον, δεν θα είναι σε θέση να αυξήσει τον αριθμό των στρατιωτών ή των οπλικών συστημάτων που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση του ISIS και της αλ Κάιντα, ακόμη και αν το ήθελε. Οι οικονομικές πολιτικές του είναι εξαιρετικά απίθανο να παράγουν επαρκή ευελιξία στον προϋπολογισμό για να πληρώσει για τα νέα στρατεύματα και τα οπλικά συστήματα, ενώ θα δαπανά δισεκατομμύρια για την καταπολέμηση των εξτρεμιστικών ομάδων στην Μέση Ανατολή.

Παρά την ρητορική για «διατήρηση της ειρήνης» και «ανοικοδόμηση του στρατού», η εξωτερική πολιτική του Trump δεν είναι πολύ ακτιβιστική. Στο κάτω-κάτω, έχει κάνει ηχηρές εκκλήσεις εναντίον των επεμβάσεων. Πώς θα μπορούσε να κάνει και τα δύο ταυτόχρονα παραμένει ασαφές. Αν ο Trump πρόκειται να τηρήσει τους ισχυρισμούς του, η εξωτερική πολιτική του πρέπει να υποβληθεί σε σημαντικές και επώδυνες αλλαγές. Υπάρχουν πολύ λίγα κοινά στα Δόγματα Trump και Ομπάμα, με την αρκετά μεγάλη εξαίρεση της χρήσης στρατιωτικών μέσων στην προσπάθεια εξάλειψης του ISIS.

ΤΟ ΝΕΟ ΔΟΓΜΑ ΚΛΙΝΤΟΝ

Η εξωτερική πολιτική της Κλίντον [20] ίσως είναι η πιο φρόνιμη και των τριών. Οι πολιτικές της είναι πιο ισχυρές από ό, τι του Ομπάμα σε κάθε μεγάλη πρόκληση για την ασφάλεια και είναι καλύτερα τοποθετημένες για να βοηθήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες να εξασφαλίσουν ευνοϊκά αποτελέσματα σε μια σειρά από παγκόσμιες συγκρούσεις. Οι προκλήσεις του κόσμου απαιτούν μια αποφασιστική χρήση της ηγεσίας των ΗΠΑ, όχι απομονωτισμό. Και στις περιοχές όπου η συγκράτηση του Ομπάμα έχει αποτύχει, το πιο ενεργό Δόγμα Χίλαρι Κλίντον [21] (που δεν πρέπει να συγχέεται με εκείνο του συζύγου της, το δόγμα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, περί ανθρωπιστικής παρέμβασης) θα μπορούσε πιθανότατα να επικρατήσει.

Το Δόγμα Χίλαρι Κλίντον [22] θα αντιμετωπίσει την ρωσική επιθετικότητα με την ενίσχυση της Πρωτοβουλίας Ευρωπαϊκής Επαναβεβαίωσης (European Reassurance Initiative, ERI), η οποία θα θέσει σε μόνιμη βάση μεγαλύτερους αριθμούς συμμαχικών στρατευμάτων και όπλων στην Ανατολική Ευρώπη. Η ERI του Ομπάμα επικεντρώθηκε στην εγκατάσταση εξοπλισμού και σε μέτριο αριθμό εκ περιτροπής ταξιαρχιών πολυεθνικών στρατευμάτων. Το πιο σημαντικό, η κυβέρνηση παρέλειψε να διαπραγματευθεί αμοιβαίες δεσμεύσεις από τους Ευρωπαίους συμμάχους της.