Ώρα για μια νέα αμερικανική εξωτερική πολιτική

Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες απλώς παραδίδουν τα κλειδιά σε εναλλακτικές αρχιτεκτονικούς καινοφανείς [αστέρες] όπως η Κίνα και η Ρωσία; Απολύτως όχι. Αλλά όντως σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να σταματήσουν να βλέπουν τον κόσμο μέσα από του πρίσμα του μηδενικού αθροίσματος όταν πρόκειται για ξένες απαιτήσεις για μεγαλύτερο λόγο στους παγκόσμιους θεσμούς. Αντ’ αυτού, πρέπει να έχουμε την σιγουριά ότι μπορούμε να διαπραγματευτούμε νέες ρυθμίσεις που θα προστατεύουν τα συμφέροντά μας, αναγνωρίζοντας παράλληλα τα συμφέροντα των άλλων. Μόλις καθιερώσουμε το ότι είμαστε ανοιχτοί στην αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού, είμαστε ελεύθεροι να ξεχωρίσουμε και να υπερασπιστούμε τις δικές μας θέσεις. Τούτο σημαίνει να θέτουμε σαφείς κόκκινες γραμμές για αυτό που θα δεχτούμε ή δεν θα δεχτούμε. Πρέπει επίσης να κάνουμε διάκριση μεταξύ του εποικοδομητικού «ρεβιζιονισμού» της Κίνας ή της Ινδίας σε σύγκριση με τον πολύ πιο καταστρεπτικό «ρεβιζιονισμό» της Ρωσίας, και να επιμείνουμε να είμαστε ηγέτες στην συζήτηση και δίκαια εκπροσωπημένοι σε οποιουσδήποτε νέους θεσμούς ή πρότυπα προτείνουν αυτές οι αναδυόμενες δυνάμεις.

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ

Ο Trump προσφέρει στο αμερικανικό κοινό έναν κατάλογο ψευδών επιλογών όταν πρόκειται για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια πραγματική επιλογή που πρέπει να γίνει, και έχει σημασία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επαναβεβαιώσουν τον εαυτό τους στην αιτία της ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της δημοκρατίας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ή θα επιτρέψουν την αποψίλωσή τους; Θα υπονομεύσουν τις αξίες, τις υποσχέσεις και τις θεμελιώδεις ελευθερίες που έχουν χαραχθεί στο σύνταγμα των ΗΠΑ λόγω της πιο πρόσφατης προσβολής ή της ευκαιρίας που προκύπτει;

Η εποχή της Pax Americana έχει τελειώσει, αλλά το επόμενο κεφάλαιο του ρόλου της Αμερικής στον κόσμο εξακολουθεί να γράφεται. Προχωρούμε προς μια νέα παγκόσμια τάξη και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην διαμόρφωση αυτής της τάξης. Εάν όχι, το αποτέλεσμα θα αποφασιστεί χωρίς αυτές, τα συμφέροντα και τις αξίες τους.

Για να το θέσουμε με άλλο τρόπο: Η Κίνα έχει ένα εναλλακτικό μοντέλο παγκόσμιας ηγεσίας και είναι έτοιμη να προχωρήσει. Πρόκειται για ένα μοντέλο που επικεντρώνεται στην κυβέρνηση, και όχι στο άτομο, ένα μοντέλο που ορίζεται από την συμμόρφωση και όχι από την ελευθερία. Πρόκειται για ένα συναλλακτικό μοντέλο που βασίζεται στον κρατικό καπιταλισμό, ένα μοντέλο που ωφελεί όσους δίνουν πίστη στο Πεκίνο˙ δεν βασίζεται σε αμοιβαίο όφελος και ανάπτυξη, που εκτιμά και σέβεται τα δικαιώματα των ατόμων (και των χωρών) να επιδιώκουν την δική τους επιτυχία στην ελεύθερη αγορά, ή που πράττοντας έτσι να ωφελούν τον κόσμο γενικότερα.

Η δημοκρατία είναι περιπεπλεγμένη. Κινούμαστε πιο αργά από όσο μας αρέσει και απογοητεύουμε αυτούς που αναζητούν γρήγορες διορθώσεις. Αλλά πριν από 250 χρόνια, η Αμερική έκανε μια επιλογή: Η ελεύθερη βούληση αξίζει τη μάχη. Οι Αμερικανοί προέβλεπαν ότι η μεγαλύτερη απόδοση της επένδυσής τους δεν θα ερχόταν με τη μορφή νικών στις μάχες ή ακόμα και του ΑΕΠ. Θα ερχόταν από την δύναμη ενός λαού του οποίου η ελευθερία δεν παζαρεύτηκε για να δοθεί.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2018-04-30/time-new-us-foreign-p...