Μετά την δημοκρατία

Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα. Μέσω των ευρέως διαδεδομένων νόμων αναγνώρισης των ψηφοφόρων και των συναφών μορφών καταστολής των ψηφοφόρων -πιο κατάφωρα στο Ουισκόνσιν το 2016 και στην Τζόρτζια σήμερα- το GOP [στμ: το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα] φαίνεται να επικεντρώνεται περισσότερο στο να νικήσει στις εκλογές παρά στο να κερδίσει τις πλειοψηφίες. Αυτή η αντιπλειοψηφική στρατηγική εστίαση ταιριάζει όμορφα με το σύστημα του Κολλεγίου των Εκλεκτόρων, το οποίο έχει παραδώσει τους δύο τελευταίους Ρεπουμπλικανούς προέδρους στον Λευκό Οίκο χωρίς να κερδίσουν την λαϊκή ψήφο: Ένα μοτίβο σαν της Μαλαισίας όπου ο ηττημένος τα παίρνει όλα και που δεν μπορεί να επιτραπεί να συνεχιστεί σε οποιαδήποτε εκλογική δημοκρατία η οποία αξίζει να λέγεται έτσι.

Ενώ ο Trump αντηχεί με πολλούς τρόπους τον Duterte, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα φέρνει όλο και περισσότερο στο μυαλό το UMNO της Μαλαισίας. Ούτε είναι αυτό κάτι άγνωστο στην πολιτική των κομμάτων των ΗΠΑ. Όταν εξετάζουμε την πρόσφατη αμερικανική ιστορία, δεν είναι δύσκολο να δούμε τον -μετά την Ανασυγκρότηση- Νότο της εποχής του Jim Crow [στμ: το 1877] ως υποδειγματικό παράδειγμα εκλογικού αυταρχισμού, με το ρατσιστικό Δημοκρατικό Κόμμα να διαδραματίζει βασικά τον ρόλο του UMNO ως υπερασπιστή των προνομίων της πλειοψηφίας, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο.

Ακόμα κι αν οι Δημοκρατικοί κατορθώσουν να ξεπεράσουν την καταστολή των ψηφοφόρων και να κερδίσουν μια σαρωτική νίκη στις σημερινές εκλογές του Κογκρέσου και των πολιτειακών κυβερνήσεων, δεν μπορούν εύκολα να σταματήσουν ή ακόμα και να επιβραδύνουν την διάβρωση της δημοκρατίας σε αντιφιλελεύθερη δημοκρατία από τον Trump, πέρα από [το να χρησιμοποιήσουν] την ευθεία μομφή. Αντίθετα, ακόμα και αν ο Trump ηττηθεί το 2020 ή ανατραπεί νωρίτερα, το GOP μπορεί να μετατοπιστεί ακόμα περισσότερο σε μια εκλογική αυταρχική κατεύθυνση, ειδικά σε πολιτείες που κλίνουν σταθερά προς το κόκκινο [στμ: το χρώμα των Ρεπουμπλικανών].

Ο Trump δεν βρίσκεται σήμερα στην κάλπη, αν και είναι πάρα πολύ στο παρασκήνιο. Η διολίσθηση προς την αντιφιλελεύθερη δημοκρατία που αντιπροσωπεύει σήμερα ο Trump είναι απίθανο να σταματήσει ανεξάρτητα από το τι αποφασίσουν οι ψηφοφόροι. Η ειρωνεία, ωστόσο, είναι ότι ενώ η μάστιγα της αντιφιλελεύθερης δημοκρατίας είναι προς το παρόν πιο δύσκολο να ηττηθεί στις κάλπες, ίσως να μην επιβιώσει της προεδρίας του Trump καθόλου.

Το κύριο ζήτημα για την δημοκρατία στις σημερινές εκλογές είναι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να μετατοπίζονται σε έναν κατάφωρα εκλογικό αυταρχισμό. Ο εκλογικός αυταρχισμός θα μπορούσε να υποστεί σήμερα μια μεγάλη οπισθοδρόμηση, αν οι Δημοκρατικοί που έχουν δεσμευτεί να υπονομεύσουν τους περιορισμούς των ψηφοφόρων κυριαρχήσουν επί εκείνων των Ρεπουμπλικάνων που είναι αφοσιωμένοι στην υποστήριξή τους. Αλλά οι σημερινές ενδιάμεσες εκλογές μπορούν να είναι το πολύ μια μοναδική νίκη στην μακρά και συνεχιζόμενη εκστρατεία της Αμερικής για να διασφαλίσει ότι τα χειρότερα αυταρχικά απομεινάρια του πρόσφατου παρελθόντος της δεν θα επανεμφανιστούν για να καθορίσουν το εκλογικό της μέλλον.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2018-11-06/after-democracy

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/issues/2018/97/3
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/brazil/2018-10-28/trumpism-comes...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/1997-11-01/rise-illiberal-democracy

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition