Πώς η Ολλανδία έφτιαξε έναν από τους πιο σημαντικούς φορολογικούς παραδείσους του κόσμου

Παρόλο που η βιομηχανία της φοροαποφυγής κατάφερε να ασκήσει αδικαιολόγητη επιρροή στην Ολλανδία, έχει λιγότερη επιρροή στην υπόλοιπη Ευρώπη, και η ΕΕ και ο ΟΟΣΑ διεξήγαγαν μια μακρά αν και όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική μάχη για να αλλάξουν οι Ολλανδοί τους τρόπους τους. Το 1999, η ΕΕ δημοσίευσε μια έκθεση με την οποία αναγνωρίζεται η Ολλανδία ως η χώρα στην ΕΕ με τα πλέον επιβλαβή φορολογικά καθεστώτα. Ο Ολλανδός υπουργός Οικονομίας, Wouter Bos, απέρριψε τα ευρήματα αυτά ως παρακινούμενα από «καθαρή ζήλια», και για περισσότερο από μια δεκαετία η Ολλανδία μπόρεσε να αποφύγει οποιαδήποτε πραγματική καταστολή. Το 2013, ωστόσο, ο ΟΟΣΑ ανανέωσε την μακρόχρονη προσοχή του στην φοροαποφυγή και τα επόμενα χρόνια η ΕΕ ασχολήθηκε με το ζήτημα επίσης, εγκρίνοντας δύο σημαντικές οδηγίες για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Τελικά, πέρσι, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έκανε ό, τι δεν είχε τολμήσει να κάνει πριν κανένα άλλο θεσμικό όργανο της ΕΕ, και αναγνώρισε επίσημα την Ολλανδία ως φορολογικό παράδεισο. Αυτή η κίνηση κέρδισε την υποστήριξη ορισμένων Ολλανδών βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μια θέση την οποία ορισμένοι πολιτικοί στην Ολλανδία βλέπουν ως ισοδύναμη με προδοσία.

Μετά από αυτόν τον χαρακτηρισμό, η ολλανδική κυβέρνηση δεν μπορούσε πλέον να συνεχίσει όπως πριν. Τους τελευταίους μήνες, άρχισε να μεταρρυθμίζει τους φορολογικούς κανόνες της. Καταρχάς, το «παραθυράκι» της συμφωνίας φορολογίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ολλανδίας προβλέπεται να κλείσει το επόμενο έτος. Και η ολλανδική κυβέρνηση υπέβαλε μια πρόταση για την εισαγωγή παρακρατούμενου φόρου επί των πληρωμών τόκων και δικαιωμάτων που διοχετεύονται σε άλλους φορολογικούς παραδείσους. Με τον τρόπο αυτό, όμως, θα τεθεί τέλος σε ένα πολύ περιορισμένο τμήμα των συναλλαγών, αφήνοντας ανέπαφο τον ρόλο της Ολλανδίας ως αγωγού για τέτοια χρήματα.

Εάν η Ολλανδία θέλει πραγματικά να αλλάξει τους τρόπους της, θα πρέπει να κάνει πιο δραματικά βήματα. Το πρώτο θα ήταν να εξασφαλιστεί η φορολόγηση, με κανονικό ποσοστό, όλων των εσόδων από τόκους και δικαιώματα που διοχετεύονται προς ή μέσω της Ολλανδίας. Η κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να εγκρίνει νομοθεσία που θα καθιστούσε δυσκολότερη την δημιουργία μιας εταιρείας «γραμματοκιβωτίου», να αναθεωρήσει τις φορολογικές της συμφωνίες για την πρόληψη καταχρήσεων, και να κλείσει τα ανοιχτά «παραθυράκια» που οι εταιρείες θα μπορούσαν να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται ακόμη και αν είχαν διορθωθεί οι συμφωνίες. Τέλος, αντί να παρεμποδίσουν την ΕΕ και τον ΟΟΣΑ, οι Ολλανδοί θα πρέπει αντ' αυτού να συνεργαστούν και με τους δύο οργανισμούς στις προσπάθειές τους για την καταπολέμηση της φοροαποφυγής. Όλα αυτά θα απαιτούσαν μια βαθιά αλλαγή στην ολλανδική πολιτική, και δεν είναι καθόλου καθαρό αν είναι πιθανό κάτι τέτοιο. Ωστόσο, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, φαίνεται ότι η Ολλανδία θα μπορούσε απλώς να ξεκινήσει να κόβει τις κακές της συνήθειες.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/netherlands/2019-11-06/how-nethe...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition