Σι, αυτός που επιβιώνει

Αφότου ο Κινέζος πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ, εξασφάλισε μια ιστορική τρίτη θητεία τον Οκτώβριο του 2022, πολλοί Δυτικοί αναλυτές τον χαρακτήρισαν ως έναν σύγχρονο αυτοκράτορα. Αλλά μόλις τέσσερις μήνες αργότερα, μια ματιά στα πρωτοσέλιδα υποδηλώνει ότι δέχεται πιέσεις στο εσωτερικό του και ότι η λαβή του στην εξουσία ίσως να είναι πιο χαλαρή από όσο πολλοί πίστευαν. Μια ακατάστατη έξοδος από την κινεζική πολιτική μηδενικής Covid και ένα χαμένο μπαλόνι κατασκοπείας -που φέρεται να είναι έργο του κινεζικού στρατού ο οποίος προσπαθεί να εμποδίσει τον Σι να σταθεροποιήσει τις σχέσεις με την Ουάσινγκτον- θεωρούνται από ορισμένους παρατηρητές ως ενδείξεις ότι ο Κινέζος ηγέτης βρίσκεται ξαφνικά σε δύσκολη θέση. Αλλά τέτοιες αναλύσεις αγνοούν τόσο την αδίστακτη πολιτική πανουργία του Σι όσο και τις προσπάθειές του να διαχειριστεί καλύτερα τις εγγενείς παθογένειες ενός συστήματος του οποίου τα ελαττώματα θεωρούνται από τους μεγαλοπαράγοντες του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) ως αποδεκτά ρίσκα όσο παραμένουν στην εξουσία.

Μετάδοση ομιλίας του Κινέζου προέδρου, Σι Τζινπίνγκ, στο Πεκίνο, τον Μάιο του 2022. Tingshu Wang / Reuters
-----------------------------------------------

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της διακυβέρνησης του Σι ήταν η τάση του να βάζει μεγάλα στοιχήματα που πιστεύει ότι θα βγουν σε καλό στον ίδιο και στην Κίνα. Στην αρχή της θητείας του, ξεκίνησε μια εκκαθάριση κατά της διαφθοράς που αποδεκάτισε τους άλλοτε κραταιούς βαρόνους του Πολιτικού Γραφείου, του στρατού, και των υπηρεσιών ασφαλείας. Πολλοί αναλυτές πίστευαν ότι μια τέτοια κίνηση θα ήταν αδύνατη εκείνη την στιγμή: υπέθεταν ότι ο Σι περιοριζόταν από ισχυρές ομάδες συμφερόντων, όπως ακριβώς [περιορίζονταν] και οι δύο προκάτοχοί του.

Όμως ο Σι ξεπέρασε γρήγορα αυτούς τους υποτιθέμενους βαρόνους, κάτι που του επέτρεψε να ξεκινήσει μια μετασχηματιστική πολιτική ατζέντα σχετικά νωρίς στην διακυβέρνησή του. Αυτό που ακολούθησε ήταν άλλα μεγάλα στοιχήματα, συμπεριλαμβανομένου του ριψοκίνδυνου παιχνιδιού του για την απομόχλευση του χρηματοπιστωτικού τομέα της Κίνας που μαστίζεται από το χρέος, της αδιαπραγμάτευτης στάσης του στην παγκόσμια σκηνή, και του ισχυρισμού του ότι η Κίνα διαθέτει ένα μοναδικό και αποτελεσματικό μοντέλο ανάπτυξης -αυτό που ο Σι αποκαλεί «εκσυγχρονισμό κινεζικού τύπου»- το οποίο μπορεί να λειτουργήσει και για άλλους. Οι Δυτικοί αναλυτές καταδικάζουν απερίφραστα αυτές τις καινοτομίες ως καταστροφικές για την Κίνα και απειλητικές για άλλες χώρες. Αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι είναι πολύ νωρίς για να γίνουν τέτοιες σίγουρες κρίσεις.

Τα περισσότερα από τα μεγάλα στοιχήματα του Σι έχουν ένα κοινό: κρατούν τους αντιπάλους του, εγχώριους και ξένους, εκτός ισορροπίας. Ως μια λενινιστική οργάνωση η οποία επιβλέπει μια συνεχή επανάσταση που έχει τις ρίζες της στις λεγόμενες αντιφάσεις και τον αγώνα, το ΚΚΚ στερείται, ακόμη και αποφεύγει, τη νομιμοποίηση που τα δημοκρατικά συστήματα αντλούν από τους θεσμούς τους ή από τις κοινές πεποιθήσεις όπως η συνταγματική τάξη. Στα μάτια του Σι, αυτό καθιστά τις γραφειοκρατικές αρχές της Κίνας πιθανά αντίπαλα κέντρα εξουσίας, δίνοντάς του κίνητρο να τις κρατήσει αποσυνδεδεμένες -και ίσως ακόμη και σε αντιπαράθεση- μεταξύ τους.

Αλλά η υπερβολική απομόνωση των γραφειοκρατικών Αρχών ενέχει τον κίνδυνο να δημιουργηθούν αυτόνομα φέουδα που είναι μόνο ονομαστικά πιστά στα κομματικά τους αφεντικά. Αυτό το δίλημμα έχει ταλαιπωρήσει κάθε ηγέτη της Κίνας από την εποχή του Μάο Τσετούνγκ, αλλά ο Σι [1] το έχει επιτείνει με την εμμονική του έμφαση στην κυριαρχία του κόμματος. Η λύση του, το «πολιτικό σοκ και δέος», αναμειγνύει την ωμή εξουσία με νέες θεσμικές ρυθμίσεις που ενισχύουν αυτήν την εξουσία. Επειδή διατηρεί τα κύρια όργανα ασφαλείας της Κίνας υπό αυστηρότερο πολιτικό έλεγχο, αυτή η αναπτυσσόμενη προσέγγιση μπορεί να καταστήσει το Πεκίνο λιγότερο επικίνδυνο από όσο θέλουν να αναγνωρίσουν όσοι προωθούν το αφήγημα ενός νέου ψυχρού πολέμου με την Κίνα. Δυστυχώς, θα χρειαστεί υπομονή, αυτοπεποίθηση, και ατσάλινη δέσμευση σε μια πολιτική για την Κίνα που θα έχει τις ρίζες της μόνο στο εθνικό συμφέρον για να το ανακαλύψει κανείς -όλα αυτά είναι ελλιπή στην σημερινή Ουάσινγκτον.

Ο ΣI ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ

Πολλοί παρατηρητές σοκαρίστηκαν όταν η Κίνα εγκατέλειψε ξαφνικά [2] την πολιτική της για μηδενική COVID στα τέλη του 2022. Είχαν σκεφτεί ότι ο Σι χασομερούσε ενώ η οικονομία της Κίνας καιγόταν, προκειμένου να αρνηθεί να δώσει πυρομαχικά στους αντιπάλους του ενόψει του 20ου Συνεδρίου του Κόμματος, ή ότι είχε εμμονή με την οικοδόμηση της οδηγούμενη από τις παρακολουθήσεις δυστοπικής του χώρας-θαύμα. Λίγο πριν από το συνέδριο, η γενική αντίληψη ήταν ότι ο Σι θα μπορούσε να εγκαταλείψει την πολιτική [της μηδενικής COVID] μετά το κονκλάβιο επειδή δεν είχε πλέον νόημα ή ότι ένας «σωτήρας πρωθυπουργός» από μια αντίπαλη ηγετική ομάδα θα μπορούσε να εμφανιστεί και να αντιδράσει στην λανθασμένη προσέγγιση του Σι. Αυτές οι ελπίδες διαψεύστηκαν όταν αντί γι’ αυτά διορίστηκε μια υποτιθέμενη συκοφαντική ομάδα από «yes men» του Σι, χωρίς να έχει μείνει κανένας να «πει στον αυτοκράτορα ότι δεν φορούσε ρούχα». Και όμως, οι παρατηρητές εξακολουθούν να ερμηνεύουν την απόφαση του Σι να καταργήσει την πολιτική του για μηδενική COVID ως απόδειξη ότι τρομοκρατήθηκε από μερικούς φοιτητές που κρατούσαν λευκά χαρτιά. Τέτοια σχόλια, με την σειρά τους, προκάλεσαν περισσότερες προτάσεις ότι η τρίτη θητεία του Σι κειτόταν ήδη σε ερείπια.

Πρόσθετες αποδείξεις της τιθάσευσης από τον Σι λέγεται ότι βρέθηκαν στις επικήδειες τιμές που έδωσε στην κηδεία του πρώην προέδρου, Jiang Zemin, ο οποίος πέθανε [3] λίγες ημέρες μετά τις διαδηλώσεις του Νοεμβρίου. Ένας πληγωμένος Σι και το Πολιτικό του Γραφείο φέρεται να φοβήθηκαν ότι ο θάνατος του Jiang θα μπορούσε να προκαλέσει πρόσθετες αναταραχές, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν με τον θάνατο άλλων σεβάσμιων ηγετών του ΚΚΚ.

Μια τέτοια ανάλυση υποθέτει ότι ο Σι είναι είτε ανόητος είτε φανατικός, ενώ είναι σαφές ότι δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Το πιθανότερο είναι ότι άρχισε να επανεξετάζει την πολιτική του για μηδενική COVID μετά το καταστροφικό lockdown στην Σαγκάη την περασμένη άνοιξη, το οποίο εποπτευόταν από τον σύμμαχό του Li Qiang. Ο Li υπάκουσε στις εντολές, αλλά πιθανώς είπε στον Σι εκ των υστέρων ότι η πολιτική είχε αρχίσει να γίνεται μη βιώσιμη. Το δίλημμα που αντιμετώπισε ο Σι, εξάλλου, ήταν διαφορετικό από εκείνο που προτείνουν οι σχολιαστές. Μήνες νωρίτερα, σε ένα άλλο μεγάλο στοίχημά του, φαίνεται ότι αποφάσισε να διώξει τους συμμάχους του πρώην προέδρου, Hu Jintao, από το Πολιτικό Γραφείο με ένα αιφνιδιαστικό πραξικόπημα καθώς ολοκληρωνόταν το συνέδριο του κόμματος. Αυτό κατέστησε αναγκαίο να ελεγχθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι κίνδυνοι, και η χαλάρωση της COVID-19 θα σήμαινε ένα κύμα θανάτων για το οποίο ο Σι και το κόμμα θα κινδύνευαν να κατηγορηθούν. Εξάλλου, το σύνθημα του ΚΚΚ από την αρχή της πανδημίας ήταν «πρώτα ο λαός, πρώτα οι ζωές» και ο Σι είχε αυτοχαρακτηριστεί ως «ο ηγέτης του λαού».

Οι διαδηλώσεις [4] τού έδωσαν ακριβώς την διέξοδο που έψαχνε. Αν η εγκατάλειψη της μηδενικής COVID πήγαινε καλά, θα μπορούσε να κρατήσει τον νέο του τιμητικό τίτλο και να πει ότι άκουσε τον κόσμο. Αν πήγαινε άσχημα, θα μπορούσε να κατηγορήσει τους διαδηλωτές και τις «εχθρικές ξένες δυνάμεις» που ο ανώτατος επικεφαλής ασφαλείας του πρότεινε δημοσίως ότι βρίσκονταν πίσω από αυτές. Αυτός ο υπολογισμός, η ζημιά στην οικονομία της Κίνας, και η συνειδητοποίηση από τους συμμάχους του στις επαρχίες ότι η παραλλαγή Όμικρον είχε επικρατήσει, πιθανώς ενθάρρυναν τον Σι να βάλει ένα ακόμη μεγάλο στοίχημα και να αφήσει την ασθένεια να ξεσπάσει. Υπό αυτήν την έννοια, το στοίχημα του Σι απέδωσε, διότι η επιδημία, αν και ακατάστατη και άσκοπα θανατηφόρα, δεν προκάλεσε ούτε μια νέα παραλλαγή που θα μπορούσε να διαφύγει από την Κίνα ούτε την επιστροφή [της πανδημίας] που προέβλεπαν πολλοί ειδικοί. Αυτό αφήνει την κινεζική οικονομία έτοιμη να επιστρέψει στην ανάπτυξη πολύ νωρίτερα από όσο ανέμεναν οι παγκόσμιοι επενδυτές.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ιδέα ότι ο Σι προσπάθησε να είναι προσεκτικός στην κηδεία του Jiang μοιάζει υπερβολική. Όπως παρατήρησε ο David Bandurski, από το China Media Project, η επίσημη αντιμετώπιση του θανάτου του Jiang ήταν πολύ περισσότερο τελετουργική παρά αποκαλυπτική, και ήταν σχεδόν πανομοιότυπη με την αγιογράφηση που ακολούθησε τον θάνατο του Deng Xiaoping το 1997. Όπως και με τον θάνατο του Deng, το Πολιτικό Γραφείο είχε άφθονο χρόνο να προετοιμαστεί για τον θάνατο του Jiang, με αποτέλεσμα να ανησυχεί λιγότερο για τις διαδηλώσεις από όσο μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πρώην επικεφαλής του κόμματος, Hu Yaobang, το 1989, ο οποίος προκάλεσε τις διαδηλώσεις στην πλατεία Τιενανμέν. Ομοίως, η συμμετοχή του Hu στις τελετουργίες του πένθους, την οποία ορισμένοι αναλυτές χαρακτήρισαν ως απόδειξη της αδυναμίας του Σι, ήταν προβλέψιμη˙ ως πρώην πρόεδρος και άμεσος διάδοχος του Jiang, η απουσία του θα σηματοδοτούσε έναν ανασφαλή Σι.

ΠΟΛΕΜΟΙ ΜΕ ΜΠΑΛΟΝΙΑ

Η πρόσφατη δήλωση του ανώτερου αξιωματούχου του Πενταγώνου, Colin Kahl, ότι «ένα σημαντικό χάσμα μεταξύ πολιτών και στρατιωτικών» στην Κίνα βρίσκεται πίσω από το κατασκοπευτικό μπαλόνι που εκτροχίασε την προγραμματισμένη επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Antony Blinken, στην Κίνα είναι άλλη μια ανησυχητική παρερμηνεία των γεγονότων. Πράγματι, φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι ο Σι θα ενέκρινε μια τόσο επικίνδυνη επιχείρηση, όταν προφανώς ήθελε η επίσκεψη να συμβάλει στην σταθεροποίηση των σχέσεων με την Ουάσινγκτον. Αλλά η κατανόηση της συνολικής κοσμοθεωρίας του Σι [5], καθώς και του συστήματος του ΚΚΚ και των προσπαθειών του Σι να διαχειριστεί καλύτερα ορισμένες από τις εγγενείς αδυναμίες του, μπορεί να απομυθοποιήσει την κατάσταση.

Ένα στοιχείο που συνηγορεί υπέρ της θεωρίας περί αδίστακτου στρατού, το οποίο επικαλούνται οι υποστηρικτές της, είναι ότι το Υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας φάνηκε να μην γνωρίζει πραγματικά για την επιχείρηση. Όμως, η τμηματοποίηση είναι ένα χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης του ΚΚΚ, όχι ένα σφάλμα. Ο ρόλος του Υπουργείου Εξωτερικών είναι να διαχειρίζεται τις αντιλήψεις του εξωτερικού για την Κίνα και να υπερασπίζεται το καθεστώς όταν προκύπτουν αμηχανίες. Υπό αυτήν την έννοια, το Υπουργείο Εξωτερικών είναι ο «πολιτικός στρατός» της Κίνας, αλλά αντιμετωπίζεται επίσης με αδιαφορία, αν όχι με περιφρόνηση, από τα μυστικοπαθή αφεντικά του ΚΚΚ. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (PLA), ο οποίος, δεδομένου του ρόλου του ως η ένοπλη πτέρυγα του ΚΚΚ (και όχι ως ο εθνικός στρατός της Κίνας), είναι αναπόσπαστο κομμάτι της επιβίωσης του καθεστώτος. Ο PLA είναι ο απόλυτος εγγυητής της εξουσίας του ΚΚΚ, όπως απέδειξε αδίστακτα κατά την διάρκεια της καταστολής της Τιενανμέν το 1989. Μπορεί επίσης να αποτελέσει εργαλείο σε συγκρούσεις της ελίτ του ΚΚΚ και χρησιμοποιήθηκε για την σύλληψη διαφόρων επιφανών προσωπικοτήτων στην δεκαετία του 1970. Εν ολίγοις, το Υπουργείο Εξωτερικών δεν χαράσσει πολιτική και σίγουρα δεν λέει στον PLA τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει.

Ακόμη πιο λανθασμένη είναι η άποψη ότι ο PLA ή άλλοι σκληροπυρηνικοί του καθεστώτος προσπάθησαν να σαμποτάρουν την επίσκεψη του Blinken για να αποτρέψουν το ενδιαφέρον του Σι για ύφεση [στις σχέσεις] (détente). Ο Σι είναι σκληροπυρηνικός. Παρακολουθώντας τα δύο πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης Μπάιντεν επιβεβαίωσε την κρίση του ότι η εχθρότητα των ΗΠΑ προς την Κίνα είναι βαθιά διακομματική και ότι, ως εκ τούτου, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο αδυσώπητος εχθρός της Κίνας. Μετά από έξι χρόνια ενός θεωρούμενου de facto πολέμου που ξεκίνησε και διεξήγαγε η Ουάσινγκτον για να αρνηθεί στο Πεκίνο τις στρατηγικές του φιλοδοξίες και να ανατρέψει το ΚΚΚ, τα κατασκοπευτικά μπαλόνια φαίνονται συγκριτικά ακίνδυνα. Ο Σι πιθανώς δεν βλέπει το πρόγραμμα των μπαλονιών να έρχεται σε σύγκρουση με την επιθυμία του για την επίσκεψη του Blinken.

Αν δεν πρόκειται για ξεκάθαρο σαμποτάζ, τότε ίσως η αποστολή του μπαλονιού να αντανακλά ένα άλλο χαρακτηριστικό του οικοσυστήματος του ΚΚΚ: την γραφειοκρατική αγκύλωση. Άλλωστε, υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις κατά την διάρκεια της θητείας του Hu όπου φάνηκε ότι ο Κινέζος πρόεδρος δεν γνώριζε τι έκανε ο στρατός του. Αν και εξακολουθούσε να τελεί υπό τον νοητό κομματικό έλεγχο, η ανώτατη διοίκηση εκμεταλλεύτηκε ορισμένα εγγενή μονοπώλια -όπως η ροή πληροφοριών και η στρατιωτικο-τεχνική εμπειρογνωμοσύνη- για να επεκτείνει την πολιτική της επιρροή σε τομείς που άπτονται των εταιρικών συμφερόντων του PLA.

Αλλά ο Σι δεν είναι ο Hu. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, ο Σι έχει κάποια γνώση των εσωτερικών λειτουργιών του PLA από το διάστημα που διετέλεσε ως βοηθός διοικητή ενός ανώτερου στελέχους στο σώμα του ΚΚΚ που επιβλέπει τον στρατό και από συναδέλφους «γαλαζοαίματους» του ΚΚΚ που υπηρετούν ως ανώτεροι αξιωματικοί. Η θητεία του ως αντικαταστάτης του Hu προφανώς επιβεβαίωσε το ένστικτό του να επαναφέρει τον PLA στην σωστή κατεύθυνση. Από την στιγμή που ανέλαβε την εξουσία, ξεκίνησε μια επιθετική εκκαθάριση κατά της διαφθοράς στο σώμα των ανώτερων αξιωματικών σε συνδυασμό με μια συνολική αναδιάρθρωση των δυνάμεων, η οποία διέλυσε τα μακροχρόνια οργανωτικά δίκτυα του PLA. Ανακήρυξε επίσης τον εαυτό του αρχιστράτηγο του PLA και αναδιαμόρφωσε τις επίσημες γραμμές εξουσίας για να τονίσει την επιρροή του επί του στρατού. Σε αυτό το νέο οικοσύστημα, φαίνεται αδιανόητο ότι ο Σι [6] αγνοούσε το πρόγραμμα των μπαλονιών, πόσω μάλλον αυτήν την συγκεκριμένη αποστολή.

Η εσφαλμένη επιθυμία να δούμε τις προκλήσεις και τις επιλογές της Κίνας μέσα από το ίδιο πρίσμα με άλλα ξένα συστήματα βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των λανθασμένων αντιλήψεων. Επειδή η Δύση εγκατέλειψε τους ελέγχους COVID-19 νωρίς στην πανδημία, η αυστηρή τήρησή τους από την Κίνα θεωρήθηκε εγγενώς ανόητη. Όταν το Πολιτικό Γραφείο επέμεινε σε αυτές τις πολιτικές περισσότερο από όσο θεωρούσαν λογικό οι μη πολιτικοποιημένοι ξένοι αξιωματούχοι υγείας, οι Δυτικοί αναλυτές υπέθεσαν ότι ο Σι έπρεπε είτε να βρίσκεται υπό εσωτερική πίεση είτε να είναι ένας τρελός τύραννος. Η απόφασή του να χαλαρώσει τους ελέγχους της COVID-19 πρέπει, επομένως, να θεωρηθεί μια ντροπιαστική υποχώρηση παρά ένα στρατηγικό κόλπο. Αναμφίβολα, το καθεστώς υπέπεσε σε μεγάλο σφάλμα χάνοντας τον χρόνο που κέρδισε με την σκληρή προσέγγισή του για να προετοιμαστεί καλύτερα για το αναπόφευκτο. Συνολικά, ωστόσο, το αποτέλεσμα διέφερε ελάχιστα από εκείνο σε άλλες χώρες: η ασθένεια κέρδισε, προκαλώντας μια ακατάστατη έξοδο που είχε ως αποτέλεσμα την αποτρέψιμη απώλεια ζωών. Η επίσημη διακήρυξη της ανεπιφύλακτης νίκης του καθεστώτος επί της COVID-19 αυτόν τον μήνα υπογραμμίζει την πεποίθηση του Πολιτικού Γραφείου ότι ο λαός της Κίνας συμφωνεί σε μεγάλο βαθμό με τις επιλογές του.

Η ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ ΣΚΟΝΤΑΦΤΕΙ

Το επεισόδιο με το κατασκοπευτικό μπαλόνι είναι το τελευταίο παράδειγμα των κινδύνων που εγκυμονεί η παρερμηνεία του Σι και του συστήματός του. Η κρατική προεδρία είναι το λιγότερο σημαντικό από τα κύρια αξιώματα του Κινέζου ηγέτη. Τα καθήκοντά του ως επικεφαλής του κόμματος και του στρατού έρχονται πρώτα, και ο Σι βλέπει τις εξωτερικές υπηρεσίες του και τις υπηρεσίες ασφαλείας του ως εργαλεία που πρέπει να χρησιμοποιηθούν σε έναν αδιαπραγμάτευτα ιεραρχικό κόσμο εξουσίας και ελέγχου του ΚΚΚ, και όχι ως εξουσιοδοτημένους θεσμούς που συνεισφέρουν σε ένα συλλογικό πλαίσιο πολιτικής. Η Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειάς του είναι στρατηγικής σημασίας και επικεντρώνεται στην επίτευξη των ευρύτερων στόχων του ΚΚΚ, όχι στην διαχείριση κρίσεων και την αποτροπή διυπηρεσιακών τριβών, όπως η θεωρητικά αντίστοιχή της αμερικανική. Ο κορυφαίος διπλωμάτης της Κίνας δεν είναι όπως ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, και οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνάς της δεν έχουν την ευρεία εξουσία των αντίστοιχων Αμερικανών υπουργών.

Ωστόσο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, και οι κορυφαίοι αξιωματούχοι του επιδεικνύουν επανειλημμένα μικρή επίγνωση αυτών των κρίσιμων διαφορών μεταξύ του αμερικανικού και του κινεζικού συστήματος. Ο Μπάιντεν λέει στον Σι ότι θέλει ανταγωνισμό αντί για σύγκρουση, αλλά στην συνέχεια λέει επανειλημμένα δημοσίως ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα υπερασπιστούν στρατιωτικά την Ταϊβάν [7] και αστειεύεται στις προγραμματικές του δηλώσεις ότι κανένας ξένος ηγέτης δεν θέλει την θέση του Σι. Ο υπουργός Άμυνάς του είναι σαστισμένος που ο Κινέζος ομόλογός του δεν απαντά στο τηλέφωνο και οι σύμβουλοι του Μπάιντεν αναρωτιούνται γιατί η Κίνα δεν συζητά για τις προστατευτικές γραμμές ασφαλείας. Η απάντηση είναι ότι ο Σι δεν τις θέλει. Η επιρροή του στον PLA είναι ακόμη σταθερή, και πιστεύει ότι τέτοια μέτρα μετατρέπουν την Κίνα σε μια άλλη Σοβιετική Ένωση και είναι διαμορφωμένα για να καθορίσουν πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, ως η ανώτερη δύναμη, χωρίς να πυροδοτήσουν μια σύγκρουση.

Αυτές οι παρεξηγήσεις παγιώνονται σε δυσαρέσκεια που διακινδυνεύουν ακόμη περισσότερο τις σχέσεις. Ανώτεροι αξιωματούχοι του Μπάιντεν εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να προκαλέσουν την Κίνα για το κατασκοπευτικό μπαλόνι και να εκθέσουν την προφανή σάρωση του προγράμματός της σε συμμάχους και άλλους. Αλλά ο Xie Feng, ο μελλοντικός πρεσβευτής της Κίνας στην Ουάσινγκτον, έχει προειδοποιήσει ότι τέτοιες ενέργειες έχουν «επηρεάσει σοβαρά και υπονομεύσει τις προσπάθειες και την πρόοδο που έχουν σημειώσει οι δύο πλευρές για την σταθεροποίηση των σχέσεων Κίνας-ΗΠΑ» από τότε που ο Μπάιντεν και ο Σι συναντήθηκαν στο Μπαλί τον Νοέμβριο. Πράγματι, η ως επί το πλείστον θεατρική συνάντηση το περασμένο Σαββατοκύριακο μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των χωρών στο Μόναχο, απηχούσε την τοξική ανταλλαγή [δηλώσεων] στο Άνκορατζ της Αλάσκας τον Μάρτιο του 2021. Κατά συνέπεια, όσο περισσότερο η κυβέρνηση Μπάιντεν επιμένει να δίνει προτεραιότητα στο να πετυχαίνει πολιτικούς πόντους στο εσωτερικό, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να επαναφέρει τις σχέσεις σε σωστή τροχιά.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/china/xi-jinping-and-paradox-power
[2] https://www.foreignaffairs.com/china/china-epidemic-mistrust-xi-jinping-...
[3] https://www.foreignaffairs.com/china/chinas-underestimated-leader
[4] https://www.foreignaffairs.com/china/xi-versus-street
[5] https://www.foreignaffairs.com/china/world-according-xi-jinping-china-id...
[6] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2021-06-22/xis-gamble
[7] https://www.foreignaffairs.com/tags/chinese-taiwanese-relations

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/china/xi-survivor

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition