Η ψήφος και τα εθνικά θέματα

Στο εκλογικό πρόγραμμα του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς αναφέρεται ότι σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης που πλήττονται από την κρίση και την κοινή πολιτική της Μεγάλης Συμμαχίας Συντηρητικών και Σοσιαλδημοκρατών που διαχειρίστηκαν μαζί την οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι λαοί αντιστέκονται. Ριζοσπάστες της Αριστεράς, Αριστεροί Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές, Αριστεροί Οικολόγοι, εργατικά συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα οικοδομούν μέτωπα για να ανατρέψουν αυτή την πολιτική. Επιστημονικά ιδρύματα, κοινωνικές οργανώσεις, διανοούμενοι σε όλον τον κόσμο προειδοποιούν ότι η πολιτική που εφαρμόζεται οδηγεί τις οικονομίες των χωρών της Ευρώπης σε πιο βαθιά κρίση, τη δημοκρατία στη συρρίκνωση, το περιβάλλον στην καταστροφή, την Ευρωπαϊκή Ένωση σε διάλυση και, προπάντων, τις λαϊκές τάξεις στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Κάτω από αυτή την πίεση, ακόμα και μέσα στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που στήριξαν αυτή την πολιτική, ακούγονται σήμερα φωνές που μιλούν για «ρύθμιση», για «κρατική παρέμβαση», για «μέτρα» που θα χαλιναγωγούν την ασυδοσία της κερδοσκοπίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει επιπλέον ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό την ηγεσία της Μεγάλης Συμμαχίας Συντηρητικών και Σοσιαλδημοκρατών γίνεται όλο και περισσότερο ένας αντιδημοκρατικός μηχανισμός κυριαρχίας του κεφαλαίου, γεγονός που κερδίζει τον νου εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών. Θεωρεί ότι σήμερα είναι βέβαιο ότι η ένωση των κρατών της Ευρώπης δεν μπορεί να συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο και η ένωση της Ευρώπης χρειάζεται νέα εκκίνηση με κοινωνική ευαισθησία, οικολογική φροντίδα, φιλειρηνική εξωτερική πολιτική και δημοκρατία. Και αυτό δεν μπορούν και δεν θέλουν να το κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις που κυβερνούν σήμερα.

Τονίζεται ότι ολόκληρη η ευρωζώνη κλονίζεται. Οι νέες συμφωνίες οδηγούν την Ε. Ε. σε όλο και σε πιο αυταρχική κατεύθυνση και γίνεται ολοφάνερο ότι αυτή η νεοφιλελεύθερη δομή, λειτουργία και πολιτική της Ε.Ε. πρέπει να ανατραπεί. Ήδη σε μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία, το νέο δημοσιονομικό σύμφωνο αμφισβητείται, στην ίδια τη Γερμανία η κυβέρνηση δυσκολεύεται να το περάσει στο κοινοβούλιο, ενώ στην Ιρλανδία θα κληθεί ο λαός να το κρίνει με δημοψήφισμα. Αυτό πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα.
Εκτιμά ότι η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στην χώρα μας, δεν θα σημάνει απομόνωση, όπως λένε οι συνέταιροι του δικομματισμού και οι εκπρόσωποι της τρόικας για να τους φοβίσουν, αλλά θα γίνει θρυαλλίδα εξελίξεων και ανατροπών, θα δώσει κουράγιο και δύναμη στους άλλους λαούς της Ευρώπης και θα βρουν συμπαραστάτες και συμμάχους.

Επιδίωξή του είναι η ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριαρχεί στην Ε. Ε. και η οικοδόμηση ενός πανευρωπαϊκού μετώπου που θα παλέψει για μια διαφορετική Ευρώπη, μια Ευρώπη της ειρήνης, της εργασίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων και της οικολογίας, της ισότητας ανάμεσα στα φύλα, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης, μια Ευρώπη σοσιαλιστική.

NATO:

Παρά τον αναγκαστικό περιορισμό των εξοπλιστικών δαπανών, η παραμονή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, αλλά και η ιδιαίτερα ευπειθής στάση της μέσα στη Συμμαχία συντηρούν τον κίνδυνο της εμπλοκής σε πολεμικές περιπέτειες.

Η ελληνική εξωτερική και στρατιωτική πολιτική εξακολουθεί να είναι συνένοχη για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις συμμετέχουν σε κοινά σώματα τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και του ΝΑΤΟ που προορίζονται για επεμβάσεις και πολέμους

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει:

• Την απεμπλοκή από διεθνείς ή διμερείς συμφωνίες και δραστηριότητες που συνδέονται με τον λεγόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», οι οποίες υπηρετούν μόνο λογικές περιστολής δημοκρατικών δικαιωμάτων, καταστολής κινημάτων και αντιστάσεων και τα ηγεμονικά σχέδια των ΗΠΑ και των κυρίαρχων δυνάμεων της Ε.Ε.

• Την αποχώρηση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από αποστολές που συνιστούν επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού σε ξένα εδάφη, ιδίως από το Αφγανιστάν, αλλά και τα Βαλκάνια. Για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να ισχύσει η αρχή: κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.

• Το κλείσιμο όλων των ξένων βάσεων στην Ελλάδα. Άμεση κατάργηση των βάσεων της Σούδας και του Άκτιου.

• Δεν θέλει την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, ούτε το ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και αγωνίζεται για τη διάλυσή του.

• Έχει σταθερή θέση εναντίον της παρουσίας με οποιονδήποτε τρόπο (εγκατάσταση, στάθμευση ή διέλευση) πυρηνικών όπλων και άλλων όπλων μαζικής καταστροφής στην Ελλάδα, αλλά και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Νοτιοανατολική Μεσόγειος- Μέση Ανατολή-Βόρεια Αφρική:

Οι πιέσεις εναντίον του Ιράν, η συνεχιζόμενη επιθετική και επεκτατική πολιτική του Ισραήλ και η ανοιχτή πληγή του Παλαιστινιακού κάνουν τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή να διατηρούν τη θέση τους ως της πιο εύφλεκτης περιοχής στον Κόσμο. Σε αυτό συμβάλλει και η διεκδίκηση ηγεμονικής θέσης στην περιοχή μας εκ μέρους της Τουρκίας, αν και τηρώντας απόσταση από την πολιτική των ΗΠΑ.

Στη ίδια περιοχή και στη Βόρεια Αφρική, οι λαϊκές εξεγέρσεις εναντίον των αυταρχικών καθεστώτων άλλαξαν τα δεδομένα. Κοινό όλων αυτών των κινημάτων είναι η διεκδίκηση κοινωνικής δικαιοσύνης, δημοκρατικών ελευθεριών, αλλά και εθνικών στόχων του αραβικού κόσμου, όπως είναι η απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

Ο συνεχιζόμενος, και μετά τον φόνο του δικτάτορα Καντάφι, εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη δείχνει πόσο σωστή ήταν η κατηγορηματικά απορριπτική στάση της Αριστεράς απέναντι στη Νατοϊκή επέμβαση, έστω και με εντολή του ΟΗΕ, και ότι αυτή η επέμβαση, όπως και οι προηγούμενες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, δεν αποσκοπούσε στην ειρήνη, στην απελευθέρωση του λαού της Λιβύης και στην παύση της καταπίεσης από το δικτατορικό καθεστώς.

Ακριβώς το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Συρίας, χωρίς αυτό να μειώνει την ανάγκη αλληλεγγύης με τους λαούς που υποφέρουν κάτω από δικτατορικά καθεστώτα.

Ισραήλ: