Ήρθε η ώρα να στηριχθεί η Συριακή Εθνική Συμμαχία

Την ίδια στιγμή, οποιαδήποτε δυτική στήριξη θα πρέπει να δοθεί μόνο υπό όρους. Η Δύση πρέπει να ορίσει σαφή κριτήρια στην Εθνική Συμμαχία, συμπεριλαμβανομένου του να διευρύνει τη βάση στήριξής της στη Συρία, περιλαμβάνοντας μεγαλύτερο ποσοστό μειονοτήτων, όπως Δρούζων, Κούρδων, χριστιανών και κυρίως αλεβιτών διαφωνούντων. Παρότι το να συμπεριληφθούν και οι αλεβίτες θα αποδειχθεί σίγουρα η μεγαλύτερη πρόκληση, αυτό δεν είναι καθόλου αδύνατο. Η δυτική στήριξη θα πρέπει επίσης να εξαρτάται από το κατά πόσον η Συμμαχία θα τηρεί έναν κώδικα δεοντολογίας πολύ αυστηρότερο από εκείνον του σημερινού καθεστώτος. Εδώ, λαμβάνοντας υπόψη τη θλιβερή τύχη του προηγούμενου συνασπισμού, δηλαδή του Συριακού Εθνικού Συμβουλίου, τούτο καθίσταται ζωτικής σημασίας. Το Συμβούλιο δεν έλαβε ποτέ πλήρη αναγνώριση ή ουσιαστική υποστήριξη από το εξωτερικό και ως εκ τούτου είχε δυσκολίες στην ανάπτυξη της βάσης στήριξής του στη Συρία. Ομοίως, χωρίς μια αλλαγή πορείας από τη Δύση, η Εθνική Συμμαχία μπορεί κάλλιστα να χάσει την πολιτική δυναμική της.

Η χρηματοδότηση και ο εξοπλισμός της Εθνικής Συμμαχίας περιλαμβάνει πολύ γνωστούς κινδύνους στη Συρία. Ωστόσο, υπάρχουν επίσης διεθνείς παγίδες. Πιο συγκεκριμένα, η ανοιχτή στρατιωτική υποστήριξη στην Εθνική Συμμαχία θα οδηγήσει σε έντονη αντίδραση από τη Ρωσία. Ο Σεργκέι Λαβρόφ, ο Ρώσος υπουργός εξωτερικών, έχει ήδη κριτικάρει σφοδρά την επίσημη αναγνώριση της Εθνικής Συμμαχίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακόμα κι έτσι, υπάρχει κάποια πιθανότητα να βρεθεί κοινό έδαφος με τη Ρωσία. Είναι πιθανό η Δύση να μπορεί να εξασφαλίσει μια σιωπηρή (αν όχι ρητή) αλλαγή της στάσης της Μόσχας, διασφαλίζοντας ότι τα ζωτικά συμφέροντα της Ρωσίας στη Συρία - για παράδειγμα, η στρατηγικής σημασίας ρωσική ναυτική βάση στην Ταρτούς - θα προστατευτούν.

Οι επιλογές στη Συρία απέχουν πολύ από το ιδανικό και οι μελλοντικές εξελίξεις είναι δύσκολο να προβλεφθούν. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τα γεγονότα επί του εδάφους και την έλλειψη έτοιμης λύσης, η παροχή περισσότερης στρατιωτικής και οικονομικής υποστήριξης προς την Εθνική Συμμαχία μπορεί να είναι η καλύτερη από τις επιλογές, πολλές από τις οποίες είναι λιγότερο επιθυμητές. Σε αντίθεση με την έννοια μιας δυτικού τύπου στρατιωτικής επέμβασης, η οποία παραμένει μη δημοφιλής τόσο στη Δύση όσο και εντός της συριακής αντιπολίτευσης, μια τέτοια πολιτική θα μπορούσε να επιτευχθεί με ενθουσιασμό από τη συντριπτική πλειοψηφία των μετριοπαθών αντιπολιτευτικών δυνάμεων. Παρά το γεγονός ότι δεν θα τερματίσει την τραγωδία της Συρίας από τη μια στιγμή στην άλλη, κάτι τέτοιο θα επιτάχυνε σίγουρα το τέλος του καθεστώτος του Άσσαντ - μια απαραίτητη προϋπόθεση για να αρχίσει ένα νέο κεφάλαιο στη Συρία.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα Αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/138509/michael-broening/time-to-b...

Συνδέσεις:
[1] http://nyti.ms/SV91r9
[2] http://reut.rs/Uz4pFW
[3] http://fam.ag/PP0epS
[4] http://1.usa.gov/UscauS

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr