Ήρθε η ώρα να στηριχθεί η Συριακή Εθνική Συμμαχία

Ο εξοπλισμός και η χρηματοδότηση της Εθνικής Συμμαχίας θα μπορούσε να ενισχύσει τις πιο μετριοπαθείς δυνάμεις της αντιπολίτευσης στη Συρία. Οι εκεί παρατηρητές, έχουν επανειλημμένα αναφέρει ότι οι αρχικά μέτριοι μαχητές της αντιπολίτευσης αγκαλιάζουν όλο και περισσότερο την ισλαμική ρητορική, δηλώνοντας ότι μπορούν να «στηρίζονται μόνο στον Αλλάχ». Αυτό θεωρείται ότι είναι μια άμεση απάντηση στη Δυτική παθητικότητα. Οι ριζοσπαστικές ομάδες της αντιπολίτευσης προσελκύουν τους υποστηρικτές όχι απαραίτητα λόγω της ιδεολογίας τους, αλλά λόγω του μεγέθους του οπλισμού τους. Έτσι, η Δυτική υποστήριξη θα μπορούσε να προσελκύσει μαχητές στην Εθνική Συμμαχία και ως εκ τούτου να αυξηθεί σημαντικά η Δυτική επιρροή στις αποφάσεις τους. Χωρίς αυτό, όμως, οι ριζοσπαστικές ομάδες είναι σε θέση να καθορίσουν την ανάπτυξη μιας μετα-Άσσαντ Συρίας - εις βάρος των συμφερόντων της ίδιας της Συρίας και της Δύσης.

Μερικοί θα εξακολουθούν να αμφισβητούν το κατά πόσο η ενίσχυση της Εθνικής Συμμαχίας θα φουντώσει τη σύγκρουση και θα κλείσει τις πόρτες στο διάλογο μεταξύ του Άσσαντ και των ανταρτών. Μια δόση πολιτικού ρεαλισμού είναι απαραίτητη. Η παροχή όπλων σε ζώνες συγκρούσεων μπορεί να φαίνεται ένας αντιφατικός τρόπος για την αποκατάσταση της ειρήνης. Ωστόσο, ακόμη και στους πιο ένθερμους επικριτές της παρέμβασης θα πρέπει να είναι δύσκολο να αρνηθούν ότι η σύγκρουση έχει πλήρως εκφυλιστεί σε έναν ολομέτωπο πόλεμο. Σε αυτό το σημείο, η δυτική υποστήριξη στους μετριοπαθείς δεν μπορεί να στιγματιστεί με το σκεπτικό ότι θα πυροδοτήσει περαιτέρω μια σύγκρουση που έχει ήδη πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αντίθετα, θα πρέπει να θεωρηθεί ως μια αναμενόμενη από καιρό απόφαση για την εξασφάλιση συμβολικής αναγνώρισης με πραγματική υποστήριξη. Ομοίως, αν και είναι προτιμότερη μιας πολιτική διαπραγμάτευση για τον τερματισμό μιας οποιασδήποτε σύγκρουσης, οι προοπτικές να συμβεί στη Συρία σήμερα κάτι τέτοιο φαίνονται απομακρυσμένες. Οι δυτικές δυνάμεις ενθάρρυναν τον Άσσαντ να διαπραγματευτεί μια πολιτική λύση για μήνες, κατά την έναρξη της σύγκρουσης, η οποία κατ' επανάληψη έπεσε στο κενό. Αποφάσισε, αντ' αυτού, να θάψει τον συμβιβασμό κάτω από δεκάδες νεκρούς αμάχους.

Η υποστήριξη των δυτικών ψιθύρων έγκρισης με συγκεκριμένη στήριξη στους μετριοπαθείς θα ενισχύσει επίσης τις προοπτικές για έναν ταχύτερο τερματισμό των εχθροπραξιών. Στην συνεδρίαση των Φίλων της Συρίας τον περασμένο μήνα, ο Ριάντ Σε ΐ φ, ηγετικό στέλεχος της αντιπολίτευσης, δήλωσε ότι με την υποστήριξη των Δυτικών, η αντιπολίτευση θα μπορούσε να «τελειώσει τη μάχη μέσα σε λίγες εβδομάδες». Αν και η εκτίμηση του είναι μάλλον υπερβολικά αισιόδοξη, τα δυτικά όπλα θα μπορούσαν κάλλιστα να ανατρέψουν την ισορροπία. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια επιταχυνόμενη νίκη της αντιπολίτευσης δεν θα ανακουφίσει μόνο την τρομακτική ανθρωπιστική κρίση στη Συρία, αλλά θα συμβάλει και στην πρόληψη περαιτέρω εσωτερικής αποσύνθεσης που προκύπτει από έναν παρατεταμένο πόλεμο φθοράς.

Υπάρχει μια πραγματική πιθανότητα ότι η συμμαχία δεν θα είναι σε θέση να επιβάλει την ειρήνη όταν ο πόλεμος τελειώσει. Αλλά έχει πλέον περισσότερες πιθανότητες να το κάνει αν διαθέτει την διεθνή υποστήριξη και εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδιάσουν τη συμμετοχή τους πολύ προσεκτικά. Μετά τη λήψη της απόφασης για την αναγνώριση της Εθνικής Συμμαχίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποσχέθηκαν [4] να προσπαθήσουν «να δημιουργήσουν ένα πανεθνικό δίκτυο εθνοτικών και θρησκευτικών διαφορετικών πολιτικών ακτιβιστών, το οποίο θα συμβάλει στην προώθηση της ενότητας μεταξύ του συριακού λαού και θα επιταχύνει τη δημοκρατική μετάβαση της χώρας». Αυτό είναι σίγουρα ένας αξιέπαινος στόχος, αλλά υπό το φως των μαχών που μαίνονται, είναι απίθανο να είναι επαρκής. Η πρόσφατη πρωτοβουλία του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον να ασκήσει πιέσεις για την τροποποίηση του συνολικού εμπάργκο των όπλων στη Συρία είναι ένα πιο ουσιαστικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν και δεν είναι σαφές εάν η πρότασή του θα κερδίσει ευρεία υποστήριξη, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Εξωτερικών συμφώνησαν να συζητήσουν την πρότασή του σε μια επερχόμενη συνάντηση στις 31 Ιανουαρίου.

Είναι πλέον καιρός για τις δυτικές δυνάμεις να επανεξετάσουν την απροθυμία τους να συμμετέχουν πιο άμεσα στη Συρία. Αν και η στρατιωτική βοήθεια προς την Εθνική Συμμαχία θα πρέπει να είναι στην κορυφή της ατζέντας της Δύσης, η Δύση θα πρέπει επίσης να προσπαθήσει και να συγχρονίσει τη ροή διεθνών κεφαλαίων από τα αραβικά και τα δυτικά κράτη προς την Εθνική Συμμαχία. Βεβαίως, οι ροές όπλων από τους δωρητές της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ προς τους πιο ριζοσπαστικούς αντάρτες αντανακλούν βαθιά ριζωμένες ιδεολογικές πεποιθήσεις. Ωστόσο, η πλειοψηφία των αραβικών κρατών είναι στην ίδια όχθη με τη Δύση, όταν πρόκειται για την ενίσχυση της Εθνικής Συμμαχίας. Το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου ήταν μεταξύ των πρώτων διεθνών οργανισμών που αναγνώρισαν την Εθνική Συμμαχία. Τώρα, οι αραβικές κυβερνήσεις θα πρέπει να ενθαρρυνθούν να στηρίξουν την επίσημη αναγνώρισή τους στον οργανισμό, με προσπάθειες παρεμπόδισης των ιδιωτών δωρητών από το να ενισχύουν τις ριζοσπαστικές φατρίες.