Ποια είναι η ελληνική κεντροαριστερά

• Η κεντροαριστερά αναγνωρίζει πως υφίστανται στην παγκόσμια οικονομία πραγματικές στρεβλώσεις που ωφελούν λίγους και συγκεκριμένους και πως όποιος λαός βρίσκεται σε δυσμενέστερη θέση στον παγκόσμιο καταμερισμό των έργων δεν βρίσκεται εκεί λόγω κάποιος εγγενούς κοινωνικής ανηθικότητας ή λόγω κοινωνικής ανεμελιάς. Στέκεται κριτικά απέναντι σε όσους κατηγορούν την πατρίδα μας για την οικονομική της απόδοση και αναγνωρίζει ότι η διανομή του παγκόσμιου πλούτου δεν γίνεται ανάμεσα σε εργατικούς και τεμπέληδες λαούς, κατά το ποσοστό της εργατικότητάς τους, αλλά παρεισφρέουν στη διανομή και ζητήματα βίας, συγκυρίας και άνισης δύναμης. Δεν θεωρεί τον οικονομικό ανταγωνισμό ως την κοινωνική τελεολογία, αλλά την κοινωνική ευημερία και την κοινωνική δικαιοσύνη ως αυτοσκοπούς. Η κεντροαριστερά γνωρίζει (αλλά δεν το επιθυμεί) ότι δεν πρόκειται να έρθουν επενδύσεις στη χώρα, διότι το κεφάλαιο δεν είναι φιλάνθρωπο. Εμπλέκεται στην παραγωγική διαδικασία μόνο όπου μπορεί με ασφάλεια να μεγεθυνθεί και όχι σε οικονομίες που ψυχορραγούν από την ύφεση. Επιπλέον, η Ελλάδα δεν μπορεί να ιδωθεί ως μια χώρα επενδυτικών ευκαιριών για εξαγωγική παραγωγή, διότι δεν μπορεί να συγκριθεί σε τίποτα με τις Ασιατικές χώρες ή την Κίνα. Για ποιο λόγο, λοιπόν, να παραχθούν προϊόντα σε μια χώρα όπου δεν μπορούν να καταναλωθούν και η οποία είναι ακριβότερη σε κόστος παραγωγής από τις αναπτυσσόμενες χώρες; Η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει ποτέ μέσα από εκκλήσεις σε επενδυτές. Η πραγματική ανάπτυξη θα έρθει μόνο εάν πάρουμε την τύχη της χώρας μας στα χέρια μας και αποφασίσουμε ότι η χώρα θα αρχίσει ξανά να εργάζεται, αξιοποιώντας τις δημόσιες και ιδιωτικές εγχώριες δυνάμεις στην πρώτη γραμμή. Η ιδιωτική, εκ του εξωτερικού, συνεισφορά στην ανάπτυξη θα έρθει συμπληρωματικά μόνο όταν η χώρα αποκτήσει ξανά πραγματική προοπτική ανάπτυξης. Η κεντροαριστερά αντιμετωπίζει λοιπόν τις πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης ως μη έλλογες πολιτικές και σίγουρα όχι ως ορθολογικό (επιτασσόμενο από την οικονομική επιστήμη) μονόδρομο. Υποστηρίζει ότι η χώρα μας χρειάζεται άμεσα ένα σχέδιο Μάρσαλ και όχι βεβαίως ένα σχέδιο «μάσα», όπως απέδειξαν οι προθέσεις των ευρωπαίων εταίρων μας, με την πρόσφατη επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στη χώρα μας, ο οποίος επιχείρησε να αποσπάσει συμβόλαια για τις μεγάλες επιχειρήσεις της Γαλλίας από μια οικονομία που καταρρέει, αλλά και από τις πιέσεις άλλων χωρών να «αγοράσουν» σε τιμή ευκαιρίας παραγωγικές μας επιχειρήσεις.

• Η κεντροαριστερά διεκδικεί τη διαγραφή του εθνικού χρέους και δεν διατείνεται πως το αίτημα για οικονομική ανάταση μέσω της συνολικής επανεκκίνησης της οικονομίας συνδέεται με κάποιον εγγενή εθνικό «μπαταχτσισμό». Ενώπιον της διαγραφής της ζωής ενός ολόκληρου λαού δεν αναγνωρίζει καν ως ηθικό το αίτημα της συνέχισης της αποπληρωμής εθνικών χρεών, ειδικά μάλιστα σε ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που ιδιωτικοποιεί τα κέρδη και εθνικοποιεί τις ζημιές.

• Η κεντροαριστερά δεν απεμπολεί το δικαίωμα της έκδοσης χρήματος ως διαπραγματευτικό όπλο και «μαξιλάρι» στην κοινωνική εξαθλίωση. Ούτε φοβάται πλέον να ανοίξει στη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη τον ασκό του Αιόλου. Η κεντροαριστερά αναγνωρίζει πως το μονοπώλιο της έκδοσης χρήματος πρέπει να συνοδεύεται από την υποχρέωση της εγγύησης των καταθέσεων και κοινές (προοδευτικές) δημοσιονομικές πολιτικές και ενδοζωνική αναδιανομή του πλούτου. Αλλιώς, πρόκειται για ένα νομισματικό σύστημα που πολλαπλασιάζει τα αρνητικά αποτελέσματα μιας κρίσης από την φυγή των κεφαλαίων και των καταθέσεων. Συνεπώς, δεν επιχειρεί να έχει το ρόλο του μάντη Τειρεσία στο εάν οι Γερμανοί μας θέλουν ή όχι στην ευρωζώνη, αλλά αναζητά το εθνικό συμφέρον ανεξάρτητα από τα συμφέροντα των άλλων.

• Η κεντροαριστερά προτάσσει ως θεμελιώδη πολιτική για την έξοδο από την κρίση τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του ιδιωτικού και επιχειρηματικού χρέους και αφήνει στην ΕΚΤ την απάντηση στο ερώτημα εάν επιθυμεί τραπεζική κατάρρευση (bank run) στην Ευρώπη. Εάν η απάντηση της ΕΚΤ είναι αρνητική στην ανακεφαλοποίηση των τραπεζών απευθείας από την ίδια, ενεργοποιεί το κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας μας να εκδώσει συντεταγμένα το δικό της νόμισμα. Η επανάκτηση της δυνατότητας χάραξης νομισματικής πολιτικής συνιστά μεταξύ άλλων και ένα εργαλείο διόρθωσης της ανταγωνιστικότητας, συνεπώς, εναλλακτικές λύσεις υφίστανται και σίγουρα η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Η κεντροαριστερά στοχεύει στη μερική διαγραφή του ιδιωτικού χρέους και στην ανακούφιση των νοικοκυριών από το βάρος που δεν μπορούν πλέον να επωμιστούν. Επιδιώκει τη διαγραφή χρεών, μεταξύ άλλων και για να ανοίξει εκ νέου ο υγιής κύκλος του δανεισμού και της ανάπτυξης. Η κεντροαριστερά κοιτάζει, λοιπόν, το ιδιωτικό χρέος των νοικοκυριών με την προοπτική της διαγραφής του, ώστε οι κατεστραμμένοι οικονομικά συμπολίτες μας να επιστρέψουν στην ομαλότητα της οικονομικής ζωής. Το κάνει αυτό με το βλέμμα στραμμένο στον ευρωπαϊκό μηχανισμό εγγύησης των καταθέσεων ή στην εθνική δυνατότητα έκδοσης νομίσματος. Η κεντροαριστερά δεν φοβάται τη δραχμή με το επιχείρημα ότι κάποιοι θα πλουτίσουν ακόμα περισσότερο με τη νέα κατάσταση, διότι η πλήρης υποβάθμιση που έχει δεχθεί η ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών δεν συγκρίνεται σε τίποτα με τον ηθικό κίνδυνο να πλουτίσουν ορισμένοι ακόμη περισσότερο και σε κάθε περίπτωση δύναται να λάβει μέτρα για να μην συμβεί αυτό. Η κεντροαριστερά δεν επιθυμεί να κρατήσει το 60% των νέων εκτός εργασίας και εκτός ζωής για να μην αγοράσουν ορισμένοι πιο φτηνά κάποια διαμερίσματα. Ούτε επιδιώκει τη δραχμή. Θέτει μόνο τους σωστούς όρους για την ελληνική κοινωνία και οικονομία, χωρίς να θεωρεί πως θα πρέπει να είναι προσδεδεμένη στο άρμα του ευρώ πάση –κοινωνική- θυσία.