Η Κλίντον, ο Τράμπ και το Ριάντ

Οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να έχουν καταφέρει να καθησυχάσουν κάπως τις ανησυχίες της Σαουδικής Αραβίας για την συμφωνία. Παρά το γεγονός ότι το Ριάντ τελικά έδωσε την επίσημη υποστήριξή του στην πυρηνική συμφωνία, θεωρείται από το σαουδαραβικό κοινό σε μεγάλο βαθμό ως συνθηκολόγηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια σειρά από συνεντεύξεις του Ομπάμα κατά την διάρκεια των τελευταίων μηνών δείχνουν ότι βλέπει ένα Ιράν που επανεντάσσεται στην διεθνή κοινότητα ως το κλειδί για την σταθερότητα της Μέσης Ανατολής, ένα αίσθημα που σοκάρει τους περισσότερους Σαουδάραβες.

Με δεδομένες τέτοιες επιδόσεις, η Κλίντον θα μπορούσε έτσι να αποτελέσει μια ευκαιρία για ορισμένα οριακά κέρδη στις σχέσεις ΗΠΑ-Σαουδικής Αραβίας˙ φαίνεται να έχει μεγαλύτερη εκτίμηση για την αξία των σχέσεων με την Σαουδική Αραβία από όσο ο Ομπάμα. Οι Σαουδάραβες θα πρέπει να έχουν ζητωκραυγάσει, για παράδειγμα, με την αναφορά στο άρθρο του Goldberg ότι η Κλίντον, ως υπουργός Εξωτερικών του Ομπάμα κατά την διάρκεια της πρώτης θητείας του, υποστήριξε μια σκληρή αντίδραση στον Άσαντ σε ένα πρώιμο στάδιο της σύγκρουσης. Επίσης ευπρόσδεκτες ήταν οι παρατηρήσεις της κατά την διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας που δείχνουν ότι -σε αντίθεση με τον Ομπάμα- σκέφτεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να βοηθήσουν ώστε να τερματιστεί η αιματοχυσία στην Συρία, υιοθετώντας έναν πιο αποφασιστικό ρόλο, συμπεριλαμβανομένης της επιβολής μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στην βόρεια Συρία. Εξίσου σημαντικό είναι ότι η Κλίντον δεν φαίνεται ιδιαίτερα πρόθυμη να συνεχίσει την προσέγγιση του Ομπάμα με το Ιράν και έχει γενικά υιοθετήσει σκληρότερη γραμμή για τις ιρανικές πολιτικές στην περιοχή.

Και ο Trump, από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε να ηγηθεί σε μια κάπως πιο περίπλοκη εποχή. Υποστήριξε κατά την διάρκεια πρόσφατης συζήτησης ότι το να σταλούν 30.000 στρατιώτες στην Συρία ενδέχεται να είναι απαραίτητο για να καταστραφεί το ISIS˙ οι μεγαλαυχείς δηλώσεις του για την εξωτερική πολιτική και η απλοϊκή του σκιαγράφηση των σύνθετων κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων δεν εμπνέουν μεγάλη εμπιστοσύνη στους περισσότερους Σαουδάραβες. Και παρ’ όλο που ο Trump έχει υποσχεθεί να «αναδιαπραγματευτεί» την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν αν γίνει πρόεδρος, η εικόνα του στο μυαλό των Σαουδαράβων ίσως έχει ήδη αμαυρωθεί ανεπανόρθωτα.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, και υπό το πρίσμα της αντίληψης ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αρχίσει να υποχωρούν από τον παραδοσιακό ρόλο τους ως «αστυνομικοί» της Μέσης Ανατολής, ένας αυξανόμενος αριθμός Σαουδαράβων έχουν υποστηρίξει την μείωση της εξάρτησης του βασιλείου από τις Ηνωμένες Πολιτείες [12] στον τομέα της ασφάλειας. Η Σαουδική Αραβία όχι μόνο ηγείται μιας στρατιωτικής συμμαχίας δέκα κρατών στην Υεμένη κατά των υποστηριζόμενων από το Ιράν ανταρτών Χούθι, αλλά οι Σαουδάραβες έχουν επίσης ξεκινήσει έναν ακόμα ευρύτερο «ισλαμικό» συνασπισμό του οποίου ο δεδηλωμένος στόχος είναι να ξεριζώσει τις τρομοκρατικές ομάδες, ανεξαρτήτως της θρησκευτικής καταγωγής τους. Ωστόσο, λίγοι Σαουδάραβες κάνουν έκκληση για ένα μεγάλο διαζύγιο. Οι Σαουδάραβες συνεχίζουν να αγοράζουν αμερικανικά όπλα και αγαθά με δισεκατομμύρια, και χιλιάδες Σαουδάραβες επισκέπτονται τις Ηνωμένες Πολιτείες για εκπαίδευση, τουρισμό και ιατρική περίθαλψη. Και έτσι, ανεξάρτητα από τον πρόεδρο, η Σαουδική Αραβία κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να είναι μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή δεν υπάρχουν πάρα πολλές άλλες επιλογές.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/saudi-arabia/2016-03-28/clinton-...