Ένας θερμός κόσμος

Επιπλέον, η ώθηση για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, αν και ευπρόσδεκτη, θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε ανταγωνισμό. Καθώς η ζήτηση για καθαρή ενέργεια αυξάνεται, οι χώρες θα λογομαχούν για τις επιδοτήσεις και τους δασμούς, καθώς η κάθε μια προσπαθεί να ενισχύσει την θέση της στη νέα πράσινη οικονομία. Οι επιθετικές επιδοτήσεις της Κίνας στην βιομηχανία ηλιακής ενέργειας προκάλεσαν μια αντίδραση από τους κατασκευαστές ηλιακών συλλεκτών σε άλλες χώρες, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιβάλλουν δασμούς το 2017 και την Ινδία να εξετάζει κάτι παρόμοιο.

Καθώς οι φόβοι για το κλίμα εντείνονται, οι συζητήσεις μεταξύ των χωρών θα γίνουν πιο οξείες και πιο κατηγορηματικές. Δεδομένου ότι η κατασκευή των μπαταριών που χρησιμοποιούνται στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα απαιτεί σπάνια ορυκτά, όπως το κοβάλτιο, το λίθιο και το νικέλιο, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό σε περιοχές που ταλανίζονται από συγκρούσεις όπως η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η άνοδος των οχημάτων που κινούνται με μπαταρίες θα μπορούσε να προκαλέσει έναν επικίνδυνο καινούργιο ανταγωνισμό για πόρους. Αν και οι κατασκευαστές θα καινοτομούν για να μειώσουν την εξάρτησή τους από τέτοια ορυκτά, οι πιέσεις αυτές θα γίνουν πιο συνήθεις καθώς προχωρά η μετάβαση στην καθαρή ενέργεια. Για παράδειγμα, οι εταιρείες και οι χώρες που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τα ορυκτά καύσιμα, θα αντισταθούν στην πίεση για να τα κρατήσουν στο έδαφος.

Κονγκολέζος έμπορος ορυκτών παρουσιάζει ημιπολύτιμες πέτρες από τουρμαλίνη, πολλές από τις οποίες καταλήγουν σε φορητούς υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και κοσμήματα σε όλο τον κόσμο, στο ανατολικό Κονγκό, στις 24 Ιουλίου 2010. KATRINA MANSON / REUTERS
------------------------------------------------------------------------------

Υπάρχουν μυριάδες δυνητικά αμφισβητούμενες πολιτικές που οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να ενεργοποιήσουν ως απάντηση στις μεταβαλλόμενες κλιματικές συνθήκες. Η απαγόρευση των εξαγωγών νέων σπάνιων πόρων, η απόκτηση γης στο εξωτερικό, η εντολή για την χρήση βιοκαυσίμων, η θέσπιση κανόνων για την προστασία των δασών και χίλιες άλλες επιλογές θα δημιουργήσουν όλες νικητές και ηττημένους και θα προκαλέσουν εσωτερικές και διεθνείς εντάσεις. Καθώς αυξάνονται οι φόβοι για μια αφηνιασμένη κλιματική αλλαγή, οι κυβερνήσεις θα μπουν όλο και περισσότερο στον πειρασμό να προβούν σε δραστικά μονομερή βήματα, όπως η γεωμηχανική, τα οποία θα μπορούσαν να αποδειχθούν εξαιρετικά αποσταθεροποιητικά.

ΤΟ ΚΑΥΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

Αυτά τα τρομακτικά σενάρια δεν είναι αναπόφευκτα, αλλά πολλά εξαρτώνται από το εάν και πώς οι χώρες θα συγκλίνουν για να περιορίσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και να αποτρέψουν τις χειρότερες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Πέρυσι, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος, Donald Trump, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες από την συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα [4], πολλές άλλες χώρες όπως η Κίνα, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ινδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, απάντησαν διπλασιάζοντας την υποστήριξή τους [5] στην συμφωνία. Ο Γάλλος πρόεδρος, Emmanuel Macron, φιλοξένησε μια διεθνή συνάντηση για την κλιματική αλλαγή τον Δεκέμβριο του 2017 και μάλιστα ίδρυσε ένα ταμείο για την προσέλκυση στην Γαλλία κορυφαίων επιστημόνων του κλίματος, ειδικά εκείνων από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι κλιματικές αλλαγές θα παραμείνουν ένα σημαντικό ζήτημα για τους πολιτικούς στις περισσότερες χώρες, καθώς οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αναμένουν δράση από τους ηγέτες τους. Ακόμη και οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι επίσημα στην συμφωνία του Παρισιού˙ η απόσυρσή τους θα αρχίσει να ισχύει την επόμενη μέρα μετά τις επόμενες προεδρικές εκλογές το 2020. Αν ο Trump δεν επανεκλεγεί, ο επόμενος πρόεδρος θα μπορούσε να βάλει την χώρα ξανά μέσα [στην συμφωνία].

Επιπλέον, ακόμη και όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ απομακρύνθηκε από την διεθνή ηγεσία για το κλίμα και άρχισε να αναδιπλώνει την εγχώρια πολιτική για το κλίμα της εποχής του Ομπάμα, οι Αμερικανοί [πολιτειακοί] κυβερνήτες, οι δήμαρχοι και οι διευθύνοντες σύμβουλοι [των επιχειρήσεων] παρέμειναν αφοσιωμένοι στην δράση για το κλίμα. Πέρυσι, ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Michael Bloomberg, δημιούργησε τον συνασπισμό «We Are Still In», ο οποίος περιλαμβάνει τώρα 2.700 ηγέτες σε ολόκληρη την χώρα, οι οποίοι έχουν δεσμευτεί να αναλάβουν δράση για την κλιματική αλλαγή που θα μπορούσε, αν εκπληρωθεί, να πετύχει το 60% του αρχικού στόχου των ΗΠΑ για τη μείωση εκπομπών που προβλέπει η συμφωνία του Παρισιού.

Ο συνασπισμός περιλαμβάνει τον κυβερνήτη της Καλιφόρνιας, Τζέρι Μπράουν, του οποίου η πολιτεία καυχάται ότι αποτελεί την πέμπτη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως. Τον Σεπτέμβριο, για να δημιουργηθεί δυναμική για δράση πριν από τις επόμενες χειμερινές διαπραγματεύσεις για το κλίμα στην Πολωνία, ο Brown έχει προγραμματιστεί να φιλοξενήσει την Σύνοδο Κορυφής για το Παγκόσμιο Κλίμα στο Σαν Φρανσίσκο. Αυτό θα είναι ένα αξιόλογο θέαμα: Ένας νυν κυβερνήτης που εκτελεί την δική του παγκόσμια διπλωματία ανεξάρτητα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Η συμβολή της Καλιφόρνιας δεν τελειώνει εκεί. Κορυφαίες εταιρείες τεχνολογίας που εδρεύουν στην Καλιφόρνια, όπως η Google, είναι επίσης μέρος του συνασπισμού. Έχουν θέσει φιλόδοξους εσωτερικούς στόχους για την ανανεώσιμη ενέργεια [6] που καλύπτουν το σύνολο των δραστηριοτήτων τους. Δεδομένου του τεράστιου μεγέθους τους και των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού, οι εταιρείες αυτές έχουν τεράστια δυνητική επίδραση.