Η προσφυγική κρίση της Βενεζουέλας δεν είναι απλά ένα περιφερειακό πρόβλημα

Τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μπορούν να ελαφρύνουν το φορτίο στις χώρες υποδοχής προσφέροντας εκτεταμένες επιχορηγήσεις και δάνεια με ευνοϊκούς όρους με γενναιόδωρους όρους αποπληρωμής. Τα τελευταία χρόνια, τόσο η Παγκόσμια Τράπεζα όσο και η IADB δημιούργησαν ειδικές διευκολύνσεις για την χορήγηση δωρεών σε χώρες μεσαίου εισοδήματος που αντιμετωπίζουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβανομένων των μαζικών προσφυγικών ροών. Τα ποσά που προσφέρονται μέχρι στιγμής είναι συγκρατημένα σε σχέση με την ανάγκη: Η Παγκόσμια Τράπεζα έδωσε 31,5 εκατομμύρια δολάρια στην Κολομβία τον Απρίλιο και τον Μάιο η IADB ίδρυσε ένα ειδικό ταμείο ύψους 100 εκατομμυρίων δολαρίων για τους πρόσφυγες της Βενεζουέλας και της Κεντρικής Αμερικής. Οι περιστάσεις απαιτούν πιο τολμηρά μέτρα, όπως μια εκδοχή του «περιφερειακού υποπρογράμματος για τους πρόσφυγες και τις κοινότητες υποδοχής» ύψους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων που πρόσφατα διέθεσε η Παγκόσμια Τράπεζα στις φτωχές χώρες της Αφρικής και της Ασίας οι οποίες αντιμετώπιζαν παρατεταμένες προσφυγικές κρίσεις.

Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΘΥΝΗ

Ιδανικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιτάχυναν και θα αποδέχονταν περισσότερους Βενεζουελάνους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, αντικατοπτρίζοντας την γενναιόδωρη αντίδραση της Κολομβίας. Οι Βενεζουελάνοι είναι τώρα η μεγαλύτερη ομάδα [ανθρώπων] [8] που ζητά άσυλο στις Ηνωμένες Πολιτείες -από τον Ιανουάριο του 2019, το 31% όλων των αιτήσεων που υποβλήθηκαν με τις Υπηρεσίες Ιθαγένειας και Μετανάστευσης των ΗΠΑ προέρχονταν από Βενεζουελάνους. Μεταξύ του 2012 και του 2017, εγκρίθηκε μόνο το 50% [9] των αιτήσεων Βενεζουελάνων, αριθμός που έχει αλλάξει ελάχιστα τα τελευταία χρόνια.

Και τα δύο κόμματα στο Κογκρέσο υποστηρίζουν την χορήγηση Καθεστώτος Προσωρινής Προστασίας (Temporary Protected Status, TPS) στους Βενεζουελάνους, το οποίο θα τους επέτρεπε να ζουν και να εργάζονται νόμιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες έως ότου οι συνθήκες στην χώρα τους τούς επιτρέψουν την επιστροφή τους. Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, η Βουλή των Αντιπροσώπων απέτυχε [10] να συγκεντρώσει πλειοψηφία δύο τρίτων για να προωθήσει ένα μέτρο TPS με διαδικαστική ψηφοφορία, παρόλο που είχε πλειοψηφική υποστήριξη˙ η Γερουσία δεν έχει ακόμη ενεργήσει. Ωστόσο, η σκληρή καταστολή της μετανάστευσης από την διοίκηση του Trump καθιστά απίθανο ένα τέτοιο μέτρο σε σύντομο χρονικό διάστημα, με ή χωρίς νομοθεσία.

Αντ΄ αυτού, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην Βενεζουέλα προκάλεσε τον μέγιστο πόνο στην οικονομία της Βενεζουέλας, ενώ παράλληλα αδυνατούσε να μετριάσει τις ανθρωπιστικές συνέπειες αυτής της τιμωρίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, επέβαλαν αυστηρές κυρώσεις στην κρατική πετρελαϊκή εταιρεία Petróleos de Venezuela S.A. Το ότι στράγγιξε η Βενεζουέλα από πετρελαϊκά έσοδα δεν προκάλεσε την οικονομική κατάρρευση της χώρας. Οι δεκαετίες της διαφθοράς και της κακοδιαχείρισης είχαν ήδη θέσει σε κίνηση την καταστροφή. Αλλά η διατήρηση των πετρελαϊκών κυρώσεων εν μέσω μιας βαθιάς ανθρωπιστικής κρίσης επιτρέπει στον πρόεδρο της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, να μεταθέτει την ευθύνη από τον εαυτό του και τους συντρόφους του πάνω στις Ηνωμένες Πολιτείες και την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, η Ομάδα της Lima και οι υποστηρικτές μιας δημοκρατικής μετάβασης θα πρέπει να εξετάσουν να χαλαρώσουν τις κυρώσεις για να επιτρέψουν σε ένα ουδέτερο τρίτο μέρος με εμπειρία στην ανθρωπιστική βοήθεια -όχι στην κυβέρνηση της Βενεζουέλας- να φέρει τρόφιμα και φάρμακα στην χώρα με αντάλλαγμα πετρέλαιο. Ο οικονομολόγος της Βενεζουέλας, Francisco Rodríguez, ισχυρίστηκε [11] ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα «πετρελαίου για φαγητό», εάν σχεδιαστεί προσεκτικά, θα μπορούσε να βοηθήσει να αποφευχθεί αυτό που προειδοποιεί ότι θα μπορούσε να είναι επικείμενος λιμός. Η άμβλυνση της απελπισίας μέσα στην Βενεζουέλα θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση της μετανάστευσης στις γειτονικές χώρες.

Η συνεχιζόμενη ροή Βενεζουελάνων σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής δεν είναι βιώσιμη. Και είναι μόνο θέμα χρόνου πριν τα πολιτικά συστήματα σε ολόκληρο το ημισφαίριο να αισθανθούν τις συνέπειες στην δημοκρατική διακυβέρνηση οι οποίες προκαλούνται από την αύξηση της ξενοφοβίας και την συνεχώς συρρικνούμενη πίστη στην ικανότητα των θεσμών να επιλύουν βασικά προβλήματα των ανθρώπων. Αν 55 χώρες από όλο τον κόσμο μπορούν να αποσύρουν την αναγνώριση από τον Maduro και να αγκαλιάσουν τον Juan Guaidó ως προσωρινό πρόεδρο της Βενεζουέλας, τότε σίγουρα μπορούν να κάνουν περισσότερα για να βοηθήσουν τα θύματα της δικτατορίας στην Βενεζουέλα και σε ολόκληρη την περιοχή.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/venezuela/2019-07-26/venezuelan-...