Anand Menon
Το Brexit κρύβεται στο παρασκήνιο όλων των συζητήσεων για την πολιτική εντροπία και την οικονομική παρακμή της χώρας. Για τους ένθερμους υπέρ του να μείνει η χώρα στην ΕΕ, η απόφαση της εξόδου είναι από μόνη της υπεύθυνη για τα τρέχοντα πολιτικά και οικονομικά δεινά. Οι οπαδοί του Brexit, από την πλευρά τους, υποστήριξαν ότι η κυβερνητική δειλία και η αποτυχία να κατανοηθούν πλήρως τα οφέλη από την παραμονή εκτός της ΕΕ ευθύνονται για την τρέχουσα κατάσταση.
Τα πρώτα στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι πιο σημαντικές επιπτώσεις του Brexit έχουν γίνει αισθητές σε περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου όπου οι περισσότεροι ψηφοφόροι υποστήριξαν την αποχώρηση από την ΕΕ το 2016 και όπου υπάρχει η περισσότερη μεταποίηση και ο υψηλότερος αριθμός εργαζομένων χαμηλής ειδίκευσης.
Στις 20 Φεβρουαρίου, επτά βουλευτές εγκατέλειψαν το Εργατικό Κόμμα. Ένας άλλος τους ακολούθησε εκείνο το βράδυ. Την επόμενη μέρα, τρεις βουλευτές ανακοίνωσαν ότι θα μετακινούνταν από το κυβερνών Συντηρητικό Κόμμα για να συμμετάσχουν σε αυτό που στην συνέχεια ονομάστηκε Ανεξάρτητη Ομάδα. Τον Μάρτιο, η ομάδα μετατράπηκε σε πολιτικό κόμμα, το Change UK.
Παρά το γεγονός ότι το δημοψήφισμα αποκάλυψε μια κατακερματισμένη χώρα, δεν ήταν αυτό που την έκανε έτσι. Απλώς παρείχε σε πολλούς ψηφοφόρους οι οποίοι είχαν ουσιαστικά αποχωρήσει από την βρετανική πολιτική, την ευκαιρία να επιστρέψουν. Οι απόψεις τους μπορεί να είναι αντιδημοφιλείς σε ορισμένους κύκλους, αλλά η κινητοποίησή τους δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Ίσως το Ηνωμένο Βασίλειο πράγματι άλλαξε πορεία. Ίσως οι επιθέσεις του Παρισιού και η ζωηρή κριτική στην εξωτερική πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου να έχουν προκαλέσει μια σοβαρή αναθεώρηση. Αλλά ο Cameron είναι μάλλον ένας τακτικιστής παρά ένας στρατηγιστής, και αν αυτά τα βραχυπρόθεσμα μέτρα σηματοδοτούν μια διαρκή στροφή προς μια πιο μακροπρόθεσμη δέσμευση μένει να φανεί.
Σιγοβράζει μια σημαντική μάχη που θα βάλει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εναντίον τής Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και των συνεργατών της στις εθνικές πρωτεύουσες της Ευρώπης. Ο νικητής αυτής της μάχης θα κερδίσει το δικαίωμα να διαμορφώσει το πολιτικό σύστημα της ΕΕ για τα επόμενα χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια, το αμυντικό έλλειμμα της Ευρώπης έχει επιδεινωθεί δραματικά - δηλαδή, οι στρατιωτικές ικανότητές της έχουν υποβαθμιστεί ενώ οι στρατιωτικές της ανάγκες έχουν αυξηθεί. Όμως, οι Ευρωπαίοι βρίσκονται σε άρνηση σχετικά με τη μελλοντική τους πορεία: Θα πρέπει επιτέλους να συμφωνήσουν να συνεργαστούν για την αμυντική πολιτική.