Μια «μικρότερη» Γαλλία

Η γαλλική Αριστερά – ξεκινώντας από το ευρέως αποδεκτό Σοσιαλιστικό Κόμμα ως τον ακραίο αριστερό συνασπισμό «Parti de Gauche» - κατηγορούν τον Σαρκοζί ότι καταφεύγει στην ξενοφοβία, δημιουργώντας κλίμα φόβου, αυξάνοντας τη δύναμη του κράτους σε βάρος των ατομικών ελευθεριών και διαλύοντας τα κοινωνικά προγράμματα και τις υπηρεσίες που θα βοηθήσουν τους περιθωριοποιημένους να συμμετάσχουν ως πλήρη μέλη στη γαλλική κοινωνία. Ο Ολάντ έχει δημοσιεύσει μια λίστα 60 σημείων με τα πράγματα που θα κάνει για να αντιστραφούν αυτές οι τάσεις, εφόσον εκλεγεί. Η λίστα περιλαμβάνει επενδύσεις για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την πρόσληψη 60.000 νέων εκπαιδευτικών, τη βελτίωση της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη και την ανάπτυξη μιας ορθολογικής μεταναστευτικής πολιτικής που θα είναι σκληρή για τους παράνομους μετανάστες, αλλά θα αντιμετωπίζει τις νόμιμες αιτήσεις μετανάστευσης «κατά περίπτωση».

Ο πρώτος γύρος των εκλογών στη Γαλλία είναι κυρίως μια εκδήλωση συναισθηματικής ψηφοφορίας. Στις 22 Απριλίου, εκείνοι που θα ψηφίσουν υπέρ ενός εκ των ασθενέστερων υποψηφίων γνωρίζουν πολύ καλά ότι η επιλογή τους έχει σχεδόν μηδενικές πιθανότητες να περάσει στο δεύτερο γύρο. Παρ' όλα αυτά, οι πολίτες που είναι απογοητευμένοι με το κατεστημένο δεν θα χάσουν την ευκαιρία να ψηφίσουν υπέρ του υποψηφίου τού οποίου η πλατφόρμα απαντά στις μεγαλύτερες ελπίδες και στους φόβους τους. Γνωρίζουν, επίσης, ότι θα στείλουν ένα μήνυμα προς τους κορυφαίους υποψηφίους ότι οι ανησυχίες τους θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Ο Σαρκοζί και ο Ολάντ θα πρέπει να εξασφαλίσουν την ψήφο τους στον δεύτερο γύρο για να κερδίσουν τις εκλογές.

Όποιος κερδίσει στις 6 Μαΐου θα επιφορτιστεί με την προσπάθεια να διευθετήσει μια «χαμηλωμένη» Γαλλία. Ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να κάνει σκληρές επιλογές και να επιβάλλει προσαρμογές που θα δυσαρεστήσουν βασικές εκλογικές περιφέρειες: Για τον Ολάντ, αυτές οι επιλογές θα περιλαμβάνουν νέες ρυθμίσεις για τους τραπεζίτες. Για τον Σαρκοζί, οι πολίτες της εργατικής τάξης που αγωνίζονται να επιβιώσουν δεν θα μπορούν πλέον να υπολογίζουν στο κράτος για να τους παράσχει την βοήθεια στην οποία κάποτε βασίζονταν. Η επίμονη πρωτοπορία του Ολάντ και η δραματική άνοδος του αριστερού συνασπισμού κατά τις τελευταίες εβδομάδες δείχνουν ότι οι περισσότεροι Γάλλοι πολίτες έφτασαν στα όριά τους με αυτό που αντιλαμβάνονται ως διαιρετική πολιτική από την κυβέρνηση Σαρκοζί.

Η δυσαρέσκεια σε αυτές τις εκλογές αποδεικνύει ότι, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους απόψεις, οι Γάλλοι επιθυμούν μια Ενωμένη Δημοκρατία, η οποία θα είναι σε θέση να παράσχει μια αξιοπρεπή ζωή για όλους τους πολίτες της. Θέλουν έναν ηγέτη ο οποίος να μπορεί να πάει τη χώρα με σιγουριά προς τα εμπρός σε έναν κόσμο εντός του οποίου το κύρος της δίνει την αίσθηση ότι κλονίζεται. Αν συμβεί αυτό, οι επόμενες γαλλικές εκλογές, πέντε χρόνια από τώρα, θα μπορούσαν να δείξουν ότι ακόμα περισσότεροι ψηφοφόροι κινούνται προς τα δεξιά και τα αριστερά άκρα από όσο σε ετούτες τις εκλογές, και το έθνος είναι πιο διαιρεμένο από ποτέ.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Πρωτότυπο: http://www.foreignaffairs.com/articles/137370/mira-kamdar/a-lesser-france