Ευρώπη

Ο Ρώσος πρόεδρος βρίσκεται τώρα αντιμέτωπος με ένα σύνολο σκληρών επιλογών. Μπορεί να κρατήσει περιορισμένη την στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας, διατηρώντας τα τρέχοντα επίπεδα στρατευμάτων και συνεχίζοντας να μονώνει την ρωσική κοινωνία, ή μπορεί να διατάξει μια μαζική επιστράτευση. Και οι δύο επιλογές αποτελούν σοβαρή απειλή για τη νομιμοποίηση του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν απλώς τα συμπτώματα της δύσκολης ενεργειακής θέσης τους και αγνοούν τις αιτίες. Μόνο μέσω συντονισμένης εξωτερικής πολιτικής κι όχι με κατακερματισμένες μεμονωμένες εθνικές απαντήσεις, μπορεί η Ευρώπη να βαδίσει τον δρόμο προς την ενεργειακή ασφάλεια. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να δράσουν γρήγορα για να αποτρέψουν τις πιο σκοτεινές συνέπειες του ερχόμενου χειμώνα.

Η διεθνής τάξη ευνοεί τώρα μια ποικιλία αντιφιλελεύθερων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων αυταρχικών κρατών, όπως η Κίνα [1], που απορρίπτουν συλλήβδην την φιλελεύθερη δημοκρατία, καθώς και αντιδραστικών λαϊκιστών και συντηρητικών αυταρχικών που τοποθετούνται ως προστάτες των αποκαλούμενων παραδοσιακών αξιών και της εθνικής κουλτούρας, καθώς σταδιακά ανατρέπουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και το κράτος δικαίου.

Η ύπαρξη κοινής αντίληψης απειλών μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ αποτέλεσε πάντοτε μια βασική κινητήρια δύναμη για εμβάθυνση της διαδικασίας πολιτικής ενοποίησης μεταξύ τους. Ίσως αυτή την φορά, ύστερα από 70 χρόνια, η ΕΕ να καταφέρει και μια μορφή στρατιωτικής ενοποίησης ικανής να υπερασπίσει τα συμφέροντα της και την ασφάλεια των πολιτών της.