
- previous-disabled
- Page 1of 58
- next
Μια στρατηγική για τον ελεύθερο κόσμο μπορεί να βοηθήσει την Ουάσιγκτον να αποτρέψει τη μετατροπή αυτού του αιώνα σε μια εποχή απολυταρχικού πλεονεκτήματος -αλλά εγείρει δηκτικά ερωτήματα σχετικά με το ποιος θα είναι μέσα, ποιος θα είναι έξω, και πώς θα πλοηγηθεί κάποιος σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο διαιρεμένος και, ταυτόχρονα, πεισματικά αλληλοεξαρτώμενος.
Η Ουάσιγκτον έχει πλέον ένα βασικό μοντέλο για την ενδυνάμωση της ικανότητας των συμμάχων και των εταίρων της να αμύνονται και, ενδεχομένως, να αποτρέπει μελλοντικές συγκρούσεις. Δεν πρέπει να περιμένει έως ότου ένα άλλο πανίσχυρο έθνος απειλήσει έναν μικρότερο γείτονα του, για να ενεργήσει με βάση τα διδάγματα από αυτόν τον πόλεμο.
Οι στρατιωτικοί σχεδιαστές των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων και εταίρων της Ουάσιγκτον πρέπει να αντιπαλέψουν το γεγονός ότι, σε μια σύγκρουση για την Ταϊβάν, η Κίνα θα εξετάσει όλες τις συμβατικές και πυρηνικές επιλογές να βρίσκονται στο τραπέζι.
Μολονότι ένα εμπάργκο από την ΕΕ θα ήταν επώδυνο για την Ρωσία, θα ήταν κάτι από το οποίο θα μπορούσε να επιβιώσει. Γι’ αυτό οι Δυτικές χώρες χρειάζονται ένα νέο παγκόσμιο πλαίσιο, τέτοιο που να μειώνει συστηματικά την τιμή του ρωσικού πετρελαίου, ενώ παράλληλα να διατηρεί την ροή του.
Τα ρήγματα σήμερα δεν είναι εκείνα μεταξύ της Δύσης και της κομμουνιστικής Ανατολής, όπως ήταν κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Είναι μεταξύ εκείνων που τηρούν την βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη πραγμάτων και εκείνων που δεν τηρούν κανένα Δίκαιο παρά μόνο το δίκαιο του ισχυρότερου.
Η επιστροφή της έννοιας του ελεύθερου κόσμου ίσως έχει συνέπειες που υπερβαίνουν την σφαίρα της ρητορικής. Την πρώτη φορά, οδήγησε σε μια σειρά ακούσιων περιορισμών στην χάραξη πολιτικής. Πριν ξαναγίνουμε δέσμιοι αυτής της ιδέας, θα ήταν σοφό να σκεφτούμε πώς λειτούργησε η εξωτερική πολιτική του ελεύθερου κόσμου στο παρελθόν.
Οι ηγέτες αμφότερων των πλευρών της σύγκρουσης στην Ουκρανία έχουν διασχίσει πλέον μια σειρά από γραμμές από τις οποίες δεν μπορούν εύκολα να επιστρέψουν. Το αποτέλεσμα είναι ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και των αντιπάλων της, ένας πόλεμος που υπόσχεται να είναι λιγότερο παγκόσμιος από τον αντίστοιχο του εικοστού αιώνα, αλλά και λιγότερο σταθερός και προβλέψιμος.
Είναι αλήθεια ότι οι πρόσφυγες δημιουργούν έξοδα. Αυτά τα κόστη, ωστόσο, είναι βραχυπρόθεσμες επενδύσεις. Μεσοπρόθεσμα έως μακροπρόθεσμα, οι πρόσφυγες αντιπροσωπεύουν τεράστιες ευκαιρίες. Μπορούν να δημιουργήσουν νέα οικονομική δραστηριότητα που θα συμψηφίζει με το παραπάνω τα άμεσα έξοδα.
Η Ουκρανία ακολουθεί το πρότυπο του περιορισμένου πολέμου στην πυρηνική εποχή, απηχώντας ένα σενάριο που γράφτηκε στην Κορέα και έχει αντιγραφεί πολλές φορές έκτοτε. Αυτή δεν είναι μια νέα εποχή, μόνο μια νέα φάση στην παλιά.
Ένας παρατεταμένος πόλεμος, που θα διαρκέσει από μήνες έως χρόνια, θα μπορούσε να είναι μια αποδεκτή, ίσως ακόμη και ευνοϊκή, έκβαση για τη Μόσχα. Θα ήταν σίγουρα μια τρομερή έκβαση για την Ουκρανία, η οποία θα ήταν κατεστραμμένη ως χώρα, και για την Δύση, η οποία θα αντιμετώπιζε χρόνια αστάθειας στην Ευρώπη και την συνεχή απειλή των παράπλευρων συνεπειών.
- previous-disabled
- Page 1of 58
- next