Ενότητες

Η Ουάσιγκτον έχει πλέον ένα βασικό μοντέλο για την ενδυνάμωση της ικανότητας των συμμάχων και των εταίρων της να αμύνονται και, ενδεχομένως, να αποτρέπει μελλοντικές συγκρούσεις. Δεν πρέπει να περιμένει έως ότου ένα άλλο πανίσχυρο έθνος απειλήσει έναν μικρότερο γείτονα του, για να ενεργήσει με βάση τα διδάγματα από αυτόν τον πόλεμο.

Η ρωσική ανώτατη διοίκηση συμπεριφέρεται σαν οι στρατιώτες της να είναι δευτερεύοντες, παίρνοντας αποφάσεις τακτικής, σαν να μπορεί απλώς να ρίχνει ανθρώπους σε κακοσχεδιασμένους στόχους μέχρι να επιτύχει. Αυτή είναι μια αυτοκαταστροφική στάση που μειώνει το ηθικό των στρατιωτών και υποβαθμίζει την αποτελεσματικότητα στη μάχη.

Μολονότι ένα εμπάργκο από την ΕΕ θα ήταν επώδυνο για την Ρωσία, θα ήταν κάτι από το οποίο θα μπορούσε να επιβιώσει. Γι’ αυτό οι Δυτικές χώρες χρειάζονται ένα νέο παγκόσμιο πλαίσιο, τέτοιο που να μειώνει συστηματικά την τιμή του ρωσικού πετρελαίου, ενώ παράλληλα να διατηρεί την ροή του.

Χωρίς την ρωσική συνεργασία ή τουλάχιστον την δέσμευση για μη παρέμβαση, κάτι αδιανόητο επί του παρόντος ή στο ορατό μέλλον, η στιβαρή και διαρκής αναζωογόνηση που βίωσαν οι χώρες του Σχεδίου Μάρσαλ είναι απλώς εκτός εμβέλειας για την Ουκρανία.