Ενότητες

Ο κόσμος του 2019 είναι ένας κόσμος στον οποίο μια χώρα που υποφέρει από ξένη εισβολή δεν μπορεί να υπολογίζει στην αυτόματη διεθνή αλληλεγγύη εναντίον εκείνων που παραβιάζουν τους κανόνες. Αντίθετα, για ένα τέτοιο έθνος, η βοήθεια εξαρτάται από το πόσο χρήσιμοι μπορούν να γίνουν οι ηγέτες του στο να μπορέσουν να βγάλουν βρωμιά για μια ξένη εκλογική διαδικασία.

Σε όλο τον κόσμο, οι πλούσιες και οι φτωχές χώρες ομοίως κόβουν τις γέφυρες, μειώνοντας τον αριθμό των προσφύγων που είναι πρόθυμες να δεχθούν και αρνούνται το άσυλο σε κάποιους που ενδέχεται να γίνονταν δεκτοί στο παρελθόν.

Το «πράσινο φως» που έδωσαν οι ΗΠΑ στην Τουρκία να ελέγξει στρατιωτικά την Βόρειο Συρία, αναβαθμίζει τον ρόλο της Άγκυρας στην περιοχή. Μπροστά σε αυτήν την εξέλιξη, και στην πιθανότητα μιας σταδιακής απόσυρσης των ΗΠΑ από τα ποικίλα μεσανατολικά μέτωπα, το Ισραήλ ωθείται να αναζητήσει εναλλακτικούς μηχανισμούς ασφαλείας. Οι απαντήσεις ίσως βρίσκονται στο μακρινό εκείνο καλοκαίρι του 1958, όταν οι σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας είχαν αναθερμανθεί, και δη εις βάρος των ελληνικών περιφερειακών συμφερόντων. Σήμερα, και μάλιστα υπό τις παρούσες ευμετάβλητες συνθήκες, η τριμερής συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ καλείται να αποδείξει ότι δυσάρεστα περιστατικά του παρελθόντος δεν πρόκειται να επαναληφθούν.

Η στρατηγική των ΗΠΑ στην Συρία, η οποία βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στους Κούρδους για να αποτρέψουν μια επιστροφή του ISIS, θα υποστεί ένα μαζικό χτύπημα. Και το σχέδιο είναι θεόσταλτο για τους αντιπάλους των Ηνωμένων Πολιτειών στην Συρία (την Ρωσία, το Ιράν και το καθεστώς Assad) οι οποίοι πιστεύουν ότι μπορούν να μείνουν στην άκρη ενώ η τουρκική εισβολή θα παρακινήσει μια πλήρη αποχώρηση των ΗΠΑ, μόνο για να ανακαταλάβουν την περιοχή και να εκδιώξουν αργότερα την Τουρκία.