Το παιχνίδι τού ισπανικού θρόνου

Κάποιοι υποψιάζονται ότι η πολιτική ηγεσία των Καταλανών δεν επιδιώκει πραγματικά την ανεξαρτησία - μια υψηλή επιδίωξη, σίγουρα, και κάτι στο οποίο οι Βάσκοι έχουν ήδη αποτύχει - αλλά μεγαλύτερη ευελιξία από την Μαδρίτη σε ένα ευρύ φάσμα πολιτιστικών, πολιτικών και οικονομικών ζητημάτων. Αυτό παρέχει ένα άνοιγμα για το στέμμα ώστε να εργαστεί παρασκηνιακά για να διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ της συντηρητικής κυβέρνησης του πρωθυπουργού Mariano Rajoy και των καταλανικών περιφερειακών Αρχών. Οι διαπραγματεύσεις αυτές θα μπορούσαν να συμπέσουν με τη μεταρρύθμιση στον τομέα τού κληρονομικού δικαίου, η οποία αναμένεται λίγο πριν ή λίγο μετά την στέψη τού Felipe.

Η έκταση στην οποία ο επόμενος βασιλιάς θα εμπλακεί στις εκρηκτικές πολιτικές των αποσχιστικών τάσεων, και ο βαθμός στον οποίο μπορεί να κάνει την διαφορά σε αυτό το θέμα, είναι πράγματα ασαφή αυτή την στιγμή. Ο Diego Muro, ένας μελετητής στο Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών τής Βαρκελώνης, σημειώνει ότι ο Φελίπε θα απολαύσει κάποια «συμπάθεια» στην Καταλωνία κατά την περίοδο του μέλιτος, παρά την παραδοσιακή περιφρόνηση των Καταλανών για την μοναρχία ως σύμβολο της ισπανικής απολυταρχίας. «Αλλά αν αποφασίσει να χρησιμοποιήσει κάποιο από αυτό το πολιτικό κεφάλαιο για να γίνει ένας παράγοντας αλλαγής τού παιχνιδιού στην διαμάχη μεταξύ της ισπανικής και της καταλανικής κυβέρνησης μένει να το δούμε».

Το πώς ο Felipe θα επιλέξει να παίξει τα χαρτιά του σχετικά με το θέμα των αυτονομιστικών επιδιώξεων της Καταλονίας και με τις άλλες προκλήσεις που έχει μπροστά του θα καθορίσει την εξουσία του, και, ενδεχομένως, τη μοίρα του, ίσως και της Ισπανίας. Και οι παρατηρητές δεν θα πρέπει να τον υποτιμούν. Αξίζει να θυμηθούμε ότι ο Juan Carlos ανέβηκε στο θρόνο με το παρατσούκλι «el Juan Breve» (Ιωάννης ο Σύντομος), δεδομένου ότι λίγοι πίστευαν ότι θα υπάρχει για πολύ καιρό. Ο νεαρός βασιλιάς είχε σπάνια εμφανιστεί ή ακουστεί μετά την άφιξή του στην Ισπανία σε ηλικία δέκα ετών το 1948 - ως αποτέλεσμα μιας συμφωνίας μεταξύ του Φράνκο και του πατέρα τού Χουάν Κάρλος για την αποκατάσταση της μοναρχίας με αντάλλαγμα ο Franco να χειριστεί προσωπικά τον μελλοντικό βασιλιά. Έτσι, η νομιμοποίηση του Χουάν Κάρλος κατά την έναρξη της βασιλείας του ήταν αδύναμη, στην καλύτερη περίπτωση, στηριζόμενη κυρίως στο ότι ήταν ο διαλεχτός τού Franco. Αντίθετα, ο Felipe χαίρει ευρείας υποστήριξης, δίνοντας στην μοναρχία την καλύτερη ευκαιρία της για λύτρωση. Αυτό είναι, στο κάτω-κάτω, στην καρδιά του στοιχήματος του πατέρα του: ότι ο στιγμιαίος ενθουσιασμός για ένα νέο βασιλιά θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια μακροπρόθεσμη αποκατάσταση της μοναρχίας.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/141549/omar-g-encarnacion/spains-...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr