Ο Ούγγρος Πούτιν

Αλλά οι περισσότεροι εθνοτικοί Ούγγροι τού εξωτερικού δεν υποστηρίζουν τις επιθετικές κινήσεις αυτονομίας, καθώς αντιλαμβάνονται πως εκείνοι θα είναι τα πρώτα θύματα του αλυτρωτισμού. Τείνουν να υποστηρίζουν πολιτικές δυνάμεις που εργάζονται προς την κατεύθυνση μιας ειρηνικής συνεργασίας ανάμεσα στις ουγγρικές, τις ρουμανικές, τις σέρβικες και τις σλοβάκικες πολιτικές δυνάμεις. Δημοσκοπήσεις τής Political Capital, που αποτελεί δεξαμενή σκέψης της Βουδαπέστης, έχουν δείξει ότι οι ενθουσιώδεις υποστηρικτές του Fidesz αποτελούν μόνο το ένα τέταρτο των Ούγγρων στην Τρανσυλβανία, το τμήμα τής Ρουμανίας με μεγάλη συγκέντρωση Ούγγρων. Αυτή η σιωπηρή πλειοψηφία ούτε έχει αιτηθεί διπλή υπηκοότητα ούτε ψήφισε στις ουγγρικές εκλογές. Εν τω μεταξύ, το ριζοσπαστικό, φασιστικό και αλυτρωτικό δεξιό κόμμα τής Ουγγαρίας, το Jobbik, δεν έχει σχεδόν καμία υποστήριξη από τους Ούγγρους του εξωτερικού, παρά τις προσπάθειές του να δημιουργήσει δίκτυα στις ουγγρικές κοινότητες και να αναζωπυρώσει αποσχιστικά κινήματα.

Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι τα επιθετικά αποσχιστικά πολιτικά κινήματα, ιδιαίτερα εκείνα που έχουν εξωτερική πολιτική στήριξη, δεν θα μπορούσαν να ενεργήσουν σαν να έχουν την πλειοψηφία, όπως στην ανατολική Ουκρανία. Αυτό δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής, αλλά κάθε εθνικιστική πολιτική χρήση των Ούγγρων τού εξωτερικού από την Ουγγαρία θα μπορούσε να θέσει το υπόβαθρο για τέτοιου είδους εξτρεμισμό και αστάθεια των γειτονικών χωρών. Πουθενά δεν είναι πιο εμφανείς οι κίνδυνοι αυτοί από ό, τι στην Ουκρανία, όπου ο Orban έχει εκμεταλλευτεί το πολιτικό χάος για να προωθήσει τα ουγγρικά θέματα μειονοτήτων (περίπου 200.000 Ούγγροι ζουν στην Ουκρανία), στην υπο-περιοχή των Καρπαθίων τής δυτικής Ουκρανίας, δίπλα στην Ουγγαρία.

Εδώ, ο Orban επαναλαμβάνει τις απόψεις των Ρώσων εθνικιστών, ζητώντας αύξηση της αυτονομίας για τις εθνικές μειονότητες στην Ουκρανία. Στην εναρκτήρια ομιλία του στις 10 Μαΐου 2014 ο Orban δήλωσε ότι «οι Ούγγροι στο λεκανοπέδιο των Καρπαθίων αξίζουν διπλή υπηκοότητα, δικαιώματα, ακόμα και αυτονομία. … Αυτή είναι η σαφής μας προσδοκία απέναντι στην νεοσύστατη Ουκρανία». Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι αυτή η ομιλία κατέληξε σε κάποιες διπλωματικές αναταράξεις. Παρόμοιες εκκλήσεις έχουν προκαλέσει προβλήματα στην Ουγγαρία και στο παρελθόν: Σε μια συνθήκη τού 1996, αναγκάστηκε να σταματήσει και να απέχει από εκκλήσεις για αυτονομία των Ούγγρων που ζουν στην Ρουμανία, ως προϋπόθεση για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να διατηρεί την ειρήνη μεταξύ των κρατών μελών της, όμως η Ουκρανία βρίσκεται εκτός της ΕΕ.

Με τον τρόπο που προσεγγίζει την πολιτική, ο Orban μπορεί να τεντώσει τα όρια του δημοκρατικού σεβασμού, αλλά μέχρι στιγμής, δεν έχει αποτινάξει πλήρως τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η προσέγγισή του προς τους Ούγγρους τού εξωτερικού ταιριάζει σε αυτό το μοτίβο. Παίζει με ήπιες αναθεωρητικές πολιτικές (που δεν είναι μοναδικές: Η διπλή υπηκοότητα σε συνδυασμό με δικαίωμα ψήφου αποτελεί επίσης πρακτική στην Κροατία και την Ρουμανία). Αλλά το κάνει κυρίως για να κερδίσει ψήφους στην χώρα του, όχι για να υποθάλψει σοβαρές εθνοτικές συγκρούσεις. Μέχρι στιγμής, η στρατηγική του έχει φέρει αποτελέσματα. Όμως, η λεπτή αυτή ισορροπία θα μπορούσε εύκολα να ανατραπεί.

Copyright © 2002-2014 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/143014/mitchell-a-orenstein-peter...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr