Το στοίχημα του Τσίπρα

Οι κανόνες του ελληνικού συστήματος περιορίζουν τα πιθανά αποτελέσματα των εκλογών του Σεπτεμβρίου. Σίγουρα, οι δημοσκοπήσεις δεν έχουν ακόμη αρχίσει. Επιπλέον, κανείς δεν δίνει προσοχή στην πολιτική τον Αύγουστο, οπότε οι αρχικές δημοσκοπήσεις των επομένων ημερών δεν θα είναι αξιόπιστες. (Υπάρχει επίσης το ζήτημα της ακρίβειας των δημοσκοπήσεων στην Ελλάδα˙ όλοι περίμεναν μια ισοπαλία στο δημοψήφισμα διάσωσης Στην πραγματικότητα, το 60% ψήφισε «όχι».) Τέλος, αυτή την φορά, πολλά κόμματα θα είναι γύρω από το όριο του 3%, πράγμα που σημαίνει ότι ανεξάρτητα του πόσο ακριβείς είναι οι δημοσκοπήσεις, θα εξακολουθεί να είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η τελική κατανομή των εδρών στο κοινοβούλιο.

Τούτου λεχθέντος, υπάρχουν μερικά κομμάτια του παζλ που πιθανόν ήδη γνωρίζουμε.

Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως στόχο να κερδίσει αρκετές ψήφους για να οικοδομήσει μια μονοκομματική κυβέρνηση. Οι πιθανότητες να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι ελάχιστες. Ο Τσίπρας πήρε μια οριακή πλειοψηφία, κερδίζοντας 36,6% των ψήφων τον Ιανουάριο. Τώρα πρόκειται να χάσει κάποιο μερίδιο ψήφων προς τα αριστερά, δεδομένου ότι η Λαϊκή Ενότητα θα κατέβει από μόνη της. Μπορεί ακόμη και να χάσει μια ποσοστιαία μονάδα ή δύο προς τα δεξιά εξαιτίας της διακυβέρνησής του (ανέλαβε ένα τεράστιο τρίτο χρέος στο τριετές μνημόνιο). Ο ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται στην δημοτικότητα του ηγέτη του, αλλά οι επιδόσεις του στην αναποφασιστικότητα, τις καθυστερήσεις και την οικονομική αποτυχία είναι πράγματα που θα επισημάνουν τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και η Λαϊκή Ενότητα. Όλες οι ενδείξεις παραπέμπουν στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τραβήξει λιγότερες ψήφους από ό, τι στις τελευταίες εκλογές.

Ακόμα κι έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι το πρώτο κόμμα (και να πάρει το μπόνους των 50 εδρών) δεδομένου ότι ο χρόνος πριν από τις εκλογές (αν υποτεθεί ότι συμβαίνουν στις 20 Σεπτεμβρίου) είναι πολύ σύντομος για τη Νέα Δημοκρατία και την Λαϊκή Ενότητα ώστε να κάνουν μεγάλη ζημιά στον Τσίπρα. Θα δείξουν αμφότεροι βίντεο με αντίθετες δηλώσεις από τις προεκλογικές του υποσχέσεις και τις επιδόσεις του, αλλά δεν είναι σαφές ότι αυτά θα είναι αρκετά για να εκθρονίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρωτοπορία και τη Νέα Δημοκρατία ως το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, τέσσερα άλλα κόμματα είναι πολύ πιθανό να είναι μέρος του πολιτικού τοπίου: Η Λαϊκή Ενότητα, το Ποτάμι, η Χρυσή Αυγή και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Η Λαϊκή Ενότητα δεν είναι πιθανό να βγει από τις εκλογές τόσο ισχυρή όσο ήταν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα υποστηρίζει δημοσίως την αποχώρηση από το ευρώ και την επιστροφή στην δραχμή, μαζί με μια πιθανή αποχώρηση από την ΕΕ. Αυτές οι θέσεις είναι αντιδημοφιλείς στους ψηφοφόρους και είναι πιθανό να μειώσουν το ποσοστό των ψήφων του. Ωστόσο, η Λαϊκή Ενότητα έχει μερικούς πολύ διακεκριμένους ανθρώπους στις τάξεις του, και στοχεύει σε περισσότερους, συμπεριλαμβανομένων του Μανώλη Γλέζου (του πιο δημοφιλούς ευρωβουλευτή και ήρωα της αντίστασης κατά της γερμανικής κατοχής) και την Κωνσταντοπούλου.

Τα άλλα τρία κόμματα έχουν καθιερώσει [εκλογική] βάση: Η ατζέντα του Ποταμιού είναι να «φέρει λογική» πάλι στην ελληνική πολιτική σκηνή. Επιμένει στην σταθερή πολιτική επωδό «Πρώτα η Ελλάδα» (ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις συγκεκριμένων πολιτικών στα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα του κόμματος). Εν τω μεταξύ, η Χρυσή Αυγή είναι πιθανό να τονίσει το πρόβλημα της μετανάστευσης, το οποίο έχει αναδειχθεί σε μείζον θέμα και θα μπορούσε να αυξήσει το ποσοστό των ψήφων της. Το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει μείνει σταθερά μακριά από συνασπισμούς και συμφωνίες με τα άλλα κόμματα. Παρουσιάζει την πολιτική ιδεολογία του ως την μόνη εναλλακτική λύση και, ως εκ τούτου, θα τα πάει καλά με τους ανθρώπους που ψηφίζουν πάντα υπέρ των κομμουνιστών.

Τα δύο κόμματα που ίσως να μην είναι μέρος του νέου κοινοβουλίου είναι το ΠΑΣΟΚ και οι ΑΝΕΛ. Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να επεκτείνει την βάση του, με το να συμπεριλαμβάνει σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες και πρώην υπουργούς, όπως η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Γιάννης Ραγκούσης. Μπορεί ακόμη και να φέρει πίσω τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και να περιλάβει στις λίστες του την παλιά Δημοκρατική Αριστερά [ΔΗΜΑΡ]. Εάν η πολιτική αυτή είναι επιτυχής, μπορεί να κρατήσει το κόμμα μέσα στο νέο κοινοβούλιο.

Οι ΑΝΕΛ είναι σε μια πιο δύσκολη θέση, διότι, ως εταίρος του συνασπισμού με τον ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους επτά μήνες, μοιράζεται την ευθύνη κάθε κύμα της οικονομικής κρίσης και για την υπογραφή της νεότερης συμφωνίας, την οποία το κόμμα είχε προηγουμένως καταδικάσει. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι στην δική του περιφέρεια, ο ηγέτης του κόμματος, Πάνος Καμμένος, έγινε δεκτός με ένα μπαράζ αυγών.

ΣΥΝΕΤΕΡΟΙ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδίσει μια πλειοψηφία, ο μόνος πιθανός συνεργάτης του είναι οι ΑΝΕΛ (υποθέτοντας ότι το κόμμα εισέλθει στο κοινοβούλιο). Ο Τσίπρας είχε πει πάρα πολλά αιχμηρά λόγια για τους άλλους που ψήφισαν υπέρ της συμφωνίας διάσωσης από την ΕΕ. Αρνήθηκε να σχηματίσει μια μεγάλη κυβέρνηση συνασπισμού στο σημερινό κοινοβούλιο, και ο ίδιος έχει δηλώσει ότι δεν θέλει να συνδεθεί με το διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο [2]. Φυσικά, οι δηλώσεις αυτές θα πρέπει να επαναξιολογηθούν μετά τις εκλογές, αλλά το να επιστρέψει σε αυτές θα ήταν μια λύση έσχατης ανάγκης.

Εάν η Νέα Δημοκρατία κερδίσει κάπως την πλειοψηφία, έχει ως δυνητικούς εταίρους το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ (αν είναι στο κοινοβούλιο). Μια τέτοια συμμαχία μπορεί να φαίνεται σαν καλή είδηση για την ΕΕ, αλλά ακόμη και αυτή η ομαδοποίηση διαθέτει ένα σημαντικό μειονέκτημα. Κάτι τέτοιο θα άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει στο περιθώριο, επικρίνοντας τους ανθρώπους που θα εφαρμόζουν τις δύσκολες συνθήκες της συμφωνίας που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και στην συνέχεια να επιστρέψει στις επόμενες εκλογές.