Τι σημαίνουν οι νέες δημοτικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης για το μέλλον της Τουρκίας
Ο Ερντογάν και το ΑΚΡ περιέβαλαν τον πολιτικό αγώνα τους με υπαρξιακούς όρους, υποδηλώνοντας ότι η μοίρα του προέδρου, του κόμματος και της χώρας είναι μια. Αυτή η διαμόρφωση αποκλείει ένα σταθερό αποτέλεσμα. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα στις 23 Ιουνίου, ο Ερντογάν και το AKP θα έχουν οδηγήσει την χώρα περαιτέρω σε κρίση.
Ο NATE SCHENKKAN είναι διευθυντής ειδικών ερευνών στο Freedom House.
- previous-disabled
- Page 1of 6
- next
Στις 23 Ιουνίου, η Κωνσταντινούπολη θα διεξαγάγει νέες εκλογές για δήμαρχο. Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) έχασε τις αρχικές εκλογές στις 31 Μαρτίου, έκανε προσφυγή για την ακύρωση των αποτελεσμάτων για τυπικούς λόγους, και κέρδισε. Η απόφαση ήταν απλώς η πιο πρόσφατη και πιο εντυπωσιακή εξέλιξη της δεκαετούς περιόδου αυταρχικοποίησης της Τουρκίας, η οποία έγινε μάρτυς της φυλάκισης ενός δημοφιλούς αντιπολιτευόμενου ηγέτη, του κλεισίματος περισσοτέρων από 1.400 οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών και περίπου 175 μέσων μαζικής ενημέρωσης, της απόλυσης 130.000 δημοσίων υπαλλήλων και της συνταγματικής μεταμόρφωσης από ένα κοινοβουλευτικό σε ένα υπερ-προεδρικό σύστημα χωρίς ελέγχους και ισορροπίες.
Υποστηρικτές του υποψήφιου δημάρχου από το κύριο αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), Ekrem Imamoglu, σε προεκλογική συγκέντρωση στην Κωνσταντινούπολη, τον Ιούνιο του 2019. Murad Sezer / REUTERS
-----------------------------------------------------------------------
Οι δημοτικές εκλογές [1] ακυρώθηκαν ξεκάθαρα επειδή τα αποτελέσματά τους ήταν απαράδεκτα για το κυβερνών κόμμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το ΑΚΡ μπορεί να αποφύγει απόλυτα τους χαλινούς της δημοκρατικής πρακτικής. Έχει γίνει μια νέα προεκλογική εκστρατεία και οι ψηφοφόροι θα επιστρέψουν στις κάλπες.
Η δυναμική αυτών των άδικων, ανελεύθερων εκλογών φωτίζει την φύση του ασταθούς αυταρχισμού του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και του επισφαλούς μέλλοντός του. Παρ’ όλη την παγίωση των τελευταίων ετών, η Τουρκία βρίσκεται ακόμη σε μεταβατικό στάδιο, παραπαίοντας από μια ελαττωματική αλλά πλουραλιστική δημοκρατία σε ένα κορυφοβαρές αυταρχικό σύστημα σε μια εποχή κρίσεων στην οικονομία και την εξωτερική πολιτική, τις οποίες το ίδιο δημιούργησε. Το ΑΚΡ εξακολουθεί να βασίζεται στο νομιμοποιητικό αποτέλεσμα της νίκης σε εκλογές, ακόμη και αφότου τις κακομεταχειρίστηκε. Πρέπει να πείσει τους πολίτες της Τουρκίας ότι υλοποιεί την βούληση του λαού, ακόμη και καθώς καταστρέφει τα μέσα που αποκαλύπτουν αυτή την βούληση. Το αποτέλεσμα είναι ένα βαθιά ασταθές αυταρχικό καθεστώς που φαίνεται ότι προορίζεται να οδηγήσει την χώρα περαιτέρω σε κρίση, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των επαναληπτικών [εκλογών] της Κυριακής.
ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΑΚΡ
Σε εκλογικούς όρους, η αποστολή του AKP την Κυριακή είναι να κλείσει ένα κενό 13.730 ψήφων. Αυτές οι ψήφοι ήταν όσες διαχώρισαν τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Ekrem Imamoglu από τον Binali Yildirim του AKP, αφού το AKP είχε αναγκάσει κάθε δυνατή επανακαταμέτρηση υπέρ του, και πριν το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο της Τουρκίας ακυρώσει τα αποτελέσματα. Ωστόσο, το κλείσιμο αυτού του χάσματος δεν θα είναι εύκολο, ακόμα και για το κυβερνών κόμμα της χώρας. Από πολιτικής άποψης, ο Imamoglu έχει το πάνω χέρι, έχοντας ήδη κερδίσει την πρώτη φορά και έχοντας την δυνατότητα να ισχυριστεί δικαιολογημένα ότι η νίκη εκλάπη παράνομα από τους υποστηρικτές του [2]. Η εκλογική του βάση θα κινητοποιηθεί πλήρως.
Ο Imamoglu είναι ο απόγονος μιας κεντροδεξιάς οικογένειας [3] από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Έβαλε τις δικές του ρίζες βαθιά σε μια από τις μακρινές προαστιακές περιοχές της Κωνσταντινούπολης, όπου υπηρέτησε ως τοπικός δήμαρχος και διεξήγαγε μια βασική καμπάνια με ένα ενοποιητικό μήνυμα που εξουδετέρωσε με επιτυχία την πολεμική πολιτική κουλτούρα του ΑΚΡ [4]. Το ΑΚΡ φάνηκε σαστισμένο από την επιτυχία του Ιμάμογλου στον πρώτο γύρο και έχει περιστραφεί μεταξύ αντιφατικών απαντήσεων στην εκστρατεία για τις επαναληπτικές.
Στις πρώτες εβδομάδες της εκστρατείας για τις επαναληπτικές, το AKP προσπάθησε να μιμηθεί την θετική τακτική της αντιπολίτευσης. Ο Yildirim έχει υποσχεθεί [5] υπερβολικές επιδοτήσεις και προνόμια στους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης, από δέκα gigabytes τηλεφωνικών δεδομένων μέχρι φθηνότερες κάρτες στα μέσα μεταφοράς και μέχρι περικοπές στα τιμολόγια ύδρευσης, φυσικού αερίου και των σχολείων. Έχει υποσχεθεί να μειώσει την οικονομική κακουχία της πόλης δημιουργώντας θέσεις εργασίας για 100.000 άτομα ετησίως. Το υπό την ηγεσία του ΑΚΡ δημοτικό συμβούλιο ενίσχυσε αυτές τις υποσχέσεις ψηφίζοντας έναν αρχικό γύρο επιδοτήσεων [6] βάσει των υποσχέσεων του Imamoglu. Ο Ερντογάν ήταν σχετικά ήσυχος κατά την διάρκεια των εορτών του Ραμαζανιού που κάλυψαν τις πρώτες εβδομάδες, ίσως αναγνωρίζοντας ότι η ψήφος για το πρόσωπό του θα μπορούσε να κινητοποιήσει την αντιπολίτευση περισσότερο από όσο τους υποστηρικτές του.
Όμως, τις δύο τελευταίες εβδομάδες της εκστρατείας, το AKP και ο Ερντογάν επέστρεψαν στον παραδοσιακό τρόπο επιθέσεων, στηριζόμενοι σε μια σειρά ανέμπνευστων στιγματισμών: Κατηγορώντας τον Imamoglu ότι ήταν Έλληνας˙ ότι έκλεψε στις πρώτες εκλογές με ένα «εκλογικό πραξικόπημα»˙ ότι συνδέεται με τον εδρεύοντα στις ΗΠΑ ισλαμιστή ιεροκήρυκα Fethullah Gulen [7]˙ και για δεσμούς με το μαχητικό Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK).
- previous-disabled
- Page 1of 6
- next