Πώς να υπάρξει ηγεσία σε μια εποχή πανδημίας

Επίσης, δεν είναι πολύ νωρίς για να διορίσουν οι ηγέτες μια ομάδα επιφανών εμπειρογνωμόνων σε θέματα παγκόσμιας δημόσιας υγείας ώστε να καθορίσουν τι έχει συμβεί μέχρι τώρα, τι πρέπει να επιδιορθωθεί επειγόντως, ποια διεθνή ιδρύματα αποτυγχάνουν, και ποια (αν χρειάζεται) πρέπει να δημιουργηθούν. Οι ηγέτες πρέπει να ζητήσουν από τις κυβερνήσεις να είναι καλύτερα προετοιμασμένες, ατομικά και συλλογικά, για την επόμενη κρίση. (Αυτή είναι μια ιδιαίτερα οξεία αδυναμία των Ηνωμένων Πολιτειών, βέβαια, των οποίων το επίπεδο ετοιμότητας και έγκαιρης αντίδρασης ήταν μεταξύ των πιο αδύναμων σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο σημαντικό έθνος). Το G-20 θα πρέπει επίσης να εργαστεί για τον συντονισμό των πολλών ερευνητικών πανεπιστημίων και ιδιωτικών εταιρειών που εργάζονται για ένα εμβόλιο. Οι κυβερνήσεις, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είναι κατάλληλες για την πραγματοποίηση της ίδιας της έρευνας, αλλά μπορούν να περιορίσουν την ρυθμιστική γραφειοκρατία, να παράσχουν σπερματική χρηματοδότηση και, το σημαντικότερο, να συμφωνήσουν σε έναν δίκαιο τρόπο διανομής μόλις κυκλοφορήσει το εμβόλιο.

Οι εθνικές κυβερνήσεις πάλεψαν επίσης με το πώς μπορούν να βοηθήσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων που έχουν ξεμείνει σε ξένες χώρες, με τα σύνορα να κλείνουν με εκπληκτική ταχύτητα σε όλα τα μέρη του κόσμου. Οι πρεσβείες και τα προξενεία χρειάζονται τώρα βοήθεια για να προστατεύσουν τους πολίτες τους που έχουν βρεθεί στις νεκρές ζώνες της πανδημίας. Οι χώρες του G-20 είναι σε καλύτερη θέση να βοηθήσουν στην οργάνωση ειδικών πτήσεων και ανθρωπιστικών συνοδειών. Κάποιος πρέπει να πάει πίσω 80 χρόνια, στην αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, για να βρει μια εποχή που τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν μείνει αβοήθητοι έξω από τα σύνορα των χωρών τους.

Αυτή η υψηλού επιπέδου ομάδα καθοδήγησης θα επιτρέπει επίσης στους ηγέτες να επικοινωνούν αποτελεσματικότερα πριν από εθνικές αποφάσεις που θα επηρεάσουν αναπόφευκτα άλλες χώρες. Όταν, για παράδειγμα, ο Trump ανακοίνωσε ότι σκόπευε να σταματήσει τα ταξίδια των Ευρωπαίων στις Ηνωμένες Πολιτείες, το έπραξε χωρίς σημαντική διαβούλευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η ηγεσία ήταν ευλόγως εξοργισμένη ως εκ τούτου. (Αυτή και μόνο η πράξη μπορεί να χρωματίζει για χρόνια τον τρόπο με τον οποίο οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι πολίτες βλέπουν τις Ηνωμένες Πολιτείες).

Το πιο σημαντικό είναι ότι, στην θέση μιας τέτοιας διαφωνίας, οι ηγέτες του κόσμου πρέπει να δώσουν ένα ενιαίο μήνυμα αποφασιστικότητας για να καταπολεμήσουν μαζί την πανδημία και να προγραμματίσουν την τελική απελευθέρωσή μας από αυτήν. Ακόμη και ένα απλό δημόσιο μήνυμα αλληλεγγύης θα βοηθούσε -ιδιαίτερα από τον Τραμπ, ο οποίος βγήκε ελάχιστες φορές για να μεταδώσει την αμερικανική συμπάθεια προς όσους υποφέρουν στο εξωτερικό. Ο κόσμος χρειάζεται ελπίδα, και αυτοί οι ηγέτες μπορούν να παρέχουν τουλάχιστον κάποια από αυτήν.

ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΥΦΕΣΗ

Με τις μεγάλες οικονομίες να σταματούν σιγά-σιγά, ο Trump και άλλοι ηγέτες πρέπει επίσης να αναλάβουν την προσωπική εποπτεία μιας δεύτερης υψηλού επιπέδου ομάδας, η οποία θα αποτελείται από τους Υπουργούς Οικονομικών και τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών από τις χώρες του G-20 και άλλες. Ενόψει της πιο σοβαρής οικονομικής κρίσης σε σχεδόν έναν αιώνα, η εστίασή τους θα πρέπει να είναι να ευθυγραμμίσουν περισσότερο την δημοσιονομική και νομισματική πολιτική ώστε να περιοριστεί η σοβαρότητα μιας πιθανής παγκόσμιας ύφεσης.

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, Jerome Powell, και οι συνάδελφοί του στην Κεντρική Τράπεζα στον Καναδά, την Ευρώπη και την Ιαπωνία, έδωσαν καλό παράδειγμα νωρίτερα αυτόν τον μήνα στον συντονισμό μιας πρώτης δέσμης κοινών μέτρων για την τόνωση της παγκόσμιας οικονομίας. Αλλά αυτές οι χώρες δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα κατευθύνουν μια αποτελεσματική παγκόσμια δράση χωρίς αξιωματούχους από την Βραζιλία, την Κίνα, την Ινδία και άλλες αναδυόμενες δυνάμεις στο ίδιο τραπέζι.

Υπάρχουν επίσης κάποια άμεσα προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν. Το ένα είναι να μειωθούν οι δασμολογικοί φραγμοί στα ιατρικά προϊόντα και τα εξαρτήματα που θα είναι απαραίτητα για μια πιο επιτυχημένη ανταπόκριση στην υγεία. Αυτό δεν θα είναι εύκολο σε μια περίοδο οικονομικής δυσπραγίας όταν ο πειρασμός των εθνικών κυβερνήσεων θα είναι να προστατεύσουν τις δικές τους αγορές, αλλά το κόστος της αποτυχίας θα είναι τεράστιο. Ένα άλλο είναι να αξιολογηθούν οι κυρώσεις που ισχύουν επί του παρόντος σε κυβερνήσεις όπως του Ιράν, της Βόρειας Κορέας και της Βενεζουέλας, και να αρθούν όσες παρεμποδίζουν την ζωτική ανθρωπιστική βοήθεια, τουλάχιστον προσωρινά. Οι πολίτες αυτών των χωρών, οι οποίοι είναι τόσο ευάλωτοι στον κορωνοϊό όσο οποιοσδήποτε άλλος, δεν πρέπει να πληρώσουν με την ζωή τους για τις αμαρτίες των κυβερνήσεών τους. Εξίσου σημαντικό, οι ανεξέλεγκτες εστίες θα απειλήσουν με νέα κύματα μολύνσεων πέρα από τα σύνορά τους.

ΟΤΑΝ ΔΥΟ ΤΙΓΡΕΙΣ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ

Τέλος, η διοίκηση Trump πρέπει να καθιερώσει πολύ συχνότερη επικοινωνία μεταξύ της Ουάσινγκτον και του Πεκίνου, μεταξύ του ίδιου του Trump και του Xi, μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών Mike Pompeo και του ομόλογου του, και μεταξύ του υπουργού Οικονομικών Steven Mnuchin και των ομολόγων του. Ως οι δύο μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα πρέπει να κάνουν περισσότερα για να μετριάσουν τις χειρότερες πτυχές της κρίσης και να δώσουν δημόσια ηγεσία. Η χειρότερη στιγμή αυτής της κρίσης πολιτικά, ήταν η αποτυχία της Ουάσινγκτον και του Πεκίνου να βάλουν στην άκρη τις ευρύτερες εντάσεις και να συνδυάσουν τις δυνάμεις τους για την καταπολέμηση της πανδημίας.