Η διεφθαρμένη πολιτική τάξη που διέλυσε τον Λίβανο

Επιπλέον, τα σεχταριστικά κόμματα έχουν ένα εγγενές πλεονέκτημα έναντι των νεοσύστατων κινημάτων, επειδή το πολιτικό σύστημα της χώρας εξαρτάται από την δημιουργία πελατειακών δικτύων [13] και την διανομή πόρων, ειδικά για την αντιμετώπιση των ελλείψεων της κυβέρνησης. Οι Λιβανέζοι εξαρτώνται από τους θρησκευτικούς ηγέτες και τα κόμματά τους όχι μόνο για δουλειές αλλά και για κοινωνικές υπηρεσίες, όπως η υγειονομική περίθαλψη, η σχολική εκπαίδευση και η επισιτιστική βοήθεια. Τα κόμματα γεμίζουν το κενό που άφησε μια αδύναμη κεντρική κυβέρνηση η οποία είναι διεφθαρμένη και αναποτελεσματική στην παροχή βασικών υπηρεσιών.

Η έκρηξη στο λιμάνι και η επακόλουθη αντίδραση ανέτρεψαν την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Χασάν Ντιάμπ, η οποία ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο μετά από λαϊκές διαμαρτυρίες που ανάγκασαν τον Χαρίρι, τον κορυφαίο Σουνίτη πολιτικό της χώρας, να παραιτηθεί. Ο Ντιάμπ ανακοίνωσε την παραίτησή του [14] στις 10 Αυγούστου και το υπουργικό συμβούλιό του θα συνεχίσει ως υπηρεσιακή [κυβέρνηση] έως ότου σχηματιστεί μια νέα κυβέρνηση, κάτι που μπορεί να χρειαστεί μήνες. Η πτώση του υπουργικού συμβουλίου του Diab δεν θα αλλάξει την πορεία του Λιβάνου -θα οδηγήσει σε ένα παιχνίδι μεταβίβασης της ευθύνης και σε «μουσικές καρέκλες», καθώς οι σεχταριστές ηγέτες και τα κόμματα που κυριαρχούν εδώ και δεκαετίες στην πολιτική του Λιβάνου θα διορίσουν άλλη μια κυβέρνηση. Μέρες πριν παραιτηθεί, ο Ντιάμπ υπονόησε ότι θα ζητήσει από το κοινοβούλιο [15] να συντομεύσει την θητεία του και να διενεργήσει πρόωρες εκλογές. Αυτό θα ικανοποιούσε μια κεντρική απαίτηση των διαδηλώσεων του περασμένου έτους, οι οποίες καλούσαν επίσης τον Αούν να παραιτηθεί από την προεδρία και τον Σιίτη πολιτικό Nabih Berri να παραιτηθεί από επί μακρόν πρόεδρος του κοινοβουλίου. (Αμφότεροι οι άνδρες ήταν σημαντικές προσωπικότητες στον εμφύλιο πόλεμο: Ο Αούν ήταν διοικητής του λιβανικού στρατού, ενώ ο Μπέρι ήταν ηγέτης μιας σιιτικής πολιτοφυλακής). Αυτό ίσως να επιτάχυνε την πτώση του Diab: ο λιβανικός Τύπος ανέφερε ότι ο Berri ήταν εξοργισμένος από το αίτημα του πρωθυπουργού για πρόωρες εκλογές και πίεσε τους υπουργούς να παραιτηθούν για να επισπεύσουν την κατάρρευση του υπουργικού συμβουλίου. Οι σεχταριστές ηγέτες του Λιβάνου δεν πρόκειται να μεταρρυθμιστούν εκτός εξουσίας. Θα παραμείνουν χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, όπως έκαναν κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Πολλά από τα καθιερωμένα σεχταριστικά κόμματα, συμπεριλαμβανομένης της Χεζμπολάχ και των συμμάχων της, αντιτάχθηκαν στην έκκληση για πρόωρες εκλογές. Οι τελευταίες εκλογές διεξήχθησαν τον Μάιο του 2018 και το κοινοβούλιο υποτίθεται ότι θα υπηρετούσε μέχρι το 2022. Αλλά ακόμα κι αν οι διαδηλωτές μπορούν να επιβάλουν πρόωρες εκλογές, δεν είναι σαφές ότι θα δημιουργηθεί ένα σημαντικά διαφορετικό 128μελές νομοθετικό σώμα. Οι σεχταριστές ηγέτες και τα κόμματα είναι άριστα στην χρήση των βυζαντινικών εκλογικών νόμων του Λιβάνου προς όφελός τους. Στις τελευταίες εκλογές, οι πολιτικοί ισχυρίστηκαν ότι ένα νέο σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης -στην θέση ενός συστήματος «ο νικητής τα παίρνει όλα»- θα επέτρεπε σε ομάδες της κοινωνίας των πολιτών και ανεξάρτητους [υποψήφιους] να ανταγωνιστούν τα καθιερωμένα κόμματα. Ωστόσο, τα κόμματα που βασίζονται στις σέχτες κέρδισαν σχεδόν όλες τις έδρες και η προσέλευση των ψηφοφόρων [16] ήταν κάτω από το 50%.

Η τραγωδία στην Βηρυτό -το αποτέλεσμα δεκαετιών συστηματικής αμέλειας και έλλειψης λογοδοσίας- κατέστησε σαφές ότι μια νέα κυβέρνηση, οι κοινοβουλευτικές εκλογές, και τα νέα πολιτικά κόμματα δεν θα είναι αρκετά για να σώσουν τον Λίβανο. Οι Λιβανέζοι πρέπει να απαλλαγούν από τους διεφθαρμένους σεχταριστές ηγέτες και τα κόμματα που κυριαρχούν στην χώρα εδώ και δεκαετίες. Και πρέπει να καταστρέψουν το θρησκευτικό σύστημα καταμερισμού εξουσίας που έχει μετατραπεί σε θηλιά γύρω από το λαιμό τους.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Σύνδεσμοι: