Το δόγμα του Biden για τα πάντα | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Το δόγμα του Biden για τα πάντα

Το σκήπτρο της παγκόσμιας ηγεσίας δεν ταιριάζει με μια εξωτερική πολιτική για τη μεσαία τάξη

Αυτή η μελέτη θα ενθαρρύνει τους Αμερικανούς αξιωματούχους να εστιάζουν στα θέματα εξωτερικής πολιτικής που έχουν μεγάλη σημασία για τους Αμερικανούς, κυρίως το εμπόριο, τη μετανάστευση, τα διεθνή πρότυπα τεχνολογίας, και την κλιματική αλλαγή. Αυτά από μόνα τους είναι πολύ δύσκολα και αμφιλεγόμενα ζητήματα που συνεπάγονται δύσκολες ανταλλαγές και περίπλοκη εσωτερική πολιτική. Η διοίκηση Μπάιντεν ήδη αφιερώνει πολλή ενέργεια και πόρους σε αυτά, όπως αποδεικνύεται από την φρενήρη δραστηριότητα του ειδικού απεσταλμένου Τζον Κέρι [14] στο μέτωπο του κλίματος και τις συνεχείς προσπάθειες της κυβέρνησης για την εξάλειψη της μεταναστευτικής κρίσης στα νότια σύνορα. Ωστόσο, οι δύο πρώτες ομιλίες της εξωτερικής πολιτικής του προέδρου έδωσαν πολύ λίγο χώρο σε αυτά τα θέματα σε σχέση με τα παραδοσιακά προβλήματα, όπως το Αφγανιστάν, το Ιράν και το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος (ή ISIS), τα οποία είναι πολύ χαμηλότερα στην λίστα των προτεραιοτήτων του κοινού.

Φυσικά, όπως σημειώνουν συχνά οι ειδικοί της εξωτερικής πολιτικής, οι ηγέτες πρέπει να ηγούνται [15]. Το κοινό δεν έχει πάντα (ή ακόμη και συνήθως) μια σαφή εικόνα των μακροπρόθεσμων συμφερόντων του στην εξωτερική πολιτική. Αλλά κρίνοντας από τις τελευταίες δεκαετίες των συγκεχυμένων και συχνά τραγικών λαθών των ΗΠΑ στην εξωτερική πολιτική (κυρίως την καταστροφική εισβολή του 2003 στο Ιράκ), οι ειδικοί ίσως να μην είναι πολύ πιο οξυδερκείς. Το κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής είναι πολύ μακράν εάν το να «οδηγεί» το κοινό απαιτεί να υπερβάλλει στις απειλές και να προτείνει σύνθετες αλυσίδες αιτιότητας για να παρουσιάζει το πώς, για παράδειγμα, μια εξτρεμιστική ομάδα στη Νιγηρία [16] ή την Σομαλία [17] θα μπορούσε να απειλήσει τους Αμερικανούς πατρίδα.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν περιέχει μέσα της μια ισχυρή παρόρμηση για να επανασυνδέσει την εξωτερική πολιτική με τις συγκεκριμένες ανάγκες και απαιτήσεις του αμερικανικού κοινού. Ωστόσο, επίσης ενσαρκώνει κατά καιρούς μια ισχυρότερη παρόρμηση να επιστρέψει στην παραδοσιακή προσέγγιση των Ηνωμένων Πολιτειών για την παγκόσμια ηγεσία, η οποία μπορεί να είναι δημοφιλής στην Ουάσινγκτον, αλλά δεν κάνει πολλά για να αντιμετωπίσει τις εγχώριες ανησυχίες. Προς το παρόν, η διοίκηση υιοθετεί την πολυτελή προσέγγιση να ακολουθεί και τις δύο παρορμήσεις. Πρέπει να διαλέξει.