Το μέλλον των αμερικανικών εκστρατειών με drone

Οι Αμερικανοί στρατιώτες μπορεί τώρα να βρίσκονται εκτός Αφγανιστάν, αλλά όχι ο στρατός και οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ. Όπως έχει καταστήσει σαφές ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να πραγματοποιούν επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) στο Αφγανιστάν για να εξαλείψουν εχθρούς. «Θα διατηρήσουμε τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν και σε άλλες χώρες», δήλωσε ο Μπάιντεν στα τέλη Αυγούστου, εξηγώντας την απόφασή του να αποσύρει τις δυνάμεις του. «Έχουμε αυτό που λέγεται ικανότητες πέρα από τον ορίζοντα» - συμπεριλαμβανομένων των drones- «που σημαίνει ότι μπορούμε να χτυπήσουμε τρομοκράτες και στόχους χωρίς αμερικανικές μπότες στο έδαφος».

Όπλιση ενός drone στην Κανταχάρ, στο Αφγανιστάν, τον Μάρτιο του 2016. Josh Smith / Reuters
-------------------------------------------------------------

Το σχέδιο του προέδρου μπορεί να φαίνεται λογικό ή ακόμα και απαραίτητο. Ορισμένες αντιαμερικανικές τρομοκρατικές ομάδες συνεχίζουν να επιχειρούν στο Αφγανιστάν και, χωρίς στρατεύματα επί του εδάφους, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι μπορεί να βασίζονται σε ένοπλα, μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα για να σκοτώσουν πιθανούς αντιπάλους. Αυτό αντιπροσωπεύει μια τραγική ειρωνεία: αυξάνοντας την εξάρτησή της από επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, η Ουάσιγκτον θα υιοθετήσει μια τακτική που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην στρατηγική ήττα των Ηνωμένων Πολιτειών στο Αφγανιστάν. Κατά την διάρκεια των δύο δεκαετιών του πολέμου εκεί, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν βραχυπρόθεσμες επιχειρήσεις, όπως οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, για να αναβάλουν το να σκεφθούν και να αντιμετωπίσουν τις αδυναμίες του Αφγανικού Εθνικού Στρατού, τις ιδιορρυθμίες της κυβέρνησης του προέδρου Ασράφ Γκανί, και την απουσία ενός εφαρμόσιμου τελειώματος [της αμερικανικής παρουσίας εκεί]. Μη επανδρωμένα αεροσκάφη σκότωσαν επίσης εκατοντάδες αθώους πολίτες, με πιο πρόσφατο τον Zemari Ahmadi, έναν επί μακρόν εργαζόμενο σε μια αμερικανική οργάνωση βοήθεια, και εννέα μέλη της οικογένειάς του. Τα λανθασμένα χτυπήματα, ειδικά εκείνα που πλήττουν παιδιά, μπορούν να πυροδοτήσουν τον τοπικό πληθυσμό και να βοηθήσουν τους εξτρεμιστές να στρατολογήσουν νέα μέλη. Παρά τα χρόνια έντονων «χτυπημάτων αποκεφαλισμού» εναντίον ηγετών τρομοκρατών, μια εκτίμηση διαπίστωσε ότι υπάρχουν τώρα περισσότεροι από τέσσερις φορές περισσότεροι ισλαμιστές εξτρεμιστές παγκοσμίως από όσοι στις 11 Σεπτεμβρίου [2001].

Ο Μπάιντεν κληρονόμησε αυτή την αποτυχία. Οι τρεις προκάτοχοί του χρησιμοποίησαν όλοι οπλισμένα drones με επιθετικό τρόπο, προκαλώντας περιφερειακές (και διεθνείς) πολιτικές αντιδράσεις. Αν συνεχίσει αυτή την παράδοση, ο Μπάιντεν θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Αντίθετα, θα πρέπει να απομακρυνθεί από το συνεχές ανθρωποκυνηγητό και να χρησιμοποιεί θανατηφόρα drones μόνο υπό συγκεκριμένες συνθήκες, όταν υπάρχουν ξεκάθαρα στοιχεία για επικείμενη επίθεση από γνωστό τρομοκράτη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να είναι πιο διαφανείς όσον αφορά την λήψη των αποφάσεών τους και την έκβαση των επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και θα πρέπει να αποζημιώνουν τα αθώα θύματα. Διαφορετικά, η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει να διαιωνίζει έναν περιττό κύκλο βίας.

ΕΘΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ

Τη νύχτα της 7ης Οκτωβρίου 2001, ένα drone Predator 3034 της CIA πέταξε από το Ουζμπεκιστάν στο Αφγανιστάν. Οπλισμένο με πύραυλο Hellfire, το αεροσκάφος πυροβόλησε τον Ανώτατο Διοικητή των Ταλιμπάν, Μουλά Ομάρ, σε συγκρότημα στην Κανταχάρ. Απέτυχε, κι αντ' αυτού σκότωσε αρκετούς σωματοφύλακες. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένα αμερικανικό drone χρησιμοποιήθηκε για να πραγματοποιήσει απευθείας μια απόπειρα φόνου.

Τον επόμενο μήνα, Predators της CIA έπληξαν περισσότερους από 40 στόχους των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα. Μέχρι το τέλος της διακυβέρνησης του Τζορτζ Μπους, η Ουάσιγκτον είχε πραγματοποιήσει σχεδόν 60 επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, κυρίως στο Πακιστάν. Έχοντας έγκριση από την Εξουσιοδότηση Χρήσης Στρατιωτικής Δύναμης του 2001 (Authorization for Use of Military Force, AUMF), ο Μπους κράτησε την πρωτοβουλία μικρή και κρυφή, αν και όσοι ζούσαν στην παραμεθόρια περιοχή του Πακιστάν την γνώριζαν και άρχισαν να φοβούνται αυτά τα όπλα.

Με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα επέκτεινε το πρόγραμμα των drone. Μεταξύ 2009 και 2017, ο αριθμός των επιθέσεων έξω από καθορισμένες εμπόλεμες ζώνες δεκαπλασιάστηκε, στις 563, και σκότωσαν τουλάχιστον τέσσερις Αμερικανούς πολίτες. Καθώς τα ονόματα των ηγετών της Αλ Κάιντα βγήκαν από την λίστα για χτυπήματα, πεζικάριοι, οδηγοί, και αγγελιοφόροι γέμισαν τις άδειες θέσεις. Τελικά, η διοίκηση μετακινήθηκε από την διεξαγωγή «χτυπημάτων προσωπικότητας» (“personality strikes”) -που στόχευαν συγκεκριμένα άτομα- στην πραγματοποίηση «χτυπημάτων υπογραφής» (“signature strikes”), για τα οποία επέλεγαν στόχους μέσω γενικού προφίλ. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα, μη αναγνωρισμένοι, στρατιωτικής ηλικίας άντρες σε φαινομενικά ύποπτα ως στρατόπεδα εκπαίδευσης ή συγκροτήματα, ήταν όλοι λογικοί στόχοι.

Αν και ο Ομπάμα αύξησε την χρήση drones, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα πιο ρυθμισμένο σύστημα από αυτό που υπήρχε επί Μπους. Ο Λευκός Οίκος του Ομπάμα έλεγχε αυστηρά τις επιλογές στόχευσης. Οι ύποπτοι τρομοκράτες σε μέρη όπως το Πακιστάν, η Σομαλία, και η Υεμένη έπρεπε να αποτελέσουν μια «συνεχή και επικείμενη απειλή» για τους Αμερικανούς, όπως καθορίστηκε από μια δι-υπηρεσιακή διαδικασία που κορυφώθηκε με τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας γνωστές ως «Τρίτες της τρομοκρατίας». Η διοίκηση δημοσίευε στοιχεία χτυπημάτων καθώς η δημόσια πίεση αυξανόταν. Ωστόσο, η αυξανόμενη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών εκτός των ζωνών μάχης είχε ως αποτέλεσμα περίπου 606 θανάτους αθώων μεταξύ 2009 και 2017.

Μετά την ανάληψη της προεδρίας, ο Ντόναλντ Τραμπ αύξησε περαιτέρω τον ρυθμό των επιθέσεων με drone. Παραμέρισε τους περιορισμούς της εποχής Ομπάμα και ανέθεσε αποφάσεις στόχευσης σε στελέχη της CIA και στρατιωτικούς διοικητές. Η κυβέρνησή του εξέδωσε κρυφά κανόνες που μείωσαν τα όρια για φόνο, ειδικά όταν επρόκειτο για ενήλικες πολίτες, και επέτρεπαν χτυπήματα όταν υπήρχε μια πιο αδύναμη σχέση με επικείμενες τρομοκρατικές επιθέσεις. Ο Τραμπ αντέστρεψε μια από τις τελευταίες εκτελεστικές εντολές της διοίκησης Ομπάμα, η οποία απαιτούσε από τις υπηρεσίες να ερευνούν τις αναφορές για απώλειες αμάχων και να προσφέρουν αποζημίωση. Οι [στρατιωτικοί] διοικητές αύξησαν τον αριθμό των μονομερών αεροπορικών επιδρομών εναντίον χαμηλού επιπέδου μαχητών και διέταξαν περισσότερες επιθέσεις για την προστασία συμμαχικών δυνάμεων σε συγκρούσεις στις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν εμπλέκονταν άμεσα. Η κυβέρνηση Τραμπ εξαπέλυσε 40 επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην Σομαλία [2] μόνο κατά τους πρώτους έξι μήνες του 2020, σε σύγκριση με 41 επιθέσεις εκεί κατά την διάρκεια των 16 ετών της εποχής Μπους και Ομπάμα.

Ένα από τα πρώτα βήματα εθνικής ασφάλειας που έκανε ο Μπάιντεν αφότου έγινε πρόεδρος ήταν να επαναφέρει τον έλεγχο του Λευκού Οίκου στην διαδικασία των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, περιγράφοντας νέους κανόνες για τον τρόπο με τον οποίο οι αμερικανικές στρατιωτικές και μυστικές υπηρεσίες μπορούν να πραγματοποιούν επιθέσεις. Δεν σημειώθηκαν επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη τους πρώτους έξι μήνες του 2021. Ωστόσο, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Jake Sullivan [3], είπε ότι οι νέες διαδικασίες είναι «ενδιάμεση καθοδήγηση» (“interim guidance”) και η πλήρης δι-υπηρεσιακή αναθεώρηση καθυστερεί συνεχώς. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει εκδώσει ακόμη μόνιμες οδηγίες για την αύξηση των προτύπων περί των αποδεικτικών στοιχείων, και η Αμερικανική Διοίκηση Αφρικής (U.S. Africa Command) δικαιολόγησε την πρώτη επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος επί Μπάιντεν, στην Σομαλία στα τέλη Ιουλίου 2021, ως πράξη συλλογικής αυτοάμυνας για λογαριασμό συμμαχικών δυνάμεων.

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΕΜΠΡΟΣ, ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ

Οι επιθέσεις με drone βοήθησαν στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Σκοτώνοντας αντάρτες στο εξωτερικό, τα όπλα διέλυσαν την ηγεσία της Αλ Κάιντα, του Ισλαμικού Κράτους (επίσης γνωστού ως ISIS), και άλλων ομάδων. Εμπόδισαν την δυνατότητα των μαχητών να κινούνται και μείωσαν την ικανότητά τους να σχεδιάζουν επιχειρήσεις από απόσταση. Χωρίς αποχαρακτηρισμένα δεδομένα, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς πόσες επικείμενες επιθέσεις έχουν ματαιωθεί, αλλά οι στοχευμένες επιθέσεις έχουν σώσει ζωές Αμερικανών.

Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες αναπτύσσουν drones υπονομεύει την χρησιμότητά τους. Υπό την κυβέρνηση Ομπάμα, τα χτυπήματα αποκεφαλισμού οδήγησαν την Αλ Κάιντα να αποκεντρωθεί σε ένα μοντέλο franchise, αυξάνοντας τον ρόλο του σουνιτικού εξτρεμισμού σε άλλες περιφερειακές συγκρούσεις και βοηθώντας στην δημιουργία νέων οργανώσεων. Υπάρχουν περισσότερες τρομοκρατικές οργανώσεις παγκοσμίως τώρα από όσες πριν από 20 χρόνια. Αυτές οι ομάδες έχουν κοινές τακτικές για την αποφυγή των drones, συμπεριλαμβανομένης της παραμονής σε αστικές περιοχές και της στενότερης ενσωμάτωσης με τους πολίτες. Από τότε που συνέβησαν οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, οι κύριοι αντιτρομοκρατικοί στόχοι της Ουάσιγκτον ήταν η εξάλειψη των παγκόσμιων τρομοκρατικών δικτύων, η συρρίκνωση του συνολικού αριθμού των μαχητών και η αποσύνδεσή τους από τον γενικό πληθυσμό. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν επιτύχει κανέναν από αυτούς τους στόχους, παρά τις εκστρατείες τους με drones -ή ίσως εν μέρει εξαιτίας αυτών [4].

Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι τα drones θα έχουν μεγαλύτερη στρατηγική επιτυχία στο Αφγανιστάν στο μέλλον από όση είχαν τα τελευταία 20 χρόνια. Αν μη τι άλλο, τώρα θα είναι ακόμη πιο δύσκολο για τις δυνάμεις των ΗΠΑ να εντοπίσουν με ακρίβεια και να χτυπήσουν στόχους. Το αρχικό σχέδιο της κυβέρνησης Μπάιντεν ήταν να διεξάγει επιθέσεις μόνο με την άδεια του Γκανί [5]˙η φυγή του από την χώρα και η γρήγορη κατάρρευση της κυβέρνησής του το κατέστησαν αδύνατο. Ένα σχέδιο για να παραμείνουν πίσω τουρκικά στρατεύματα και να παρέχουν πληροφορίες ακυρώθηκε όταν οι Ταλιμπάν τους ανάγκασαν να αποσυρθούν. Η Ουάσιγκτον δεν έχει τώρα κανέναν απλό τρόπο να συγκεντρώσει τις πληροφορίες που χρειάζεται για να ενημερώσει τις αποφάσεις στόχευσης -ή να καταλάβει ποιον ακριβώς σκότωσε στον απόηχο μιας επίθεσης με drone.

Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό δεδομένου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες χτυπούσαν συχνά λάθος στόχους ακόμα και όταν είχαν επί τόπου παρουσία. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, την εσφαλμένη δολοφονία του Ahmadi, δυο εκ των ενηλίκων μελών της οικογένειάς του και επτά παιδιών στις 29 Αυγούστου. Τις επόμενες μέρες αφότου βομβιστές αυτοκτονίας του Ισλαμικού Κράτους στο Χορασάν (IS-K) δολοφόνησαν 13 Αμερικανούς στρατιώτες και 170 Αφγανούς, το χτύπημα ήταν μια απάντηση που πήγε φρικτά άσχημα. Ο Αχμαντί παρέδιδε γεύματα σε εκτοπισμένους ανθρώπους και έφερνε στο σπίτι μεγάλα δοχεία με νερό, τα οποία οι χειριστές μπέρδεψαν με βόμβες. Παρόλο που αυτοί οι χειριστές δεν γνώριζαν ποιος ήταν ο στόχος τους, ο Αμερικανός διοικητής που επέβλεπε την επιχείρηση φέρεται να αποφάσισε ότι η επίθεση πληρούσε τα πρότυπα των ΗΠΑ περί «εύλογης βεβαιότητας» ότι δεν θα βλάψει μη μάχιμους.

Όταν συνέβη το χτύπημα με το drone, χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες βρίσκονταν ακόμη στο έδαφος και ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, John Kirby, είπε ότι πραγματοποιήθηκε από το αεροδρόμιο της Καμπούλ. Πριν γίνει φανερό ότι το χτύπημα ήταν μια καταστροφή, ο Μπάιντεν το ανέφερε ακόμη και ως πρότυπο. «Χτυπήσαμε εξ αποστάσεως το ISIS-K, λίγες ημέρες αφότου δολοφόνησαν 13 από τα μέλη των δυνάμεών μας και δεκάδες αθώους Αφγανούς», δήλωσε σε μια ομιλία του δύο ημέρες μετά το χτύπημα, αμέσως μόλις έπαιξε δυνατά τις «πέρα από τον ορίζοντα» δυνατότητες των Ηνωμένων Πολιτειών. Εάν η Ουάσιγκτον μπορούσε να κάνει τέτοιου είδους κατάφωρα λάθη στόχευσης σε καταστάσεις υψηλού διακυβεύματος και υψηλής ορατότητας όταν είχε δυνάμεις στο έδαφος, είναι δύσκολο να συγκεντρωθεί μεγάλη αισιοδοξία σχετικά με μια εκστρατεία με drone στον απόηχο της αποχώρησης των ΗΠΑ [6].

ΜΙΑ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΡΗΞΗ

Δεν είναι σαφές εάν, δεδομένης της τραγωδίας του Ahmadi, ο Λευκός Οίκος θα αλλάξει δραματικά τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί τα drones. Μέχρι στιγμής η διοίκηση έχει δώσει ανάμεικτα μηνύματα. Ο διευθυντής της CIA, William Burns, έχει συζητήσει με το Πακιστάν και ακόμη και με τους Ταλιμπάν για να πάρει την άδεια να χτυπάι κοινούς εχθρούς όπως το IS-K, και βρίσκονται επίσης σε εξέλιξη συζητήσεις για να δημιουργήσει βάσεις για drones στο Καζακστάν, το Τατζικιστάν, και το Ουζμπεκιστάν. Η κυβέρνηση φαίνεται να κινείται προς μια υβριδική προσέγγιση μεταξύ των πολιτικών του Τραμπ και του Ομπάμα, προσαρμόζοντας τους κανόνες στόχευσης με drone σε μεμονωμένες χώρες. Οι τοπικοί διοικητές θα ήταν ελεύθεροι να πραγματοποιήσουν επιδρομές με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο Αφγανιστάν και την Σομαλία, για παράδειγμα, αλλά θα πρέπει να ζητήσουν την άδεια του Λευκού Οίκου για επιχειρήσεις μακρύτερα.

Αυτή η υβριδική προσέγγιση μπορεί να περιορίσει τις χειρότερες υπερβολές των ετών Τραμπ, αλλά δύσκολα θα διορθώσει τα υποκείμενα προβλήματα. Εάν η κυβέρνηση Μπάιντεν θέλει πραγματικά να αποκοπεί από τις αποτυχημένες πολιτικές του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», θα πρέπει να περιορίσει δραματικά την χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Ο Μπάιντεν μπορεί να ξεκινήσει τερματίζοντας την πολιτική του Ομπάμα να πραγματοποιεί «χτυπήματα υπογραφής» και αντίθετα να χτυπά μόνο γνωστούς και επιβεβαιωμένους στόχους˙ οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να σταματήσουν να σκοτώνουν ανθρώπους που δεν γνωρίζουν. Ακόμα και τότε, πρέπει να υπάρχουν πολύ σαφέστερες αποδείξεις για επικείμενη βλάβη σε Αμερικανούς. Τα χτυπήματα θα πρέπει να εγκρίνονται από τοπικούς πρεσβευτές των ΗΠΑ, οι οποίοι είναι εξοικειωμένοι με τις συνθήκες της χώρας και είναι καλύτερα έτοιμοι να αξιολογήσουν τα πολιτικά πλαίσια. Στο Αφγανιστάν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνεργαστούν μυστικά με εγκατεστημένες πηγές επί τόπου και με περιφερειακούς παράγοντες όπως η Κίνα, το Πακιστάν, η Ρωσία, ακόμη και το Ιράν, κανένας από τους οποίους δεν θέλει ένα καταφύγιο τρομοκρατών δίπλα του. (Επιπλέον, όλοι αυτοί οι γείτονες έχουν πλέον τα δικά τους drones). Ο πρόεδρος θα πρέπει επίσης να περιορίσει το γεωγραφικό εύρος των χτυπημάτων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν φονικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε μέρη όπως το Τσαντ, η Λιβύη, το Μάλι, και ο Νίγηρας, όπου οι [τρομοκρατικές] ομάδες δεν έχουν δείξει την ικανότητα να προβάλλουν ισχύ εναντίον του εδάφους των ΗΠΑ ή των συμμάχων μας. Αν δεν αλλάξει αυτό, ο Μπάιντεν θα πρέπει να σταματήσει να πραγματοποιεί επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε αυτές τις χώρες.

Οι αμερικανικές στρατιωτικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες πληροφοριών πρέπει επίσης να εργαστούν σκληρότερα για να καθορίσουν τα στοιχεία των αμάχων θυμάτων και να τα καταστήσουν πιο διαφανή. Θα πρέπει να επαναφέρουν την οδηγία της κυβέρνησης Ομπάμα του 2016, η οποία έδινε εντολή στις υπηρεσίες να δημοσιεύουν πληροφορίες σχετικά με επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και να διερευνούν και να εξηγούν τυχόν αποκλίσεις, εάν συνέβαιναν. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα πρέπει επίσης να πληρώνει αποζημίωση όταν οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη πάνε στραβά. (Στο Αφγανιστάν, αυτό θα απαιτήσει συνεργασία με την Αποστολή Βοήθειας των Ηνωμένων Εθνών στο Αφγανιστάν, η οποία διατηρεί παρουσία μετά την κατάληψη από τους Ταλιμπάν). Ο Μπάιντεν μπορεί να ξεκινήσει αυτή την διαδικασία δίνοντας στην οικογένεια του Ahmadi την ευκαιρία να μετεγκατασταθεί και να υποστηριχθεί με έξοδα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Ο στρατηγός των πεζοναυτών, Frank McKenzie, επικεφαλής της Κεντρικής Διοίκησης, έχει ήδη ζητήσει συγγνώμη και είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξετάζουν το ενδεχόμενο αποζημίωσης.

«Καθώς γυρίζουμε σελίδα στην εξωτερική πολιτική που καθοδήγησε το έθνος μας τις τελευταίες δύο δεκαετίες, πρέπει να μάθουμε από τα λάθη μας», είπε ο Μπάιντεν στους Αμερικανούς στην ομιλία του για την απόσυρση από το Αφγανιστάν. Για να τηρηθούν αυτά τα λόγια, δεν αρκεί απλώς να αποσύρουμε τα στρατεύματα. Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει την ατελείωτη σειρά επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που έχουν σκοτώσει πάρα πολλούς αμάχους, έχουν παρασύρει τον στρατό και τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ σε πάρα πολλές μάχες, και έχουν κάνει πολύ λίγα για να προστατεύσουν τους Αμερικανούς.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.amazon.com/Power-People-Technological-Innovation-Terrorists/...
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/africa/2020-11-25/somalia-must-l...
[3] https://www.foreignaffairs.com/reviews/review-essay/2018-12-11/more-less...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/somalia/2013-06-11/why-drones-fail
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/afghanistan/2021-10-14/future-am...
[6] https://www.foreignaffairs.com/ask-the-experts/2021-06-22/washington-rig...

Copyright © 2021 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/afghanistan/2021-10-14/future-am...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition