Μπορεί ο στρατός της Ουκρανίας να συνεχίσει να νικά;

Για να κερδίσουν στη Ντονμπάς, οι Ρώσοι πρέπει γρήγορα να απομακρυνθούν από την αποτυχημένη στρατηγική της προσπάθειας κατάληψης του Κίεβου, που τους βάλτωσε σε αστικά κέντρα που εκτείνονται στα βόρεια, στα ανατολικά, και στα νότια της Ουκρανίας. Αντίθετα, πρέπει να εφαρμόσουν ένα σχέδιο που θα εκμεταλλεύεται το ευνοϊκότερο έδαφος στα ανατολικά. Οι ανοιχτοί χώροι και οι εκτεταμένες πεδιάδες της περιοχής της Ντονμπάς παρουσιάζουν το είδος του επιχειρησιακού περιβάλλοντος που προτιμούν οι μεγάλοι, συμβατικοί στρατοί, όπως της Ρωσίας. Αυτό το έδαφος θα μπορούσε να επιτρέψει στην Ρωσία να συσσωρεύσει δυνάμεις, να κάνει ελιγμούς σε μεγάλα στοιχεία πυροβολικού όπως όλμους και οβιδοβόλα, και να προωθήσει επιθέσεις των τεθωρακισμένων για να περικυκλώσει και να αποκόψει τα ουκρανικά στρατεύματα στα ανατολικά. Οι Ρώσοι θα μπορούσαν επίσης να αναπτύξουν εκτενέστερα την αεροπορία τους. Η εγγύτητα στα ρωσικά και τα κατεχόμενα από την Ρωσία εδάφη, εν τω μεταξύ, θα μπορούσε να συμβάλλει στον μετριασμό των προκλήσεων της επιμελητείας επί του εδάφους.

Αλλά οι ρωσικές δυνάμεις ίσως είναι πολύ εξαντλημένες και αποθαρρυμένες για να αξιοποιήσουν πλήρως τα επιχειρησιακά πλεονεκτήματα της νέας γεωγραφίας του πολέμου. Τα άρματα μάχης και οι μηχανοκίνητες μονάδες τυφεκιοφόρων της Ρωσίας και οι ελίτ [δυνάμεις] Spetsnaz και οι αερομεταφερόμενες δυνάμεις της, που θα ήταν η συλλογική ραχοκοκαλιά της μάχης στη Ντονμπάς, έχουν ήδη υποστεί καταστροφικές απώλειες και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντικατασταθούν. Μολονότι η Ρωσία έχει διορίσει έναν γενικό διοικητή της επιχείρησης για να βοηθήσει στον συντονισμό, και μάλιστα έστειλε τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του ρωσικού στρατού, στρατηγό Valery Gerasimov, να επισκεφθεί την πρώτη γραμμή, τα πιο θεμελιώδη προβλήματα επιμελητείας, επικοινωνιών, και διοίκησης και ελέγχου δεν λύνονται εύκολα. Επιπλέον, η πίεση για να επιδειχθούν οι στόχοι που θα επιτευχθούν, εγκαίρως για τις 9 Μαΐου, όταν η Ρωσία θα γιορτάσει τη νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας, θα μπορούσε να υποχρεώσει σε λάθη.

Οι Ουκρανοί αντιμετωπίζουν σχεδόν την αντίθετη πρόκληση. Για να κερδίσουν στη Ντονμπάς, πιθανώς θα πρέπει να στραφούν σε μια πιο συμβατική μάχη σε ανοιχτό έδαφος, όπου ίσως είναι πιο ευάλωτοι. Το έδαφος στα ανατολικά δεν προσφέρει την κάλυψη που δίνουν τα δάση και οι αστικές περιοχές, καθιστώντας πιο δύσκολο για τις ουκρανικές δυνάμεις να διεξαγάγουν τις επιθέσεις τύπου αντάρτικου που λειτούργησαν τόσο καλά στο πρώτο στάδιο του πολέμου. Σε αυτό το συμβατικό στυλ πολέμου, οι Ουκρανοί χρειάζονται περισσότερα άρματα μάχης, πυροβολικό, και ρουκέτες για να διεξαγάγουν μια μεγάλης κλίμακας αντεπίθεση. Αλλά το να μεταφερθούν τα όπλα και ο εξοπλισμός που φθάνουν από τις Δυτικές χώρες στην πρώτη γραμμή θα μπορούσε να πάρει περισσότερο χρόνο και να απαιτήσει την κάλυψη περισσότερου εδάφους από όσο απαιτούσε πριν, αφήνοντας δυνητικά τις γραμμές ανεφοδιασμού ευάλωτες στις ρωσικές επιθέσεις.

Οι αριθμοί έχουν σημασία και για την ουκρανική πλευρά. Μια μικρή, καλά εξοπλισμένη δύναμη με υψηλό κίνητρο θα μπορούσε να υπερασπιστεί μια πόλη ενάντια σε μια πολύ μεγαλύτερη επιθετική δύναμη, ακόμη και να νικήσει. Σε ανοιχτό έδαφος, ειδικά εάν οι Ουκρανοί θελήσουν να μετακινηθούν από μια αμυντική στάση, να ανακτήσουν τα χαμένα εδάφη, και να εκδιώξουν τους Ρώσους στρατιώτες από την περιοχή της Ντονμπάς, θα χρειαστούν σοβαρές ενισχύσεις. Υπάρχουν περιορισμένες πληροφορίες για το πόσοι Ουκρανοί έχουν σκοτωθεί μέχρι στιγμής στη μάχη. Δεδομένης της έντασης της μάχης και της κλίμακας των ρωσικών απωλειών, είναι πιθανό να είναι πολύ περισσότεροι από τις επίσημες εκτιμήσεις της Ουκρανίας.

Οι Ουκρανοί έχουν αποδειχθεί πιο ευέλικτοι από τους Ρώσους. Η διασκορπισμένη δομή διοίκησης και η αυτονομία που επέτρεψε σε κάθε επιχειρησιακή διοίκηση να συντονίζει τις επιχειρήσεις που ταιριάζουν καλύτερα στις τοπικές συνθήκες, θα πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν προς όφελος της Ουκρανίας —και οι δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί στη Ντονμπάς είναι κάποιες από τις καλύτερες και πιο έμπειρες της χώρας, έχοντας περάσει τα τελευταία οκτώ χρόνια πολεμώντας τους Ρώσους και τους υποστηριζόμενους από την Ρωσία αυτονομιστές. Μολονότι είναι πιθανώς πιο επικίνδυνες σε ανοιχτό έδαφος, οι ενέδρες και οι επιθέσεις «χτύπα και φύγε» εναντίον των ρωσικών γραμμών εφοδιασμού μπορούν ακόμη να προκαλέσουν ζημιά. Το ηθικό παραμένει υψηλό και οι Δυτικές χώρες φαίνονται δεσμευμένες στο να παράσχουν στρατιωτική βοήθεια και υποστήριξη πληροφοριών. Αν και τίποτα δεν είναι εγγυημένο, οι Ουκρανοί έχουν κάποια από τα βασικά κομμάτια για να διατηρήσουν την δυναμική τους και να προσαρμοστούν στο νέο πεδίο μάχης στη Ντονμπάς.

ΕΝΑ ΑΒΕΒΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ

Η προσπάθεια πρόβλεψης της τροχιάς αυτού του πολέμου έχει αποδειχτεί μια μάταιη άσκηση. Και ενώ η εκ των υστέρων γνώση είναι πάντα τέλεια, οι πιθανότητες μιας γρήγορης, αποφασιστικής νίκης της Ρωσίας [9] δεν ήταν ποτέ καλές. Όχι για μια επιθετική εκστρατεία που υποτίθεται ότι θα καταλάμβανε χωρίς σκληρή μάχη μια πόλη του μεγέθους του Κιέβου. Σίγουρα όχι από όταν η επίθεση διασπάστηκε σε πολλαπλά αστικά μέτωπα. Η ιστορία των αστικών εχθροπραξιών, άλλωστε, σημαδεύεται από σκληρές μάχες φθοράς. Ο πόλεμος στη Ντονμπάς διαμορφώνεται σε μια κυρίως συμβατική μάχη, που διεξάγεται σε ανοιχτό έδαφος μεταξύ δύο πλευρών που είναι σχετικά ισοδύναμες σε αριθμό και εξοπλισμό. Μολονότι αυτό το νέο επιχειρησιακό περιβάλλον στα ανατολικά υποχρεώνει τόσο την Ρωσία όσο και την Ουκρανία να προσαρμόσουν τις στρατηγικές τους, η ισορροπία ισχύος, σε αυτή την περίπτωση, δεν ευνοεί μια γρήγορη νίκη.