Το πρόβλημα των ανθρώπων του ρωσικού στρατού

Ο ρωσικός στρατός κατανοεί, φυσικά, ότι η απώλεια στρατιωτών καθιστά δυσκολότερο το να νικήσει σε πολέμους. Το Κρεμλίνο ειδικότερα είναι πολύ ευαίσθητο στις απώλειες και, όπως και στους προηγούμενους πολέμους, έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να τις κρύψει. Για τον σκοπό αυτό, η Ρωσία έχει χαρακτηρίσει απόρρητες τις συζητήσεις για θανάτους στρατιωτικών από το 2015. Επί του παρόντος, Ρώσοι αξιωματούχοι παρεμποδίζουν τις τρομαγμένες οικογένειες που αναζητούν νέα για τα παιδιά τους. Σε κάποιους γονείς έχει ειπωθεί ότι δεν υπάρχουν πληροφορίες για τους γιους τους ή ότι τέτοιες πληροφορίες είναι μυστικές. Άλλοι έχουν αποθαρρυνθεί μέσω μιας ατελείωτης σειράς τηλεφωνικών αριθμών, καθώς αναζητούν ενημερώσεις, όπου κάποιοι κατηγορούνται για «υστερίες». Γονείς έχουν ακόμη και ταξιδέψει απευθείας σε βάσεις και νοσοκομεία, για πληροφορίες σχετικά με τα εξαφανισμένα παιδιά τους, μόνο και μόνο για να τους τις αρνηθούν. Ο πατέρας ενός κληρωτού που εξαφανίστηκε στο βυθισμένο καταδρομικό Moskva, για παράδειγμα, πήγε στη ναυτική βάση στη Μαύρη Θάλασσα για να ρωτήσει πού ήταν ο γιος του. Ο τοπικός διοικητής απάντησε ανασηκώνοντας τους ώμους: «Λοιπόν, κάπου στην θάλασσα».

Αυτές οι δυσκολίες δεν έχουν σταματήσει τους απελπισμένους Ρώσους γονείς από το να συνεχίζουν να ψάχνουν, και έχουν αλιεύσει πληροφορίες με άλλους τρόπους —μέσω ανεπίσημων δικτύων, μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ή ακόμα και μέσω της ουκρανικής κυβέρνησης, η οποία έχει προσφερθεί να απελευθερώσει κάποιους στρατιώτες, εάν οι μητέρες τους έρθουν να τους πάρουν. Άλλες μητέρες, συνεχίζοντας μια τραγική παράδοση που ξεκίνησε στο Αφγανιστάν, στην Τσετσενία, και στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2014, σχεδιάζουν να αναλάβουν να ταξιδέψουν στις εμπόλεμες ζώνες για να βρουν τους γιους τους και να τους φέρουν στην πατρίδα. Αλλά η σκληρή δουλειά αυτών των μητέρων δεν σημαίνει ότι ο στρατός θα διορθώσει την πορεία του. Όντως, το τρέχον πολιτικό κλίμα [10] στην Ρωσία είναι πλέον ίσως ακόμη λιγότερο πιθανό να ανεχθεί συλλογικές διαμαρτυρίες από τις οικογένειες των στρατιωτών, από όσο ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και την δεκαετία του 1990. Η νέα νομοθεσία καταπνίγει τα ανεπιθύμητα αφηγήματα για τον στρατό, και οι ρωσικές Αρχές εργάζονται σκληρότερα από ποτέ για να καταστείλουν τα άτομα που λένε για τον πόλεμο οτιδήποτε παρεκκλίνει από την επίσημη γραμμή —συμπεριλαμβανομένης της έκφρασης θλίψης χωρίς άδεια.

Προς το παρόν, αυτό ίσως επιτρέψει στον ρωσικό στρατό να αντισταθεί στην αλλαγή. Αλλά το μακροπρόθεσμο είναι λιγότερο σίγουρο. Ο ρωσικός στρατός πρόκειται να χάσει πολύ περισσότερα από τα χιλιάδες στοιχεία εξοπλισμού που έχουν καταστραφεί. Το πείραμα του ρωσικού στρατού να έχει επαγγελματικό στρατευμένο προσωπικό είναι σχεδόν 20 ετών. Η επιτυχία του βασίζεται στο κύρος της στρατιωτικής θητείας και της κοινωνικής εμπιστοσύνης που εργάστηκε για να επιτύχει το Υπουργείο Άμυνας μέσω μιας σειράς νέων πολιτικών, παροχών, και βελτιωμένων συνθηκών υπηρεσίας. Το να γίνονται οι νέοι άνδρες της χώρας βορά αυτού που ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Lloyd Austin, αποκάλεσε πρόσφατα «τεμαχιστή» (wood chipper), υπονομεύει αυτή την σύμβαση και δεν προμηνύει κάτι καλό για τις μελλοντικές στρατολογήσεις και την διατήρηση [στην υπηρεσία]. Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε σε πόσο κίνδυνο βρίσκεται το πρόγραμμα της επαγγελματικής κατάταξης, αλλά Ρώσοι που σε διαφορετική περίπτωση θα είχαν ενταχθεί στον επαγγελματικό στρατό της Ρωσίας, ενδέχεται να σταματήσουν να εγγράφονται. Η χώρα έχει ακόμη κληρωτούς, αλλά εάν η δημοτικότητα της εισβολής πέσει καθώς ο πόλεμος σέρνεται, οι ρωσικές οικογένειες ίσως επιστρέψουν στους παλιούς τρόπους να κρατούν τους γιους τους μακριά από την επιστράτευση, όπως μέσω δωροδοκιών ή κρύβοντάς τους στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό. Ο στρατός ίσως τότε να μην έχει άλλη επιλογή από το να αλλάξει την κουλτούρα του προσωπικού του, αλλά θα είναι πολύ αργά για να επιτύχει τους ευρύτερους στόχους του στην Ουκρανία. Θα είναι επίσης πολύ αργά για να σώσει τους χιλιάδες στρατιώτες που θυσιάστηκαν απερίσκεπτα για την απόπειρα της Ρωσίας να κατακτήσει.

Σύνδεσμοι:
[1]https://www.foreignaffairs.com/lists/2022-02-24/how-understand-crisis-ukraine
[2]https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-04-29/how-not-invade-nation
[3]https://www.foreignaffairs.com/articles/2022-02-26/man-behind-putins-military
[4]https://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/reports/2005/R3627.pdf
[5]https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-05-09/can-ukraines-military-keep-winning
[6]https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/1993-06-01/lessons-chernobyl
[7]https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-03-04/what-if-russia-loses
[8]https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-05-11/ukraine-after-war
[9]https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-04-06/ukraine-russia-war-return-conquest
[10] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-04-06/putin-russia-...

Copyright © 2022 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2022-05-18/ru...