Ο δρόμος της Ουκρανίας προς τη νίκη

Είναι αλήθεια ότι η Ρωσία έχει περισσότερα όπλα από όσα έχει η Ουκρανία. Παρά τους μήνες απωλειών, η Μόσχα διαθέτει ακόμη αρκετά αποθέματα πυραύλων, όπλων, και πολεμοφοδίων που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να επιτεθεί στις ουκρανικές δυνάμεις. Αλλά αυτό δεν είναι το πλεονέκτημα που ίσως φαίνεται. Όσον αφορά την χρήση όπλων, η Ρωσία και η Ουκρανία ακολουθούν διαφορετικές φιλοσοφίες: η Ουκρανία εστιάζει σε εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας και ακριβείας, ενώ η Ρωσία βασίζεται σε συστήματα μεγάλων ποσοτήτων αλλά χαμηλότερης ακρίβειας. Λόγω του ότι η ακρίβεια επηρεάζει ουσιαστικά την αποτελεσματικότητα, η Ουκρανία μπορεί να κάνει περισσότερα με λιγότερα. Εάν η Ουκρανία συνεχίσει να λαμβάνει μια σταθερή προμήθεια Δυτικών όπλων, θα μπορέσει να ακυρώσει την αριθμητική υπεροχή της Ρωσίας.

Η δύναμη πυρός μεγάλης εμβέλειας είναι μια κρίσιμη ικανότητα όπου η Ουκρανία θα χρειαστεί περισσότερη υποστήριξη. Η χώρα πρέπει να έχει αρκετά όπλα και πυρομαχικά για να εξοπλίσει τις ταξιαρχίες της με συστήματα πυροβολικού και πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών που θα μπορούν να φτάσουν πίσω από τις γραμμές του εχθρού, χτυπώντας αποθήκες πυρομαχικών και καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολο για την Ρωσία να στείλει ενισχύσεις. Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν ήδη χρησιμοποιήσει με επιτυχία τέτοια Δυτικά συστήματα, ειδικά τα αμερικανικής κατασκευής Συστήματα Πυραύλων Πυροβολικού Υψηλής Κινητικότητας (High Mobility Artillery Rocket Systems, HIMARS). Αλλά θα χρειαστούν ακόμη περισσότερο εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων νέων, πανίσχυρων όπλων που μπορούν να χτυπήσουν βαθύτερους στόχους. Εάν παρασχεθούν, τα αμερικανικής κατασκευής Συστήματα Τακτικών Πυραύλων Στρατού (Army Tactical Missiles Systems, ATCAMS) θα αποδεικνύονταν ιδιαίτερα χρήσιμα, επιτρέποντας στην Ουκρανία να καταστρέψει ρωσικές θέσεις στο πεδίο της μάχης έως και 190 μίλια μακριά. Η Ουκρανία πρέπει επίσης να έχει αρκετά όπλα για να ανταποκριθεί ταυτόχρονα στις επιχειρησιακές της απαιτήσεις σε τουλάχιστον δύο ή τρεις περιοχές, όπως τα ανατολικά και τα νότια, ενόσω θα συγκρατεί τους Ρώσους σε άλλες. Εάν η Ουκρανία διατηρήσει μια πρωτοβουλία και εξίσου ισχυρή παρουσία στις μακρές γραμμές επαφής του πολέμου, μπορεί να είναι βέβαιη ότι θα χτυπήσει την Ρωσία στις περιοχές όπου ο ρωσικός στρατός είναι πιο αδύναμος.

Αλλά η δύναμη πυρός δεν είναι το μόνο πράγμα που χρειάζεται η Ουκρανία. Για να νικήσει την Ρωσία, η Ουκρανία πρέπει να εξοπλιστεί με περισσότερα άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, αμφότερα εκ των οποίων χρησιμοποίησε πολύ αποτελεσματικά στην ανακατάληψη της επαρχίας Χάρκοβο. Οι μονάδες του ουκρανικού πυροβολικού θα χρειαστούν επίσης αρκετά ραντάρ αντι-πυροβολικού, όπως τα συστήματα ραντάρ AN/TPQ, ώστε να μπορούν να ανιχνεύουν γρήγορα τα εισερχόμενα πυρά. Η Ουκρανία χρειάζεται περισσότερες μονάδες αεράμυνας μεσαίου βεληνεκούς, όπως τα Εθνικά Προηγμένα Συστήματα Πυραύλων Επιφανείας-Αέρος (National Advanced Surface-to-Air Missile Systems, NASAMS), για να προστατεύσει τα στρατεύματα και τις πόλεις της καθώς δέχονται ρωσικό βομβαρδισμό. Θα χρειαστεί να διατηρήσει όλες αυτές τις ικανότητες, επομένως ο στρατός της Ουκρανίας πρέπει να δημιουργήσει εγκαταστάσεις πυρομαχικών και ανταλλακτικών γύρω από τα δυτικά σύνορά της. Πρέπει επίσης να κατασκευάσει ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις υποστήριξης πιο κοντά στην πρώτη γραμμή, όπου θα μπορεί να επισκευάσει γρήγορα τα κατεστραμμένα όπλα και τον εξοπλισμό.

Η Ουκρανία έχει ήδη αποδειχθεί ικανή να καταρρίπτει ρωσικά αεροσκάφη και να αψηφά τις προβλέψεις ότι η Ρωσία θα αποκτούσε αεροπορική υπεροχή. Η Ουκρανία έχει επίσης καταφέρει να βλάψει το ρωσικό ναυτικό. Το επιτυχημένο χτύπημα της χώρας εναντίον εγκαταστάσεων και σκαφών του ρωσικού ναυτικού, συμπεριλαμβανομένου του καταδρομικού Moskva -της ναυαρχίδας του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας (Black Sea Fleet)– συνέβαλε στο να απωθηθούν τα ρωσικά πλοία πιο μακριά από τις ουκρανικές ακτές. Ωστόσο, η άρνηση πρόσβασης στην θάλασσα είναι μια συνεχής διαδικασία, όχι ένα μοναδικό επίτευγμα, και η Ουκρανία θα χρειαστεί βοήθεια εάν θέλει να σπάσει πλήρως τον αποκλεισμό της Ρωσίας. Η Δύση πρέπει να προμηθεύσει την χώρα με περισσότερους παράκτιους πυραύλους, μη επανδρωμένα συστήματα, και λεπτομερείς πληροφορίες, ώστε η Ουκρανία να μπορέσει τελικά να ανακτήσει την πλήρη πρόσβαση στις θάλασσές της.

Η Δύση έχει λόγους που πηγαίνουν πέρα από αυτή την σύγκρουση για να προμηθεύει την Ουκρανία. Ο πόλεμος έχει δώσει στο ΝΑΤΟ μια σπάνια ευκαιρία να δοκιμάσει τον εξοπλισμό του σε ένα επιχειρησιακό περιβάλλον πραγματικού χρόνου [και] υψηλής έντασης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη μπορούν να διδαχθούν ανεκτίμητα μαθήματα από τον τρόπο που αποδίδουν τα όπλα τους, και όσο περισσότερο εξοπλισμό παρέχουν, τόσο περισσότερη γνώση θα αποκτήσουν. Μαζί, η Δύση και η Ουκρανία μπορούν να καταλάβουν ποια οπλικά συστήματα χρειάζονται διορθώσεις και ποια λειτουργούν καλύτερα, και το Κίεβο μπορεί να χρησιμοποιήσει τα πιο αποτελεσματικά για να συνεχίσει να απωθεί τις ρωσικές δυνάμεις.

ΣΩΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ο Πούτιν γνωρίζει ότι η Ρωσία χάνει στο πεδίο της μάχης και οι όχι και τόσο συγκεκαλυμμένες απειλές του για χρήση πυρηνικών όπλων είναι μια διαφανής προσπάθεια να σταματήσει την Δυτική αρωγή. Πιθανώς γνωρίζει ότι αυτές οι απειλές δεν θα σταματήσουν την Ουκρανία. Αλλά εάν ο Πούτιν τις φέρει εις πέρας, θα ήταν τόσο για να αποτρέψει την Δύση από το να βοηθήσει την Ουκρανία όσο και για να συγκλονίσει το Κίεβο ώστε να παραδοθεί.