Η παράξενη υπόθεση του «Συνδρόμου του Ιράκ»

Ορισμένες πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν μείωση της εμπιστοσύνης μεταξύ των Ρεπουμπλικανών, ειδικά μετά τις επιθέσεις του Τραμπ σε ανώτερα στρατιωτικά στελέχη και τους ευρέως διαδεδομένους ισχυρισμούς ότι οι δυνάμεις των ΗΠΑ έχουν «αφυπνιστεί» [στμ: ο όρος “woke” αρχικά αφορούσε την γνώση των αδικιών έναντι των έγχρωμων πολιτών στις ΗΠΑ, αλλά πιο πρόσφατα οι Ρεπουμπλικανοί της τάσης του Τραμπ τον ταυτίζουν ευρύτερα με τους «δικαιωματιστές» της αριστεράς]. Ωστόσο, η συζήτηση μεταξύ «γερακιών» υπέρ της άμυνας και αντιστρατιωτικών απομονωτιστών εντός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος δεν έχει διευθετηθεί προς όφελος των τελευταίων. Υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία ότι το Ιράκ απομάκρυνε το κοινό των ΗΠΑ από τις διεθνείς υποθέσεις ή ότι υπονόμευσε την εμπιστοσύνη του στην χρήση βίας στο εξωτερικό.

Ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν μια βαθιά αλλαγή για πολλούς που επηρεάστηκαν άμεσα από την σύγκρουση -τόσο εντός όσο και εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά φαίνεται ότι είχε μικρότερο αντίκτυπο στο ευρύτερο κοινό των ΗΠΑ, το οποίο παραμένει σταθερά διεθνιστικό, έχει εμπιστοσύνη στην στρατιωτική ισχύ και τους θεσμούς του έθνους, και μπορεί να κάνει λογικούς συμβιβασμούς μεταξύ του πιθανού κόστους (ιδιαίτερα του ανθρώπινου κόστους) και των δυνητικών ωφελειών της παρέμβασης για την ασφάλεια, καθώς και για την πιθανότητα επιτυχίας.

Οι πολιτικοί που ελπίζουν να κερδίσουν το κοινό με απομονωτικές πλατφόρμες ίσως να στοιχηματίζουν σε ένα χαμένο στοίχημα. Είναι αλήθεια ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ απάντησαν στις απογοητεύσεις στο Ιράκ με παρόμοιο τρόπο με τον οποίον απάντησαν στην αποτυχία στο Βιετνάμ πριν από σχεδόν πέντε δεκαετίες: συνέχισαν να εμπλέκονται σε ενεργές στρατιωτικές επεμβάσεις, αλλά απέφυγαν μεγάλης κλίμακας αναπτύξεις επί του εδάφους. Το σύνδρομο του Ιράκ είναι αναμφίβολα πραγματικό, αλλά μπορεί να γίνει πιο αισθητό μεταξύ των ελίτ παρά στο κοινό. Και όπως οι πρόεδροι των ΗΠΑ, Ronald Reagan και George H. W. Bush, το βρήκαν δυνατό να συσπειρώσουν το κοινό πίσω από στρατιωτικές επεμβάσεις ακόμη και μετά το Βιετνάμ, ο Μπάιντεν ή οι διάδοχοί του ίσως να βρουν το κοινό εξίσου δεκτικό στην πειθώ μετά το Ιράκ. Όσο περισσότερο αλλάζουν τα πράγματα, τόσο περισσότερο μένουν ίδια.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.amazon.com/Thanks-Your-Service-Consequences-Confidence/dp/01...
[2] https://www.amazon.com/Paying-Human-Costs-War-Casualties/dp/0691139083
[3] https://www.amazon.com/Paying-Human-Costs-War-Casualties/dp/0691139083
[4] https://www.foreignaffairs.com/topics/war-military-strategy
[5] https://www.foreignaffairs.com/united-states/obamas-way

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/united-states/iraq-war-vietnam-syndrome-l...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition