Οι στρατηγοί του Σουδάν σέρνουν την χώρα προς την καταστροφή

Λιγότερο από πέντε χρόνια μετά το σταμάτημα του ταξιδιού του προς την δημοκρατία, το Σουδάν οδεύει προς έναν παρατεταμένο εμφύλιο πόλεμο. Στις 15 Απριλίου, ξέσπασαν μάχες μεταξύ των δύο βασικών οργάνων ασφαλείας της χώρας, του στρατού και μιας παραστρατιωτικής ομάδας γνωστής ως Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης (RSF), οι οποίες αγωνίζονται για την εξουσία από τότε που ανέτρεψαν από κοινού τον επί μακρό χρόνο δικτάτορα Omar al-Bashir το 2019. Οι εχθροπραξίες ήταν πιο έντονες στην πρωτεύουσα Χαρτούμ, αλλά η βία έχει ξεσπάσει σε τουλάχιστον οκτώ από τις 13 πολιτείες του Σουδάν. Εκατοντάδες άμαχοι έχουν σκοτωθεί και περιφερειακές δυνάμεις παρατάσσονται πίσω από τους κύριους εμπόλεμους, υποσχόμενες να αναπληρώσουν τα πολεμικά τους αποθέματα και να τους επιτρέψουν να συνεχίσουν να διαλύουν την χώρα.

Τα αποτελέσματα των συγκρούσεων στο Χαρτούμ, στο Σουδάν, τον Απρίλιο του 2023. Mohamed Nureldin Abdallah / Reuters
---------------------------------------------------------

Στην ρίζα της σύγκρουσης [1] βρίσκεται ο κατακερματισμός του μηχανισμού ασφαλείας του Σουδάν. Δύο αντίπαλα κέντρα εξουσίας έχουν αναδυθεί μετά την επανάσταση της χώρας 2018–19 και το στρατιωτικό πραξικόπημα που ακολούθησε: οι ένοπλες δυνάμεις του Σουδάν (SAF), με επικεφαλής τον στρατηγό Abdel Fattah al-Burhan, και οι RSF, με επικεφαλής τον Mohamed Hamdan Dagalo, γνωστό ως Hemedti. Και οι δύο άνδρες έχουν εκμεταλλευτεί την αστάθεια της εκτροχιαζόμενης πλέον δημοκρατικής μετάβασης της χώρας -πρώτα παραγκωνίζοντας την πολιτική μεταβατική κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 2021 και μετά αντιστεκόμενοι στην διεθνή πίεση να επιλύσουν τις διαφορές τους και να παραδώσουν την εξουσία σε μια νέα πολιτική διοίκηση τον περασμένο μήνα.

Τώρα ο ανταγωνισμός τους έχει φέρει την χώρα στο χάος και απειλεί να αναζωπυρώσει μακροχρόνιες συγκρούσεις στο Νταρφούρ [2] και αλλού οι οποίες θα μπορούσαν να επεκταθούν στους γείτονες του Σουδάν. Αλλά το Σουδάν δεν χρειάζεται να ακολουθήσει τον δρόμο της Λιβύης ή της Συρίας. Η καλύτερη ευκαιρία να σβήσει η σύγκρουση βρίσκεται σε ένα ενιαίο μέτωπο: εάν οι Δυτικές και περιφερειακές δυνάμεις ενωθούν με τις σουδανικές ομάδες της κοινωνίας των πολιτών για να πιέσουν για μια μόνιμη κατάπαυση του πυρός και τελικά μια μετάβαση υπό την ηγεσία των πολιτών στην δημοκρατία, ίσως ακόμα να είναι σε θέση να σταματήσουν διολίσθηση του Σουδάν στον εμφύλιο πόλεμο. Αλλά ο χρόνος είναι ουσιαστικός. Όσο περισσότερο συνεχίζεται η σύγκρουση, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες κλιμάκωσης -και τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα να τεθεί ξανά η χώρα σε έναν ειρηνικό δρόμο προς τον εκδημοκρατισμό.

ΘΑΝΑΣΙΜΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ

Οι σπόροι της τρέχουσας σύγκρουσης φυτεύτηκαν πολύ πριν από την επανάσταση του Σουδάν το 2018-19. Αφού κατέλαβε την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα το 1989, ο Μπασίρ προσπάθησε να αποτρέψει τον εκτροχιασμό της δικής του βασιλείας με παρόμοιο τρόπο. Έτσι, το καθεστώς του δημιούργησε πολλά όργανα ασφαλείας των οποίων οι εντολές αλληλεπικαλύπτονταν με των SAF, συμπεριλαμβανομένων ισλαμιστικών πολιτοφυλακών που αναπτύχθηκαν για να πολεμήσουν τους αυτονομιστές στο νότιο Σουδάν την δεκαετία του 1990. Όταν ξέσπασε μια εξέγερση στο Νταρφούρ το 2003, ο Μπασίρ ακολούθησε την ίδια στρατηγική και βασίστηκε σε πολιτοφυλακές που προέρχονταν από αραβικές φυλές της περιοχής, γνωστές ως Janjaweed, για να καταστείλουν τους αντάρτες αντί [να το κάνουν] οι SAF.

Μετά την άμβλυνση της σύγκρουσης στο Νταρφούρ, ο Μπασίρ [3] μετονόμασε τις Janjaweed ως RSF, ενσωματώνοντας τους μαχητές τους σε μια πιο τακτική παραστρατιωτική δύναμη το 2013 υπό την εξουσία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και Ασφαλείας. Το 2017, το κοινοβούλιο του Σουδάν ενέκρινε νόμο που έθεσε τις RSF υπό την άμεση διοίκηση του Μπασίρ, τοποθετώντας τις σε ίση θεσμική βάση με τις SAF, παρόλο που οι μαχητές τους ως επί το πλείστον δεν είχαν επίσημη στρατιωτική εκπαίδευση.

Ο ανταγωνισμός μεταξύ των φορέων μόνο εντάθηκε μετά από αυτό. Οι κορυφαίοι στρατιωτικοί του Σουδάν θεωρούσαν τις RSF ως ανεκπαίδευτες και ασθενώς πειθαρχημένες, και περιφρονούσαν τον Hemedti, ο οποίος δεν αποφοίτησε από το γυμνάσιο, πόσω μάλλον να παρακολουθήσει στρατιωτική ακαδημία. Εν τω μεταξύ, οι κατώτερες τάξεις των SAF περιφρονούσαν τους ομολόγους τους των RSF επειδή λάμβαναν υψηλότερους μισθούς και καλύτερο εξοπλισμό, ενώ οι στρατιώτες των RSF δυσανασχετούσαν που τους θεωρούσαν παράνομη και κατώτερη δύναμη.

Ο ανταγωνισμός είχε και φυλετική διάσταση. Αν και οι SAF και οι RSF στρατολογούσαν αμφότερες από όλες τις κύριες εθνοτικές κοινότητες του Σουδάν, ο Μπασίρ γέμισε τις κορυφαίες τάξεις των SAF με μια χούφτα αραβικές φυλές από το βόρειο τμήμα της χώρας, ενώ στρατολόγησε ηγέτες των RSF κυρίως από τους Άραβες του Νταρφούρ -από την φυλή Rizeigat του Hemedti και ειδικά από το σόι του, Mahariya.

Ωστόσο, παρ' όλες τις προσπάθειές του να βάλει τις SAF και τις RSF τις μεν εναντίον των δε, ο Μπασίρ δεν μπόρεσε να τις εμποδίσει να ενωθούν για να τον εκδιώξουν εν μέσω μιας βαθύτερης οικονομικής κρίσης και της κλιμάκωσης διαδηλώσεων στους δρόμους τον Απρίλιο του 2019. Αρχικά, οι ηγέτες και των δύο στρατιωτικών οργάνων δήλωσαν την δέσμευσή τους σε μια δημοκρατική μετάβαση (αν και πολλοί δικαίως αμφισβήτησαν την ειλικρίνειά τους). Τον Αύγουστο του 2019, διαπραγματεύθηκαν μια συμφωνία με τον πολιτικό συνασπισμό που ηγήθηκε της εξέγερσης. Κατά την συμφωνία, ο Burhan θα υπηρετούσε ως προσωρινός αρχηγός του κράτους για 21 μήνες πριν παραχωρήσει την εξουσία σε μια πολιτική κυβέρνηση. Αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας, ο Hemedti ώθησε τον Burhan να του δημιουργήσει έναν νέο ρόλο, αυτόν του αντιπροέδρου. Στις 25 Οκτωβρίου 2021, ωστόσο, λίγο πριν γίνει η παράδοση, ο Burhan, ο Hemedti, και οι ηγέτες πολλών πρώην ανταρτικών ομάδων που είχαν ενσωματωθεί στην κυβέρνηση κατά την διάρκεια της μετάβασης ξεκίνησαν ένα αντεπαναστατικό πραξικόπημα για να παραγκωνίσουν τους πολιτικούς ηγέτες της χώρας. Από τότε, η σχέση μεταξύ Hemedti και Burhan έχει επιδεινωθεί και ο ανταγωνισμός μεταξύ των δυνάμεών τους έχει κλιμακωθεί.

Αμφότεροι οι άνδρες έχουν σφυρηλατήσει σημαντικές συμμαχίες. Ο Χεμεντί έχει καλλιεργήσει σχέσεις προστασίας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στέλνοντας δυνάμεις των RSF να πολεμήσουν μαζί με τα στρατεύματα των Εμιράτων και της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη. (Οι SAF έχει επίσης στρατεύματα στην Υεμένη, αλλά είναι σταθμευμένα σε μεγάλο βαθμό στα σύνορα με την Σαουδική Αραβία για να αποτρέψουν τον πόλεμο από το να ταξιδέψει βόρεια). Έχει επίσης φλερτάρει με την Ρωσία, οδηγώντας μια αντιπροσωπεία στη Μόσχα την εβδομάδα που ξεκίνησαν οι ρωσικές δυνάμεις την εισβολή τους στην Ουκρανία και επεκτείνοντας την υπάρχουσα συνεργασία του με την Ομάδα Βάγκνερ, την ισχυρή ρωσική παραστρατιωτική οργάνωση. Οι RSF έχουν μάλιστα τοποθετηθεί ως σύμμαχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον αγώνα της κατά της μετανάστευσης από το Κέρας της Αφρικής, παίζοντας τον ρόλο των συνοριοφυλάκων για την Ευρώπη. Εν τω μεταξύ, ο Burhan έχει εμβαθύνει τους ήδη στενούς δεσμούς των SAF με την Αίγυπτο. Ακόμη και πριν από την σουδανική εξέγερση, ανώτεροι ηγέτες των SAF εκπαιδεύονταν τακτικά και παρακολουθούσαν στρατιωτικές σχολές στην Αίγυπτο. Ο Μπουρχάν συνέχισε να πραγματοποιεί τακτικές κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με την Αίγυπτο και ταξίδεψε επανειλημμένα στο Κάιρο. Ανώτατοι Αιγύπτιοι αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου του Αρχηγού Πληροφοριών, Αμπάς Καμέλ, έχουν επισκεφθεί το Χαρτούμ από τότε που ανέλαβε ο Μπουρχάν.

Αμφότεροι οι Σουδανοί στρατηγοί έχουν επίσης παρατάξει ισχυρούς εγχώριους συμμάχους, φαινομενικά εν αναμονή της τωρινής σύγκρουσης. Ο Μπουρχάν καλλιέργησε σχέσεις με τους ισλαμιστές που κάποτε αποτελούσαν βασικό μέρος της υποστηρικτικής βάσης του Μπασίρ, ενορχηστρώνοντας την απελευθέρωση των παλιών πολιτικών ελίτ που είχαν φυλακιστεί μετά την εξέγερση και, πιο ποταπά, υπονομεύοντας τις προσπάθειες μεταρρύθμισης της δημόσιας διοίκησης και ανάκτησης περιουσιακών στοιχείων που έκλεψαν μέλη του προηγούμενου καθεστώτος. Από την πλευρά του, ο Hemedti έχει διαθέσει πόρους σε αγρότες της υπαίθρου σε όλο το Σουδάν για να συγκεντρώσει λαϊκή υποστήριξη. Εν ολίγοις, ο Burhan και ο Hemedti έχουν αμφότεροι πόρους και υποστήριξη που θα μπορούσαν να τους επιτρέψουν να πολεμήσουν επί μακρόν στο μέλλον.

ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ

Η ξαφνική βουτιά του Σουδάν στην βία αντανακλά εν μέρει την αποτυχία των Δυτικών και περιφερειακών δυνάμεων να εκτονώσουν τις εντάσεις μεταξύ των SAF και των RSF. Μετά το πραξικόπημα του Οκτωβρίου του 2021 [4] από τον Burhan και τον Hemedti, Σουδανοί διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους σε μεγάλους αριθμούς για να απαιτήσουν την επιστροφή στην πολιτική κυριαρχία, προτρέποντας τις Δυτικές δυνάμεις να ωθήσουν τους δύο ηγέτες να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να συζητήσουν μια νέα μεταβατική συμφωνία. Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2022, οι στρατηγοί και οι πολιτικοί είχαν συντάξει μια νέα συμφωνία-πλαίσιο που θα έβαζε το Σουδάν ξανά στον δρόμο των εκλογών.

Ωστόσο, προκειμένου να υπογράψουν τα μεγάλα κόμματα, η συμφωνία άφησε αδιευκρίνιστο το πώς θα επιτευχθούν πολλοί από τους πιο ευαίσθητους στόχους της. Πιο συγκεκριμένα, ζήτησε την ενσωμάτωση των RSF στις SAF, αλλά δεν όρισε χρονοδιάγραμμα. Ο Burhan κατέστησε σαφές ότι περίμενε πως η διαδικασία θα ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια, ενώ ο Hemedti υποστήριξε μια δεκαετή διαδικασία. Οι Δυτικές και διεθνείς δυνάμεις άσκησαν πίεση σε όλες τις πλευρές να υπογράψουν την συμφωνία έως την 1η Απριλίου, ώστε να μπορέσουν να σχηματίσουν νέα κυβέρνηση εγκαίρως για την τετραετή επέτειο από την ανατροπή του Μπασίρ στις 11 Απριλίου. Αυτή η προθεσμία ήρθε και παρήλθε. Με τις δύο πλευρές να τα έχουν στηλώσει και την εξωτερική πίεση να αυξάνεται, ο Burhan και ο Hemedti άρχισαν να δημιουργούν στρατεύματα εν αναμονή μιας σύγκρουσης που τελικά ξέσπασε το πρωί της 15ης Απριλίου.

Αν δεν περιοριστούν οι μάχες, υπάρχει τώρα μια πολύ πραγματική πιθανότητα ότι αυτό που ξεκίνησε στο Χαρτούμ θα μπορούσε να καταπιεί την υπόλοιπη χώρα. Το κενό στην πρωτεύουσα έχει ήδη επανεκκινήσει παλιές συγκρούσεις στο Δυτικό Νταρφούρ, όπου αραβικές φυλές -κάποιες συνδεδεμένες με τις RSF- έχουν αρχίσει να επιτίθενται εναντίον αμάχων και οι τελευταίοι έχουν αρχίσει να εξοπλίζονται. Ξεχωριστά, τα αποσχιστικά κινήματα στις πολιτείες του Νότιου Κορντοφάν και του Γαλάζιου Νείλου ενδέχεται να επιστρέψουν στα σοβαρά ενώ η κεντρική κυβέρνηση βρίσκεται σε πόλεμο με τον εαυτό της. Και υπάρχει επίσης ο κίνδυνος στοιχεία των SAF που εξακολουθούν να είναι πιστά στο παλιό ισλαμιστικό καθεστώς του Μπασίρ να διασπαστούν και να σχηματίσουν την δική τους εξέγερση. Στην χειρότερη περίπτωση, το Σουδάν θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα αποτυχημένο κράτος, να διασπαστεί σε πολλές ντε φάκτο χώρες με ακαθόριστα σύνορα, να εκτοπίσει εκατομμύρια ανθρώπους και ενδεχομένως να πυροδοτήσει εκστρατείες εθνοκάθαρσης ή γενοκτονίας.

Αν και μια εγχώρια διαμάχη εξουσίας καθοδηγεί την σύγκρουση, είναι επίσης δυνατή μια μεγάλης κλίμακας περιφερειακή κλιμάκωση. Δυστυχώς, περιφερειακές δυνάμεις έχουν ήδη παρασυρθεί στην σύγκρουση. Η Αίγυπτος έστειλε όπλα στις SAF και ο ηγέτης της λιβυκής πολιτοφυλακής Khalifa Haftar, ένας άλλος πελάτης των ΗΑΕ, έχει επανεφοδιάσει τις RSF. Τα παραδοσιακά πληθυσμιακά κέντρα της φυλής Rizeigat του Hemedti εκτείνονται στα σύνορα μεταξύ Σουδάν και Τσαντ, και η μεγαλύτερη συνομοσπονδία Baggara που περιλαμβάνει την Rizeigat κατοικεί σε εδάφη δυτικά ως τον Νίγηρα στο Σαχέλ. Κυβερνήσεις και ηγέτες μαχητών σε όλη αυτή την περιοχή θα μπορούσαν να παρακινηθούν να εισέλθουν στην σύγκρουση. Και τέλος, το Σουδάν θα μπορούσε να γίνει πεδίο μάχης στην σιγοβράζουσα αντιπαράθεση μεταξύ Αιθιοπίας και Αιγύπτου για το Φράγμα της Αναγέννησης. Εάν οι περιφερειακοί δρώντες εμπλακούν εις βάθος, θα καταστεί πολύ πιο δύσκολο να περιοριστεί η σύγκρουση, αφού οποιαδήποτε πιθανή διευθέτηση θα πρέπει να ικανοποιήσει περισσότερες πλευρές.

Αν και είναι δύσκολο να προβλεφθεί ο βαθμός στον οποίο η σύγκρουση θα περιφερειοποιηθεί, ένα πράγμα είναι σαφές: όσο διαρκεί η μάχη μεταξύ Μπουρχάν και Χεμεντί, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα άλλες ομάδες πέρα από τις SAF και τις RSF να βουτήξουν στη μάχη. Καθώς αυτοί οι δύο εμπόλεμοι αρχίζουν να εξαντλούνται σε προμήθειες, θα γίνουν πιο πρόθυμοι να κάνουν συμφωνίες που θα υποθηκεύσουν το μέλλον του Σουδάν, εκχωρώντας ορυχεία χρυσού, εύφορη γεωργική γη, και κάνοντας παραχωρήσεις στην Ερυθρά Θάλασσα, μεταξύ άλλων πόρων, σε αντάλλαγμα για υποστήριξη.

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ

Αλλά δεν είναι πολύ αργά για να αποφευχθεί η ανάφλεξη. Υπάρχουν βήματα που μπορούν να κάνουν οι εγχώριοι και διεθνείς παίκτες για να περιορίσουν τον ανθρώπινο θάνατο και να τερματίσουν τις μάχες πριν εξαπλωθούν. Πρώτα και κύρια, οι Δυτικές και περιφερειακές δυνάμεις πρέπει να αντισταθούν στον πειρασμό να στηρίξουν μια συγκεκριμένη πλευρά και να συνεργαστούν για να περιορίσουν και τελικά να τερματίσουν την σύγκρουση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γαλλία, ειδικότερα, πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη μόχλευσή τους έναντι των γειτόνων του Σουδάν —στην Αίγυπτο και την Αιθιοπία για τις πρώτες και στο Τσαντ για την δεύτερη— για να τους αποτρέψουν από το να παρέμβουν περαιτέρω στην σύγκρουση.

Επιπλέον, η διεθνής κοινότητα πρέπει να πιέσει για μια διαρκή κατάπαυση του πυρός. Ένα διάλειμμα από τις εχθροπραξίες θα επέτρεπε την δημιουργία ανθρωπιστικών διαδρόμων που είναι πολύ μεγάλη ανάγκη να δημιουργηθούν [5], επιτρέποντας την ροή βοήθειας προς τα μέσα και την ροή αμάχων προς τα έξω. Στις ανθρωπιστικές υπηρεσίες πρέπει να δοθεί αμέσως η χρηματοδότηση —και η ευελιξία— για να αναλάβουν μια μεγάλης κλίμακας απόκριση και να σώσουν ζωές. Σίγουρα, αυτό το έργο αποδεικνύεται δύσκολο. Πολλαπλές εκεχειρίες έχουν ήδη μεσολαβήσει και, στην συνέχεια, παραβιαστεί, καθεμιά από τις οποίες αμβλύνει μόνο για λίγο τις μάχες. Παρόλο που αμφότεροι οι στρατηγοί έχουν κίνητρα για να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις τους, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι οι υφιστάμενοί τους δεν το κάνουν: αφθονούν οι αναφορές για ατίθασους στρατιώτες των RSF που εκλαμβάνουν την κατάπαυση του πυρός ως ευκαιρία για λεηλασία και, πιο ανησυχητικό, για ισλαμιστές της εποχής του Μπασίρ μέσα στις SAF που χρησιμοποιώντας αυτές τις υφέσεις των μαχών για να κερδίσουν το πάνω χέρι εναντίον των RSF.

Ταυτόχρονα, η εγχώρια κοινωνία των πολιτών του Σουδάν πρέπει να προσπαθήσει να αποτρέψει το να εξελιχθεί η σύγκρουση μεταξύ των SAF και των RSF σε έναν πολυκομματικό, εθνοτικά χρωματισμένο εμφύλιο πόλεμο. Οι υψηλές εθνοτικές εντάσεις και η πλημμύρα όπλων μετά από δεκαετίες εμφύλιων συγκρούσεων αυξάνουν τον κίνδυνο να συγχωνευθεί αυτή η σύγκρουση με άλλες μακροχρόνιες [συγκρούσεις] στην περιφέρεια του Σουδάν, ένα αποτέλεσμα που θα μπορούσε να έχει τεράστιο -και απαράδεκτο- ανθρώπινο τίμημα. Για να αποφευχθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα, οι ηγέτες των φυλών και των Σούφι θα πρέπει να ενθαρρύνονται να διαδραματίζουν τον παραδοσιακό τους ρόλο ως μεσολαβητές και ως φωνές της λογικής.

Μόλις τεθεί σε ισχύ μια μόνιμη κατάπαυση του πυρός, η σουδανική κοινωνία των πολιτών, οι Δυτικές χώρες και οι περιφερειακές δυνάμεις θα πρέπει να ασκήσουν ενιαία ώθηση για μια μετάβαση στην πολιτική εξουσία [6]. Αλλά θα πρέπει να επανεξετάσουν ριζικά το πώς θα πρέπει να είναι μια μεταβατική διαδικασία, καθώς έχει καταστεί σαφές ότι η συμφωνία-πλαίσιο του Δεκεμβρίου 2022 και το αρχικό συνταγματικό έγγραφο του Αυγούστου 2019 ήταν ανεπαρκή. Αν και αμφότερες οι διευθετήσεις υποσχέθηκαν μια ενδεχόμενη μεταβίβαση σε πολιτικούς ηγέτες, έδωσαν προνόμια σε ένοπλους δρώντες κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων και στις αρχικές φάσεις της μετάβασης, υποβιβάζοντας πολιτικούς και ομάδες πολιτών στο καθεστώς του κατώτερου εταίρου σε αυτές τις κρίσιμες φάσεις.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έδειξαν ότι είναι ανόητο να υποθέσει κανείς ότι οι ένοπλοι δρώντες θα παραχωρήσουν πρόθυμα την εξουσία. Αν και οι εγχώριες ομάδες της κοινωνίας των πολιτών υποστήριξαν μια πραγματική μετάβαση υπό πολιτική ηγεσία, οι ξένες δυνάμεις υπέταξαν τον στόχο μιας δημοκρατικής μετάβασης στον φαινομενικό στόχο της βραχυπρόθεσμης σταθερότητας διαπραγματευόμενες με -και κατά συνέπεια νομιμοποιώντας- τους στρατηγούς. Αυτή την φορά, οι ομάδες της κοινωνίας των πολιτών και τα λαϊκά κινήματα θα πρέπει να κατευθύνουν την διαδικασία μετάβασης από την αρχή. Και για όσο βρίσκονται πολίτες στο τιμόνι, οι διεθνείς εταίροι του Σουδάν θα πρέπει να αποφεύγουν να επιβάλλουν αυθαίρετες προθεσμίες στους διαπραγματευτές. Τα λεωφορεία στο Σουδάν φεύγουν από το σταθμό όταν είναι γεμάτα, όχι σύμφωνα με κάποιο προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα.

Μόλις δημιουργηθεί επιτέλους μια κυβέρνηση υπό πολιτική ηγεσία, θα χρειαστεί να μεταρρυθμίσει τον τομέα της ασφάλειας -ενσωματώνοντας τις RSF και άλλες παρακρατικές πολιτοφυλακές σε έναν ενιαίο εθνικό στρατό που είναι υπόλογος στους εκλεγμένους ηγέτες- προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη της παρούσας σύγκρουσης. Τίποτα από αυτά δεν θα είναι εύκολο και όλα αυτά θα απαιτήσουν από τους διεθνείς εταίρους του Σουδάν να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να παρουσιάσουν ένα ενιαίο μέτωπο. Η εναλλακτική, ωστόσο, είναι ένας μακρύς και αιματηρός πόλεμος.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/sudan/sudans-descent-chaos
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/africa/2021-05-25/darfur-war-sud...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/sudan/2019-05-02/after-bashir
[4] https://www.foreignaffairs.com/sudan/whats-next-sudans-revolution
[5] https://www.foreignaffairs.com/topics/humanitarian-intervention
[6] https://www.foreignaffairs.com/articles/sudan/2022-02-04/america-sudan-b...

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/sudan/sudans-generals-are-dragging-countr...

Μπορείτε να ακολουθείτε το Foreign Affairs The Hellenic Edition στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition