Οι Προκλήσεις για τον Μάριο Ντράγκι στην Ε.Κ.Τ.

Για να αποσοβηθεί μια καταστροφή σε ολόκληρο το σύστημα, ο Σαρκοζί και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ προσπαθούν να βρουν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης. Έχουν ζητήσει βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, φλερτάρουν με μια ποικιλία πιθανών υποστηρικτών, από την Κίνα έως και τον ιδιωτικό τομέα, και προσφεύγουν στο G-20 στις Κάννες. Ωστόσο, αν η κατάσταση του χρέους στην Ελλάδα και άλλα κράτη της ΕΕ εξακολουθήσει να επιδεινώνεται, η απροθυμία των επενδυτών έξω από την Ευρώπη να βοηθήσουν θα αυξηθεί.
Η ΕΚΤ, στη συνέχεια, μπορεί να είναι η μόνη οντότητα με αρκετή οικονομική δύναμη πυρός - την ικανότητα να διασώσει υπερχρεωμένες χώρες – ώστε να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στην αγορά. Οι επικριτές του Trichet υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να είχε χρησιμοποιήσει την δύναμη πυρός της ΕΚΤ πριν από πολύ καιρό. Κατά την άποψή τους, η αποτυχία της ΕΚΤ να ενεργήσει χωρίς ασάφειες ως «δανειστής έσχατης ανάγκης» είναι τουλάχιστον εν μέρει υπεύθυνη για το σπρώξιμο της ευρωζώνης σε ένα φαύλο κύκλο χρέους. Και η πίεση είναι τώρα στον Draghi προχωρήσει στις αντισυμβατικές και ριψοκίνδυνες ενέργειες που ο προκάτοχός του απέφυγε να αναλάβει. Ξεκίνησε θεσπίζοντας μια μέτρια μείωση των επιτοκίων, αλλά μπορεί να χρειαστεί να διασώσει κράτη και τράπεζες που βρίσκονται σε αδυναμία με τεράστια ποσά νέου χρήματος. Αν ο Draghi αποφασίσει να συνεχίσει αυτή την πορεία, θα αντιμετωπίσει μια σοβαρή δυσκολία: να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ευρωπαίων ομολόγων του, τόσο μεταξύ των κεντρικών τραπεζιτών όσο και των αρχηγών των κυβερνήσεων.

Παρά τα λάθη του Trichet, οι συνάδελφοί του στο ευρωπαϊκό σύστημα κεντρικών τραπεζών τον σέβονται ακόμα. Ως ένας κεντρικός τραπεζίτης από τη Γαλλία, επωφελήθηκε επίσης από την αντίληψη ότι στάθηκε ως ένας αμερόληπτος διαιτητής ανάμεσα στους κεντρικούς τραπεζίτες περιφερικών κρατών της ΕΕ που αντιμετωπίζουν πρόβλημα και εκείνους που προέρχονται από πιο ασφαλή κράτη της βόρειας Ευρώπης. Ωστόσο, για τον Draghi μπορεί να είναι δύσκολο να κερδίσει το σεβασμό των συνομηλίκων του. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να ξεπεράσει τη σχέση του με την Ιταλία, της οποίας το δημόσιο χρέος αποτελεί πλέον μια ανησυχία τόσο μεγάλη όσο εκείνη για την Ελλάδα. Η φήμη του ως δημοσιονομικού ιέρακα σίγουρα θα βοηθήσει, αλλά αν προσπαθήσει να καθιερώσει διαδικασίες διάσωσης οικονομιών χωρίς προηγουμένως να έχει εξασφαλίσει ευρεία υποστήριξη, θα θέσει σε αμφισβήτηση την εξουσία του ως επικεφαλής της ΕΚΤ.

Ο Draghi μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει δυσκολίες να επηρεάσει τις κυβερνήσεις της Ε.Ε., ιδιαίτερα εκείνες της Γαλλίας και της Γερμανίας. Παρά το γεγονός ότι ο Σαρκοζί και Μέρκελ μερικές φορές επέλεξαν να αγνοήσουν συμβουλές του Trichet, πάντοτε τον συμβουλεύονταν και σιωπηρά υπολόγιζαν σε αυτόν για να λύσουν τις διαφορές τους. Για παράδειγμα, στη μεγάλη διαμάχη τους για να «κουρέψουν» το ελληνικό χρέος, οι δύο ηγέτες εισάκουσαν την επίμονη γνώμη του Τρισέ ότι οποιαδήποτε τέτοια μείωση πρέπει να είναι εθελοντική για τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα.

Αν τα προβλήματα του χρέους της Ευρώπης εξακολουθούν να επιμένουν, θα γίνει ακόμη πιο πιθανό να προκύψουν οξείες συγκρούσεις. Και σε αυτό το περιβάλλον, η Ευρώπη θα χρειαστεί από τον Draghi να εξασφαλίσει την επιρροή του γρήγορα και να την ασκήσει ώστε να λύσει τα πολλά προβλήματα που βρίσκονται μπροστά μας. Ο Draghi πρέπει να πείσει τους ομολόγους του, τόσο εντός όσο και εκτός της ΕΚΤ ώστε να αναλάβει τις δραστικές νέες δράσεις που απαιτεί η κρίση.

Πρωτότυπο: http://www.foreignaffairs.com/articles/136643/nicolas-jabko/the-challeng...

Copyright © 2002-2010 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.