Ο Ολάντ είναι η μισή ιστορία

Ο γαλλικός λαϊκισμός θα είναι δύσκολος και για την Ευρώπη. Ο Σαρκοζί έχει ήδη αντιδράσει στην άνοδο του Εθνικού Μετώπου δίνοντας έμφαση στη νομιμότητα και στα ζητήματα των συνόρων, σε μια προσπάθεια να υφαρπάξει ψήφους. Μίλησε για την ανάγκη εφαρμογής μεγάλης πίεσης στην Ιταλία και την Ισπανία για να καλύψουν καλύτερα τα δικά τους τμήματα των συνόρων της Σένγκεν, καθώς και για μια πιο σκληρή δράση από πλευράς της ΕΕ εάν δεν το πράξουν. Έχει επίσης υποστηρίξει μια πιο επιθετική ευρωπαϊκή πολιτική οικονομικών κινήτρων, καθώς και έναν φόρο επί των οικονομικών συναλλαγών, κάτι που αποτελεί σαφή πρόκληση για τις προτεραιότητες της Γερμανίας. Αλλά δεδομένου ότι ο Σαρκοζί ήταν υπεύθυνος στη διαπραγμάτευση με τη Γερμανία για το σύμφωνο δημοσιονομικής λιτότητας τον περασμένο Μάρτιο, είναι και πιο απρόθυμος να το επικρίνει.

Ο Ολάντ, ο οποίος ήταν έξω από τις διαπραγματεύσεις αυτές, είναι σε θέση να υπόσχεται πιο ευρείες αλλαγές στο σύμφωνο λιτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε συνέντευξη Τύπου στις 25 Απριλίου, πρότεινε αρκετές τροποποιήσεις, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ευρωομολόγων για να πληρώσουν για έργα υποδομής, τη θέσπιση φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών για να συγκεντρωθούν χρήματα και να επιτραπεί στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να χρηματοδοτήσει περισσότερο τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Σε αντίθεση με άλλους ηγέτες της γαλλικής αριστεράς, ο Ολάντ υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Έτσι, έχει επίσης καταστεί σαφές ότι δεν επιδιώκει πλεονέκτημα εις βάρος του ευρωπαϊκού σχεδίου, αλλά μάλλον προσπαθεί να βρει λύσεις για την ανάπτυξη μέσα στην Ευρώπη.

Οι υποσχέσεις του Ολάντ είχαν απήχηση στους Γάλλους. Από το τέλος του πρώτου γύρου των εκλογών έχει εστιάσει στην «αύξηση της ελπίδας» μέσω της οικονομικής ανάπτυξης για να καταπολεμήσει την επιρροή του Εθνικού Μετώπου ανάμεσα στους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης (πήρε περίπου το ένα τρίτο των ψήφων των εργατών). Και πιθανότατα θα κερδίσει. Θα είναι εκείνος που θα διαπραγματευτεί αυτές τις πολιτικές με το Εθνικό Μέτωπο και το κόμμα του Σαρκοζί στα δεξιά του.

Αλλά οι προτάσεις του Ολάντ τον τοποθετούν εντελώς απέναντι στις προτεραιότητες της Γερμανίας. Οι υποστηρικτές της γερμανικής κυβέρνησης είναι πάρα πολύ υπέρ των θέσεων που έλαβε η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ για την λιτότητα. Επειδή οι εκλογές έχουν προγραμματιστεί για το 2013, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για να συμβιβαστούν όσον αφορά τις αλλαγές στο δημοσιονομικό σύμφωνο.

Ωστόσο, ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας θα κερδίσει υποστήριξη από την υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία κινείται σε μια πολύ διαφορετική κατεύθυνση. Αυτό θα θέσει το Παρίσι σε μια ισχυρή θέση για να αναλάβει την ηγεσία ενός συνασπισμού υπέρ της ανάπτυξης. Με το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ισπανία να έχουν βυθιστεί στην ύφεση, υπάρχει αυξημένη λαϊκή στήριξη για την ανάπτυξη πρωτοβουλιών σε επίπεδο ΕΕ. Στις επερχόμενες εκλογές στη Γαλλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι εκκλήσεις για δημοσιονομική λιτότητα χωρίς ένα πρόγραμμα για ανάπτυξη δεν φαίνεται πιθανό να είναι επιτυχείς. Η νέα γαλλική κυβέρνηση μπορεί πολύ καλά να είναι στην αιχμή του δόρατος μιας νέας Ευρώπης – μιας Ευρώπης που προκαλεί τα βαθιά ριζωμένα γερμανικά συμφέροντα και βλέπει περισσότερο προς τη Γαλλία για ηγεσία.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/137613/martin-a-schain/hollande-i...

Συνδέσεις:
[1] http://www.cas.eu

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση https://twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση http://www.facebook.com/pages/Foreign-Affairs-Hellenic-Edition/191397164...