Καθαρίζοντας το κάρβουνο!

Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς για τον άνθρακα, τούτο είναι σαφές: ο «καθαρισμός» του πρέπει να είναι ένα κεντρικό τμήμα οποιασδήποτε στρατηγικής για το κλίμα. Αν οι κυβερνήσεις, οι πολυμερείς οργανισμοί και οι χρηματοπιστωτικές αγορές του βιομηχανοποιημένου κόσμου βοηθήσουν τον αναπτυσσόμενο κόσμο να αναβαθμίσει τα υπάρχοντα εργοστάσια άνθρακα και εξασφαλιστεί ότι μόνο οι καθαρότερες εγκαταστάσεις άνθρακα θα κατασκευάζονται στο εξής, το αποτέλεσμα για το κλίμα θα είναι σημαντικό. Συνολικά, πιο έξυπνες πολιτικές θα μπορούσαν να μειώσουν τον όγκο των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ανά μεγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας με καύση άνθρακα κατά περισσότερο από 40% πριν από το 2050. Και αν η CCS ή η UCG μπορεί να γίνει εμπορικά βιώσιμη, αυτός ο όγκος ρύπων θα μπορούσε να μειωθεί ακόμη περισσότερο.

Τελικά, αυτοί οι μετασχηματισμοί θα κοστίσουν χρήματα, και το μεγαλύτερο μέρος από αυτά θα πρέπει να ξοδευτεί στον αναπτυσσόμενο κόσμο, όπου οι εκπομπές αυξάνονται με ταχύτερους ρυθμούς. Ο καλύτερος τρόπος για να πληρώσουν για αυτό θα ήταν να τεθεί ένα επιπλέον κόστος για τον άνθρακα με βάση την αγορά - μέσω ενός προγράμματος cap-and-trade, φορολογικών πολιτικών ή με άλλες εναλλακτικές λύσεις - και στη συνέχεια να επιτραπεί στην αγορά να χρηματοδοτήσει τις φθηνότερες πηγές μείωσης του διοξειδίου του άνθρακα. Αλλά, όπως τα επακόλουθα των διαπραγματεύσεων για το Πρωτόκολλο του Κιότο έχουν αποδείξει, το να συμφωνήσουν οι χώρες σε αυτή την ιδέα είναι πάρα πολύ δύσκολο. Το καλό πράγμα σχετικά με μια στρατηγική που θα κάνει καθαρότερο τον άνθρακα είναι ότι δεν απαιτεί επιπλέον κόστος στον άνθρακα ή μια παγκόσμια συμφωνία για το κλίμα.

Η έλλειψη μιας επιπλέον οικονομικής επιβάρυνσης στον άνθρακα θα καταστήσει δυσκολότερη τη χρηματοδότηση ορισμένων τεχνολογιών καθαρού άνθρακα, και αυτό θα επηρεάσει τις στρατηγικές που έχουν πιο βραχυπρόθεσμη στόχευση. Συγκεκριμένα, η κερδοφορία της τεχνολογίας CCS εξαρτάται από τις κυβερνήσεις να βάλουν μια τιμή στο διοξείδιο του άνθρακα. Αλλιώς, υπάρχει μικρό κίνητρο για να δεσμευθεί ένα αέριο με σχεδόν μηδενική αξία. Αλλά άλλες στρατηγικές για την αντιμετώπιση της χρήσης άνθρακα στον αναπτυσσόμενο κόσμο - δηλαδή, υψηλής απόδοσης μονάδες άνθρακα και τεχνολογίες UCG – μπορούν ακόμα να είναι επιτυχείς, διότι είναι ευθυγραμμισμένες με τα κίνητρα των ίδιων των αναπτυσσόμενων χωρών να προσφέρουν φθηνή και ασφαλή ενέργεια. Η μείωση των εκπομπών από την καύση άνθρακα δεν απαιτεί μια χρηματική επιβάρυνση στο διοξείδιο, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιμένουμε κάτι τέτοιο.

Καθώς η ζήτηση για άνθρακα ανεβαίνει σε νέα ύψη και καθώς οι παγκόσμιες θερμοκρασίες συνεχίζουν να αυξάνονται, ο κόσμος δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά να προσπεράσει την ευκαιρία να κάνει το καύσιμο πιο καθαρό. Η στρατηγική αυτή αποτελεί έναν ρεαλιστικό τρόπο για να μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά δισεκατομμύρια τόνους ετησίως. Η ανθρωπότητα έχει διανύσει πολύ δρόμο από τη βιομηχανική επανάσταση, όταν οι καπνισμένοι ουρανοί σηματοδοτούσαν την οικονομική πρόοδο. Δεδομένου ότι ο αναπτυσσόμενος κόσμος βιομηχανοποιείται, είναι καιρός να ξαναοραματιστούμε τον άνθρακα, όχι μόνο ως την κύρια αιτία της κλιματικής αλλαγής, αλλά και ως μια από τις καλύτερες ευκαιρίες για την καταπολέμησή της.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/137685/richard-k-morse/cleaning-u...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr