Η Αμερική δεν είναι η εξαίρεση

Το αποτέλεσμα είναι ότι, στην Ευρώπη, τα κέρδη τής λαϊκής υποστήριξης στη λαϊκιστική δεξιά σπάνια μεταφράζονται σε δύναμη για την θέσπιση ή την απόρριψη νόμων. Ας δούμε το παράδειγμα του Εθνικού Μετώπου τής Γαλλίας, το οποίο είναι σήμερα στην Ευρώπη ένα από τα πιο δημοφιλή αντισυστημικά κόμματα της Δεξιάς. Σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση, το Εθνικό Μέτωπο θα πάρει 24% στις εκλογές τού επόμενου έτους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ένα σχετικά αδύναμο νομοθετικό Σώμα το οποίο, κατά ειρωνεία τής τύχης, το Μέτωπο θα προτιμούσε να καταργήσει. Αλλά, το εθνικό εκλογικό σύστημα των δύο γύρων στην Γαλλία εμποδίζει το Μέτωπο από το να καταλάβει στην Εθνοσυνέλευση όσες έδρες μπορεί να επιτρέπει η δημοτικότητά του. Αρκετοί από τους υποψηφίους του προηγούνται στον πρώτο γύρο, στον οποίο κατεβαίνουν με ψηφοδέλτιο όλα τα μεγάλα και μικρά κόμματα. Αλλά, στον δεύτερο γύρο που περιλαμβάνει μόνο δύο υποψήφιους, οι ψηφοφόροι τής αριστεράς και της συστημικής δεξιάς συνήθως συνασπίζονται για να υποστηρίξουν τον ένα υποψήφιο που αντιτίθεται στο Εθνικό Μέτωπο. Στις βουλευτικές εκλογές τού περασμένου έτους στην Γαλλία, το Μέτωπο κέρδισε μόλις δύο έδρες στην Εθνοσυνέλευση των 577 εδρών. Και αυτές ήταν οι μόνες θέσεις που το κόμμα έχει κερδίσει στα δεκαπέντε χρόνια που συμμετέχει σε εκλογές.

Ας συγκρίνει κανείς αυτό το απογοητευτικό αποτέλεσμα με το υψηλό, αν και τώρα αμφισβητούμενο, κύρος τού Tea Party. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση [2], η οποία πραγματοποιήθηκε λίγο πριν από την παύση τής λειτουργίας τής κυβέρνησης, το 22% των Αμερικανών θεωρούσαν τους εαυτούς τους υποστηρικτές αυτής τής λαϊκιστικής συντηρητικής ομάδας, κάτι που συνιστά μια μικρή υποχώρηση από το 2011. Αλλά, η επιρροή που ασκεί ξεπερνά σε κάθε περίπτωση οτιδήποτε έχει καταφέρει να επιτύχει το Εθνικό Μέτωπο από την ίδρυσή του, το 1972. Τα περίπου 50 μέλη τής φράξιας τού Tea Party ανάγκασαν τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Τζον Μπένερ να προκαλέσει μια σημαντική κυβερνητική κρίση, αρνούμενος να συμφωνήσει στην αύξηση του ανώτατου ορίου τού εθνικού χρέους. Στη Γερουσία, ο αγαπημένος γερουσιαστής τού Tea Party, Τεντ Κρουζ, έγινε πολιτική διασημότητα κωλυσιεργώντας. Λίγοι Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί είναι πρόθυμοι να επικρίνουν την σκληρή δεξιά παράταξη, επειδή γνωρίζουν ότι αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερη, πιο αφοσιωμένη και πιο δραστήρια ομάδα τού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση του Pew [3], σχεδόν το ήμισυ του συνόλου των σταθερών Ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων ταυτίζονται με το Tea Party.

Κατά ειρωνικό τρόπο, το Tea Party μοιάζει αμφίθυμο σχετικά με την δική του ισχύ. Οι ακτιβιστές αρέσκονται να γκρινιάζουν για τους διεφθαρμένους και δειλούς πολιτικούς. Αλλά, αν έφευγαν μαζικά από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, το μόνο που θα κατάφερναν θα ήταν ότι οι Δημοκρατικοί θα ήλεγχαν και τα δύο σώματα του Κογκρέσου. «Ζήτω η διαφορά!», μπορεί να έλεγαν οι υποστηρικτές τού Tea Party, αν δεν είχαν την τάση να είναι δύσπιστοι με οποιονδήποτε μιλάει «σοσιαλιστική» γλώσσα.

Από την άλλη πλευρά, οι ζηλωτές τής βάσης τής αμερικανικής Δεξιάς δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί ότι μαζί με τη μεγάλη επιρροή έρχεται και η μεγάλη ευθύνη. Στον απόηχο της αποτυχίας τους να σταματήσουν το Obamacare, οι πιο πραγματιστές βουλευτές τού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ελπίζουν ότι το Tea Party θα ασχοληθεί με το να βάζει πούδρα στις περούκες του και να λαδώνει τα μουσκέτα του, και ότι θα αφήσει τα της διακυβέρνησης σε άλλους.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/140182/michael-kazin/american-une...

Σύνδεσμοι:
[1] http://www.ukip.org/issues/policy-pages/what-we-stand-for
[2] http://www.gallup.com/poll/147635/tea-party-movement.aspx
[3] http://www.newrepublic.com/article/115189/gop-cant-survive-without-tea-p...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr