Η επιλογή τού Γιανουκόβιτς

Για αρχή, θα πρέπει να αντικαταστήσει τον παγκοσμίως απεχθή φιλορώσο και φιλοσοβιετικό υπουργό Παιδείας και Επιστήμης, Ντμίτρο Ταμπάτσνικ, με κάποιον που να έχει μια λιγότερο προκατειλημμένη άποψη για την ουκρανική γλώσσα, την ιστορία, τον πολιτισμό και την ταυτότητα. Ας θυμηθεί τον Βιάτσεσλαβ Μπριουκοβέτσκι, τον πρώην πρόεδρο του πλέον φιλοδυτικά προσανατολισμένου πανεπιστημίου τής Ουκρανίας, την ελίτ Ακαδημία Kyiv-Mohyla. Ο Γιανουκόβιτς θα πρέπει επίσης να απολύσει τον σημερινό αναποτελεσματικό πρωθυπουργό, Μίκολα Αζάροφ, και να τον αντικαταστήσει με έναν μετριοπαθή τεχνοκράτη με σχετικά καθαρά χέρια, ίσως τον πολυεκατομμυριούχο μεγιστάνα τής ζαχαροπλαστικής Πέτρο Ποροσένκο, γνωστό και ως βασιλιά τής σοκολάτας. Ή, αν ο Γιανουκόβιτς ήθελε πραγματικά να ωθήσει τα πράγματα, θα μπορούσε να στραφεί στον Γιάτσενιουκ ή τον Κλίτσκο. Ο επικεφαλής τής Υπηρεσίας Ασφαλείας τής Ουκρανίας, Ολεξάντρ Γιακιμένκο, ο οποίος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος τής καριέρας του στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις και είναι πολύ στενά συνδεδεμένος με τον Γιανουκόβιτς, θα πρέπει να αποπεμφθεί ως σημάδι τής αλλαγής εποχής.

Για να δείξει στους Ουκρανούς ότι μπαίνει σε μια νέα εποχή, ο Γιανουκόβιτς θα πρέπει να εκκενώσει την ανακτορική (και αμφίβολης κτήσης) κατοικία του έξω από το Κίεβο και να την δωρίσει στον λαό ως ένα συνεδριακό κέντρο, think tank, ίδρυμα ή μουσείο. Θα μπορούσε να εξετάσει την μετακόμισή του σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο τής πόλης, σε κοντινή απόσταση από το γραφείο του, εγκαταλείποντας τις προκλητικές αυτοκινητοπομπές που δημιουργούν κυκλοφοριακό πρόβλημα και εκνευρίζουν τους κατοίκους τής πόλης. Με το να τιθασέψει τις υπερβολές τού μεγαλύτερου γιου του, Ολεξάντρ, στον κόσμο των τραπεζών και ακόμη με το να τον ενθαρρύνει να επιστρέψει στην οδοντιατρική θα εντυπωσιάσει τους ψηφοφόρους.

Ο Γιανουκόβιτς θα πρέπει επίσης να υιοθετήσει νέες πολιτικές. Για να μειώσει την γραφειοκρατία και την διαφθορά, θα μπορούσε να απολύσει ένα μεγάλο μέρος τής άπρακτης κρατικής γραφειοκρατίας και να αυξήσει τους μισθούς των υπολοίπων υπαλλήλων. Για την ενθάρρυνση του υγιούς οικονομικού ανταγωνισμού και της κατανομής τού πλούτου, θα μπορούσε να εισαγάγει μια σειρά από πολιτικές που προωθούν τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και να εξασφαλίσει ότι οι προσφορές είναι πραγματικά ανταγωνιστικές. Η προώθηση της ουκρανικής γλώσσας και του πολιτισμού, αφενός, εξασφαλίζοντας παράλληλα τα γλωσσικά και πολιτιστικά δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων τής Ουκρανίας από την άλλη, θα υπογράμμιζε, επίσης, σοβαρά την δέσμευσή του για την στήριξη της πολιτισμικής πολυμορφίας.

Κανένα από αυτά τα μέτρα δεν είναι πάρα πολύ δύσκολο να ληφθεί από έναν αυταρχικό πρόεδρο, ο οποίος σήμερα έχει όλες τις εξουσίες που χρειάζεται για να καταναγκάζει, να διανέμει κίνητρα, και να εφαρμόζει τις πολιτικές προτιμήσεις του - ειδικά με την ευρωπαϊκή υποστήριξη. Ωστόσο, ο Γιανουκόβιτς, φθάνει σε μια επιλογή. Θα μπορούσε να μετατρέψει τον εαυτό του από πρόεδρο της μειονότητας της Ουκρανίας σε πρόεδρο της πλειοψηφίας της Ουκρανίας, από έναν αυταρχικό ηγέτη μισητό από τους περισσότερους Ουκρανούς σε έναν δημοκρατικό ηγέτη όλου του λαού, από μια πηγή ευρωπαϊκής αμηχανίας σε μια βιτρίνα τής αποτελεσματικότητας της ΕΕ. Με την πολιτική επιβίωσή του ως διακύβευμα, ο Γιανουκόβιτς απλά μπορεί να κάνει το άλμα και να αλλάξει. Στο κάτω-κάτω, ο απόλυτος επιζών στον αδάμαστο ουκρανικό πολιτικό κόσμο ξεπέρασε ήδη τις ποινικές καταδίκες του ως έφηβος και την δυσμένεια της Πορτοκαλί Επανάστασης για να γίνει πρόεδρος.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/140249/alexander-j-motyl/yanukovy...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr