Οι Αιγύπτιοι δικαστές εφορμούν

Ο δρόμος διαφυγής από έναν τέτοιο τρόμο είναι η πολιτική συμφιλίωση, στην οποία οι Αρχές συμφωνούν να απελευθερώσουν κρατουμένους, απορρίπτουν την «ταμπέλα» τής τρομοκρατίας και επανεντάσσουν στην Αδελφότητα στην πολιτική ζωή με αντάλλαγμα μια υπόσχεση από την οργάνωση για μη-βία και αποδοχή ότι ο Μόρσι δεν θα αποκατασταθεί ως πρόεδρος. Αλλά για την ώρα, πολλοί Αιγύπτιοι θεωρούν την απλή αναφορά τής λέξης «συμφιλίωση» ως προδοσία. Θα πρέπει, όμως, τελικά να συμβεί εάν η Αίγυπτος θέλει να φτάσει σε κάποιο είδος πολιτικής συναίνεσης κατά το παράδειγμα της Τυνησίας, κάτι που αποτελεί την καλύτερη ελπίδα για σταθερότητα. Απλά, υπάρχουν πάρα πολλοί ισλαμιστές και μη-ισλαμιστές (εθνικιστές, φιλελεύθεροι, αριστεροί) σε κάθε μια πλευρά ώστε να κυριαρχήσει. Η άλλη επιλογή είναι η συνεχιζόμενη βία και η αστάθεια. Ο Νάσερ και ο Σαντάτ ταλαντεύτηκαν μεταξύ των εγχώριων και των ξένων πολιτικών κρίσεων κατά την διάρκεια της προεδρίας τους. Ο Σαντάτ δολοφονήθηκε από συμπαθούντες ισλαμιστές στον στρατό. Ο Μουμπάρακ ήταν απλώς σε θέση να ηρεμήσει την χώρα από την ώρα που οι ισλαμιστές είχαν αποξενώσει τους Αιγύπτιους δημιουργώντας τόσα πολλά θύματα μεταξύ αμάχων. Σήμερα, παρά το πολιτικό χάσμα, υπάρχει ένα σημείο στο οποίο οι περισσότεροι Αιγύπτιοι θα συμφωνήσουν: η συνεχιζόμενη καταπίεση είναι λιγότερο πιθανό να δουλέψει σε μια Αίγυπτο με ολέθρια οικονομικά προβλήματα και έναν πληθυσμό που έχει συνηθίσει να ανατρέπει προέδρους από την καρέκλα τους.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/141088/nathan-j-brown-and-michele...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr