Το τέλος τού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος

Οι αξιωματούχοι συζητούν την αναμόρφωση του βυζαντινικού συστήματος προμηθειών του Πενταγώνου επί δεκαετίες και έχουν συστήσει μετριοπαθείς μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένου του να βασίζονται περισσότερο σε ανεξάρτητες εκτιμήσεις κόστους και έλεγχων όπλων. Αλλά τα ωφελήματα δεν συμβάδισαν με την ταχεία τεχνολογική και βιομηχανική αλλαγή τού εμπορικού τομέα. Οι μελλοντικές μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να προχωρήσουν πέρα από την βελτίωση του κόστους και την επικαιροποίηση για να μειωθούν τα εμπόδια εισόδου στην αγορά για τις εμπορικές επιχειρήσεις. Το Πεντάγωνο μπορεί να προσελκύσει εταιρείες όπως η Google με την χαλάρωση των αυστηρών κανόνων του περί πνευματικής ιδιοκτησίας, με τον εξορθολογισμό των απαιτήσεών του περί ελέγχων και λογιστικής, καθώς και με την συντόμευση του κύκλου ανάπτυξης. Το να κολλήσει με το status quo απλώς θα βάλει περαιτέρω απόσταση μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Silicon Valley.

ΚΙΝΗΣΗ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ

Καθώς οι τεχνολογικές καινοτομίες έχουν γίνει περισσότερο εμπορικές, έχουν γίνει επίσης πιο παγκόσμιες. Στον ιδιωτικό τομέα, ένα ενιαίο προϊόν - το iPhone, για παράδειγμα - συχνά περιέχει τεχνολογία από ένα παγκόσμιο δίκτυο προμηθευτών. Ομοίως, ορισμένα οπλικά συστήματα, όπως το F-35, οφείλουν την ύπαρξή τους σε διεθνείς συνεργασίες. Αλλά η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ δεν έχει εκμεταλλευθεί το πλεονέκτημα αυτής της αλλαγής, εν μέρει επειδή ορισμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι φοβούνται ότι η παγκοσμιοποίηση θα πάρει θέσεις εργασίας μακριά από τους Αμερικανούς πολίτες και θα θέσει σε κίνδυνο κρίσιμες αμυντικές τεχνολογίες. Αυτοί οι φόβοι είναι κοντόφθαλμοι. Μια πιο παγκόσμια αμερικανική αμυντική βιομηχανία θα είναι μεγαλύτερη και ισχυρότερη, και αυτό θα δώσει στις Ηνωμένες Πολιτείες περισσότερη, όχι λιγότερη, πρόσβαση σε τεχνολογίες αιχμής.

Για λόγους σύγκρισης, σκεφθείτε την πορεία τής αυτοκινητοβιομηχανίας των ΗΠΑ. Οι ιαπωνικές εταιρείες αυτοκινήτων άρχισαν να ανοίγουν εργοστάσια παραγωγής στις Ηνωμένες Πολιτείες την δεκαετία τού 1980˙ Σήμερα, ο αριθμός των εργοστασίων παραγωγής αυτοκινήτων που λειτουργούν από ξένες εταιρείες σε αμερικανικό έδαφος είναι σχεδόν ίδιος με τον αριθμό που λειτουργούν από αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες. Η Honda [Αμερικής] εξάγει πλέον περισσότερα αυτοκίνητα από τις Ηνωμένες Πολιτείες από όσα εισάγει από την Ιαπωνία. Και ο ορισμός τού τι συνιστά ένα αμερικανικό ή ξένο αυτοκίνητο έχει γίνει θολός, δημιουργώντας μια βιομηχανία στην οποία οι ξένοι κατασκευαστές απασχολούν χιλιάδες Αμερικανών και οι αμερικανικές εταιρείες βλέπουν ισχυρές πωλήσεις στο εξωτερικό. Η Honda και η Toyota, για παράδειγμα, παράγουν τώρα επτά από τα δέκα μοντέλα με το υψηλότερο ποσοστό των μερών κατασκευασμένων στις ΗΠΑ, και το εργοστάσιο της BMW στην Νότια Καρολίνα έχει καταστεί ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αυτοκινήτων αμερικανικής κατασκευής.

Η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ δεν έχει ανοιχτεί στην παγκοσμιοποίηση με τον ίδιο τρόπο. Στο πεδίο τής μάχης, ο στρατός των ΗΠΑ παλεύει μαζί με τους συμμάχους του, με στρατεύματα που έχουν εκπαιδευτεί μαζί και που μοιράζονται πληροφορίες. Όμως, το Υπουργείο Άμυνας εξακολουθεί να αγνοεί συχνά τις τεχνολογίες και τα προϊόντα που κατασκευάζονται στο εξωτερικό - μερικές φορές με σημαντικό κόστος για τον Αμερικανό φορολογούμενο. Στα πρώτα χρόνια αυτού του αιώνα, για παράδειγμα, το Πεντάγωνο προσπάθησε να αναπτύξει ένα νέο σύστημα πυροβολικού, που ονομάζεται «the Crusader» [Σταυροφόρος], αντί να προσαρμόσει ένα ισχυρό γερμανικό σχέδιο που ανταποκρινόταν στις περισσότερες, αν όχι σε όλες, τις απαιτήσεις των ΗΠΑ. Το Υπουργείο Άμυνας κατέληξε στην ακύρωση του προγράμματος το 2002, όταν το κόστος ανά μονάδα έγινε δυσβάσταχτο, σπαταλώντας 2 δισεκατομμύρια δολάρια και αφήνοντας τον στρατό των ΗΠΑ να βασίζεται σε αναβαθμίσεις πολύ παλαιότερων μοντέλων πυροβολικού. Για να επωφεληθεί από τις επενδύσεις και τις καινοτομίες των συμμάχων του, το Πεντάγωνο πρέπει να είναι ανοικτό σε ξένες πηγές για τεχνολογία και σχεδιασμό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον η πηγή όλης της προόδου στην στρατιωτική τεχνολογία, και στην πραγματικότητα, το να φέρει μέσα ξένες εταιρείες θα βοηθήσει να διανείμει το βάρος τού κόστους ανάπτυξης, όπως έκανε και με το F-35.

ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Παρ’ όλες τις αλλαγές έξω από την αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ, εξακολουθεί να υπάρχει και μια κραυγαλέα αλλαγή εντός τού πλαισίου της: Η συρρίκνωση του αμυντικού προϋπολογισμού. Οι δαπάνες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, καθώς και η παγκόσμια οικονομική κρίση, συνέβαλαν στην κατά περίπου 20% μείωση στις αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ κατά τα τελευταία πέντε χρόνια.

Μια μείωση των δαπανών από μόνη της δεν θα οδηγούσε σε διαρθρωτικές αλλαγές στην βιομηχανία˙ Ωστόσο, όταν συνδυάζεται με την εμπορευματοποίηση και την παγκοσμιοποίηση της αμυντικής τεχνολογίας, η αλλαγή φαίνεται αναπόφευκτη. Η αλλαγή αυτή θα περιλαμβάνει την εξυγίανση του κλάδου και μια ταυτόχρονη μείωση του ανταγωνισμού μεταξύ των προμηθευτών. Πράγματι, ο ανταγωνισμός για τις αμυντικές συμβάσεις έχει φτάσει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, γεγονός που καθιστά δύσκολο στο Πεντάγωνο να κερδίσει την καλύτερη αξία για τα χρήματα των φορολογουμένων. Εκεί που το Πεντάγωνο κάποτε απασχολούσε δύο ή τρεις ανταγωνιστικές εταιρείες για μεγάλα προγράμματα όπλων, τώρα συχνά δυσκολεύεται να δώσει συμβάσεις σε περισσότερους από έναν προμηθευτές. Ως αποτέλεσμα, το 2012, τόσο το ναυτικό όσο και η αεροπορία ανέθεσαν περισσότερες από τις μισές συμβάσεις τους χωρίς καθόλου διαγωνισμό.