Πολιτικός διχασμός στην Γαλλία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Πολιτικός διχασμός στην Γαλλία

Η συνταγματική κρίση του François Hollande

Αν και η τροποποίηση του συντάγματος είναι πολύ πιο εύκολη στην Γαλλία από όσο στις Ηνωμένες Πολιτείες, εξακολουθεί να απαιτεί ότι και τα δύο σώματα της βουλής πρέπει να ψηφίσουν την ίδια έκδοση κάθε τροπολογίας με πλειοψηφία. Απαιτεί επίσης πλειοψηφία των τριών πέμπτων από μια κοινή συνεδρίαση των δύο σωμάτων που τελικά θα ψηφίσουν μαζί. Οι απαιτήσεις αυτές παρουσιάζουν σημαντικά προβλήματα, ειδικά όταν ένα διαφορετικό κόμμα ελέγχει κάθε σώμα, όπως συμβαίνει τώρα.

Παρ’ όλα αυτά, στις αρχές του Φεβρουαρίου, η Εθνική Συνέλευση ψήφισε και τι δύο τροπολογίες. Η πρόταση για τις έκτακτες εξουσίες πέρασε εύκολα, αλλά ψήφισαν λιγότεροι από το ένα τέταρτο των μελών. Το 60% των μελών ψήφισε την τροπολογία για την υπηκοότητα, και η ψηφοφορία ήταν πολύ πιο οριακή. Η τελική ψηφοφορία για τις δύο τροπολογίες είχε περισσότερους συμμετέχοντες, και πέρασε με υποστήριξη 60%. Όλες οι μεγάλες κομματικές ομάδες, εκτός από την άκρα αριστερά, υποστήριξαν την νομοθεσία, αλλά η κάθε ομάδα ήταν βαθιά διχασμένη, με σημαντικούς κομματικούς ηγέτες να υποστηρίζουν κάθε πλευρά.

Τα πραγματικά προβλήματα ξεκίνησαν όταν οι προτάσεις έφτασαν στην Γερουσία, όπου η συζήτηση επικεντρώθηκε στην τροπολογία για την υπηκοότητα. Η Συνέλευση είχε εξαλείψει τα περί διπλής υπηκοότητας, αλλά η Γερουσία δεν μπορούσε να δεχτεί αυτή την λύση, επειδή άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο της ανιθαγένειας. Όταν η Γερουσία, στις 17 Μαρτίου, δημοσιοποίησε μια έκδοση της τροπολογίας για την άρση της υπηκοότητας που ήταν παρόμοια με την αρχική έκδοση η οποία είχε απορριφθεί από την Συνέλευση, κατέστη σαφές ότι καμία συμφωνία δεν θα ήταν δυνατή, γεγονός που παρακίνησε τον Ολάντ να αποσύρει τις προτάσεις του σε ένα ταπεινωτικό τηλεοπτικό διάγγελμα. «Έχω αποφασίσει ... να τερματίσω την συζήτηση για το σύνταγμα [8]», είπε.

16052016-2.jpg

Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για την συνταγματική μεταρρύθμιση στην Εθνοσυνέλευση στο Παρίσι, τον Φεβρουάριο του 2016. CHARLES PLATIAU / REUTERS
----------------------------------------------

Στο τέλος, ο Ολάντ πέτυχε το αντίθετο από ό, τι είχε επιδιώξει. Διάβρωσε την δημοτικότητά του και δίχασε τόσο την κυβερνητική πλειοψηφία όσο και την αντιπολίτευση. Και με την πρόταση τροποποιήσεων που κυριαρχούσε επί τέσσερις μήνες στις κοινοβουλευτικές συζητήσεις, απέτρεψε την κυβέρνησή του από το να εξετάσει άλλες προτάσεις που θα μπορούσαν να ήταν πολύ πιο αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση του εξελισσόμενου πολέμου κατά της τρομοκρατίας στην Γαλλία και την Ευρώπη.

Στο μέτωπο της ασφάλειας, η Γαλλία αντιμετωπίζει δύο βασικά προβλήματα. Πρώτον, η γαλλική ασφάλεια εξαρτάται από την ευρύτερη και στενότερη συνεργασία με τους Ευρωπαίους γείτονές της και πέρα από αυτούς. Αν και οι παγίδες και οι δομές της ανταλλαγής πληροφοριών έχουν υπάρξει για χρόνια, η πραγματική ανταλλαγή πληροφοριών που θα βοηθήσει στην εξασφάλιση των εξωτερικών συνόρων [9] της Ευρώπης υπήρξε αποσπασματική. Εξακολουθεί να μην υπάρχει σύστημα εισόδου ή εξόδου για τους υπηκόους τρίτων χωρών που εισέρχονται στην ΕΕ, και το σύστημα ανταλλαγής πληροφοριών για τις βίζες παραμένει ημιτελές. Δεύτερον, οι τρομοκράτες στην Γαλλία και την Ευρώπη είναι όλο και περισσότερο ντόπιοι [10], και δεν διαχωρίζονται εύκολα από τους άλλους πολίτες μέσω έκτακτης νομοθεσίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι λύσεις που πρότεινε ο Ολάντ ήταν βραχυπρόθεσμες και συμβολικές και όχι εις βάθος και μακράς διαρκείας. Οι πολιτικές συνέπειες, ωστόσο, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι σοβαρές. Οι βαθιές διαιρέσεις στο εσωτερικό του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του αριστερού συνασπισμού μπορεί να κοστίσουν στον Ολάντ τις εκλογές και ίσως ακόμη και την υποψηφιότητα [εκ μέρους] των Σοσιαλιστών. Επιπλέον, το διχασμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα θα το βρει δύσκολο να διατηρήσει την πλειοψηφία του, ακόμα και ενάντια σε μια καταπολεμούμενη κεντροδεξιά που βρίσκεται υπό πολιορκία από το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο [11]. Ο μόνος πραγματικός νικητής είναι το Εθνικό Μέτωπο και η ηγέτης του και υποψήφια για την προεδρία, Marine Le Pen [12], της οποίας οι προτεραιότητες βρίσκονται τώρα στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/france/2016-05-12/frances-bridge...