Χάνοντας στο Αφγανιστάν
H ISAF και η αφγανική κυβέρνηση την οποία υποστηρίζει, χάνουν τον πόλεμο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε πρόσφατα το Πεντάγωνο, η βία στο Αφγανιστάν μετά από την αύξηση των στρατευμάτων από τον Ομπάμα το 2009 έχει παραμείνει σε επίπεδα που υπερβαίνουν κατά πολύ εκείνα που παρατηρήθηκαν κατά τα πρώτα χρόνια του πολέμου.
Ο ANDREW SHAVER είναι υποψήφιος διδάκτωρ στην Σχολή Δημοσίων και Διεθνών Υποθέσεων Woodrow Wilson στο Πανεπιστήμιο Princeton και ερευνητικός συνεργάτης στην Σχολή Διακυβέρνησης John F. Kennedy στο Πανεπιστήμιο Harvard. Έχει υπηρετήσει ως αναλυτής στο Πεντάγωνο και συνεργάτης για Διεθνείς Υποθέσεις στην Γερουσία των ΗΠΑ.
Ο JOSHUA MADRIGAL σπουδάζει Νομική Εθνικής Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Harvard.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι των συγγραφέων και δεν αντικατοπτρίζουν την επίσημη πολιτική ή την θέση του Υπουργείου Άμυνας ή της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Αν τα ακυβέρνητα εδάφη αποτελούν το επίκεντρο της στρατηγικής της αντιτρομοκρατίας των ΗΠΑ, οι αυξήσεις των στρατευμάτων στο Αφγανιστάν δεν είναι η λύση. Πολλά ακυβέρνητα εδάφη έχουν προκύψει από τότε που οι Ηνωμένες Πολιτείες πρωτο-εισέβαλαν στο Αφγανιστάν. Μεγάλα κομμάτια του Ιράκ έχουν χαθεί υπέρ του ISIS. Στην Συρία, η πολιορκούμενη κυβέρνηση εκτιμάται ότι δεν έχει κανέναν έλεγχο [12] στο περίπου 83% του εδάφους της χώρας. Παρόμοιοι χώροι έχουν αναπτυχθεί στην Λιβύη, στην χερσόνησο του Σινά στην Αίγυπτο, και σε τμήματα του Μάλι. Με άλλα λόγια, μια πραγματική στρατηγική για τα ακυβέρνητα εδάφη θα απαιτήσει πολύ περισσότερα από ό, τι στρατεύματα στο Αφγανιστάν.
Καθημερινές Έμμεσες Επιθέσεις με Πυρά σε Ολόκληρο το Αφγανιστάν, Ιανουάριος 2002 - Δεκέμβριος 2015. Οι τέσσερις σημαντικές αιχμές του αριθμού των επιθέσεων συμβαίνουν στις ημέρες των εκλογών.
------------------------------
Επιπλέον, υπάρχουν και άλλα κόστη που συνδέονται με την συνεχιζόμενη εμπλοκή στο Αφγανιστάν. Μιάμιση δεκαετία στρατιωτικής εμπλοκής στο Ιράκ και το Αφγανιστάν έχουν θέσει μια σημαντική επιβάρυνση στα στρατεύματα των ΗΠΑ. Ο παρατεταμένος πόλεμος έχει επιβάλει σημαντική πίεση στους προϋπολογισμούς λειτουργίας και συντήρησης του στρατού. Και από αμφότερες τις νομικές και ηθικές προοπτικές, η παγκόσμια αντιτρομοκρατική εκστρατεία των ΗΠΑ συνεχίζει να θέτει δύσκολα ερωτήματα, ιδιαίτερα εκείνα που σχετίζονται με τις απώλειες αμάχων [13].
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι συνεργάτες τους επιταχύνουν την απόσυρσή τους από το Αφγανιστάν, παρ’ όλα αυτά υπάρχουν μέτρα που θα μπορούσαν να λάβουν για να αποτρέψουν την άσκοπη απώλεια ζωών καθώς οι Ταλιμπάν συνεχίζουν να εξαπολύουν την εκστρατεία τους.
Δεκάδες χιλιάδες Αφγανοί πολίτες διακινδύνευσαν τις ζωές τους και, σε πολλές περιπτώσεις, αυτές των μελών των οικογενειών τους για να υποστηρίξουν τις προσπάθειες των ΗΠΑ στην χώρα τους. Πολλά από αυτά τα άτομα αντιμετωπίζουν τώρα την προοπτική θανατηφόρων αντιποίνων καθώς οι Ταλιμπάν συνεχίζουν να επεκτείνουν την επιρροή τους σε ολόκληρη την χώρα. Μια τέτοια ομάδα περιλαμβάνει τους Αφγανούς διερμηνείς, οι οποίοι, όπως έγραψε η συντακτική ομάδα της εφημερίδας New York Times τον Αύγουστο του [14], «παραμένουν σε θανάσιμο κίνδυνο», ωστόσο, «όπως έχουν τα πράγματα, υπάρχουν περίπου 12.600 αιτούντες [βίζα] με εκκρεμείς αιτήσεις και μόνο περίπου 2.500 βίζες που το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει δικαίωμα να εκδώσει ... 10.100 Αφγανοί, οι οποίοι είχαν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι η υπηρεσία τους προς τις Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να ανταμείβεται με ένα ασφαλές καταφύγιο, μπορεί να μείνουν πίσω». Το να παρασχεθεί η ευκαιρία σε αυτά και σε άλλα άτομα που διατρέχουν τα υψηλότερα επίπεδα κινδύνου να ξεφύγουν από την πιθανή δίωξη, προσφέρει στις Ηνωμένες Πολιτείες την ευκαιρία να βγουν από το Αφγανιστάν με χάρη.
Το να εγκαταλειφθεί χωρίς αποδεκτό αποτέλεσμα στον ορίζοντα ένα σχέδιο στο οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους έχουν επενδύσει 15 χρόνια, δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων δολάρια και χιλιάδες ζωές, είναι οδυνηρό. Αν και η εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών στο Αφγανιστάν δεν έχει οδηγήσει σε πολλά από τα αποτελέσματα που θα ήταν προτιμητέα, η πραγματική αποτυχία θα είναι η διατήρηση της τρέχουσας πορείας γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο είναι πιθανό να παρατείνει την τελική ήττα.
Ο Astro Teller, ο διευθύνων σύμβουλος της Google X, το τοποθετεί καλά [15]. Η αποτυχία είναι «το σημείο στο οποίο ξέρεις ότι αυτό που δουλεύεις είναι το λάθος πράγμα για να δουλεύεις ή ότι δουλεύεις σε αυτό με λάθος τρόπο. Δεν μπορείς να συμμαζέψεις την δουλειά σ εκείνη την στιγμή ... ‘αποτυχία’ -αυτό ονομάζεται ‘μάθηση’. Και μόλις την βάλεις σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει εκείνη η στιγμή, όπου και αν σταματήσεις τώρα, εάν διορθώσεις την πορεία σου τώρα, μπορείς να μην ντροπιαστείς. Αλλά αν συνεχίζεις προς τα εμπρός, η ντροπή αρχίζει να οικοδομείται».
Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/afghanistan/2016-09-22/losing-af...