Το να επιτραπεί στις γυναίκες να πολεμήσουν διορθώνει την ανισότητα των φύλων;

Το ζήτημα δεν έγκειται στην στρατολόγηση περισσότερων γυναικών, αλλά στην επιδιόρθωση του χαλασμένου μηχανισμού αναφορών. Παρόλο που δεν είναι δυνατόν να παρασχεθεί μια ολοκληρωμένη εικόνα της επιδημίας των σεξουαλικών βιαιοτήτων και επιθέσεων στον αμερικανικό στρατό, λίγες στατιστικές σηματοδοτούν το μέγεθος του προβλήματος: Μια στις τέσσερις γυναίκες υφίσταται παρενόχληση στον αμερικανικό στρατό, ενώ [υφίσταται το ίδιο μόνο] ένας στους 15 άνδρες. Από εκείνους που τους έχουν επιτεθεί, το ένα τέταρτο των γυναικών και το ένα τρίτο των ανδρών, έχουν υποστεί την επίθεση από κάποιον στην αλυσίδα της διοίκησής τους. Και όμως, στο πλαίσιο του συστήματος της στρατιωτικής δικαιοσύνης, αν οι επιβιώσαντες της σεξουαλικής επίθεσης θέλουν να ξεκινήσουν επίσημη έρευνα για ένα περιστατικό, οι διοικητές πρέπει να ενημερωθούν για την καταγγελία και να συμμετάσχουν στην έρευνα -ακόμη και σε περιπτώσεις όπου αυτοί ή οι ομόλογοί τους έχουν διαπράξει το αδίκημα. Δεν προκαλεί έκπληξη λοιπόν ότι τα στοιχεία του Υπουργείου Άμυνας δείχνουν πως τα ποσοστά σεξουαλικής επίθεσης είναι σε υψηλό επίπεδο, ενώ τα ποσοστά καταδίκης είναι σε χαμηλά επίπεδα. Μόνο το 2,7% των αναφορών σεξουαλικής επίθεσης οδηγεί σε καταδίκη. Επιπλέον, η πλειονότητα των ανδρών και γυναικών που αναφέρουν επίθεση ή παρενόχληση αντιμετωπίζουν αρνητικά αντίποινα: Το ένα τρίτο των θυμάτων απολύεται εντός επτά μηνών από την υποβολή της έκθεσης. Η γερουσιαστής της Νέας Υόρκης, Kirsten Gillibrand, έχει πιέσει για το πέρασμα του νόμου για την βελτίωση της στρατιωτικής δικαιοσύνης, ο οποίος θα «εξειδικεύσει τον τρόπο με τον οποίο ο στρατός διώκει σοβαρά εγκλήματα όπως η σεξουαλική επίθεση» με το να κινηθεί προς την κατεύθυνση του να αποκτήσει ανεξάρτητους στρατιωτικούς εισαγγελείς που θα χειρίζονται περιπτώσεις σεξουαλικής επίθεσης, αντί για κάποιον μέσα στην υπάρχουσα αλυσίδα διοίκησης.

Επιπλέον, υπάρχουν απογοητευτικά σημάδια ότι αυτή η πρώτη γενιά γυναικών στην μάχη αντιμετωπίζει το ίδιο πρότυπο σεξουαλικής επίθεσης και παρενόχλησης όπως και οι γυναίκες σε διάφορες άλλες υπηρεσίες. Μέσα στο πρώτο έτος της ενσωμάτωσής τους, ένας αριθμός λοχίων εκπαίδευσης του αμερικανικού στρατού στο Fort Benning αποβλήθηκαν αφότου μια γυναίκα ασκούμενη έκανε καταγγελίες εναντίον τους για σεξουαλική επίθεση. Καμία από τις ερωτηθείσες δεν μίλησε άμεσα για αυτούς τους ισχυρισμούς, αλλά αρκετές ανέφεραν μια κουλτούρα που είναι επιτρεπτική για σεξουαλική επίθεση και παρενόχληση. Οι γυναίκες χαρακτήρισαν την εκπαίδευση για σεξουαλική επίθεση ως αδύναμη και είπαν ότι αντιμετωπίσθηκε ως εκνευρισμός παρά ως μια σημαντική πτυχή της εκπαίδευσης ηγεσίας. Οι γυναίκες περιέγραψαν επίσης μια ατμόσφαιρα που απαιτούσε από αυτές να παρακολουθούν συνεχώς την συμπεριφορά τους για να εξασφαλίσουν ότι οι άνδρες δεν παίρνουν «την λάθος εντύπωση» και δεν υποθέτουν ότι καλωσόριζαν τα σεξουαλικά βήματα ή ότι τραβούσαν την προσοχή στο σώμα τους. Μια γυναίκα εξήγησε πώς, κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης επί του πεδίου, οι άνδρες συχνά γυμνώνονταν μέχρι τα εσώρουχά τους όταν άλλαζαν ή καθάριζαν˙ ωστόσο, εκείνη ανησυχούσε για τα σήματα που μπορεί να έστελνε εάν έκανε το ίδιο. «Δεν θέλω να με κοιτάζουν ή να κοιτάζουν τα πόδια μου και να είναι σαν, “Είναι εδώ για τους λάθος λόγους. Προσπαθεί να φανεί σέξι στο πεδίο. Δεν επικεντρώνεται στην εκπαίδευση”», είπε. «Το να υπολογίζεις πώς να κρατήσεις τον εαυτό σου καθαρό και να αλλάζεις τα ρούχα σου όσο πιο διακριτικά γίνεται είναι κάτι που δεν νομίζω ότι οι άνδρες έχουν να το αντιμετωπίσουν».

Εν ολίγοις, αν και η πολιτική του Carter για την ενσωμάτωση των γυναικών σε ρόλους μάχης είναι σίγουρα ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, η επιβολή της ισότητας των φύλων δεν αποτελεί την μαγική λύση για τη μείωση της σεξουαλικής βίας, την αύξηση του αριθμού των γυναικών στρατιωτικών ηγετών ή την ενίσχυση της ικανότητας μάχης για τον αμερικανικό στρατό. Το να αναμένεται ότι οι γυναίκες θα είναι ταυτόχρονα ίσες και διαφορετικές, και η άρνηση να γίνουν θεσμικές αλλαγές για να αναγνωριστεί ο ιστορικός σεξισμός, οδηγεί μια ελπιδοφόρα πολιτική προς την αποτυχία. Αν ο στρατός είναι ο προσαρμόσιμος και σύγχρονος θεσμός που [ο ίδιος] θέλει να είναι, δεν πρέπει μόνο να στρατολογεί γυναίκες, αλλά να τις ακούει και στην συνέχεια να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές που απαιτούνται ώστε η πραγματική ισότητα να επικρατήσει στον θεσμό.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2018-04-23/will-le...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/2015-08-12/true-grit
[2] https://www.npr.org/sections/thetwo-way/2013/01/23/170093351/panetta-is-...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/2012-11-01/let-women-fight
[4] https://www.armytimes.com/news/your-army/2017/08/29/commentary-leaders-f...