Η πανδημία δεν θα κάνει την Κίνα ηγέτη του κόσμου

Αυτό δεν ισχύει σήμερα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακόμα και καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες σκοντάφτουν στην τρέχουσα κρίση, το Πεκίνο αντιμετωπίζει εσωτερικές και εξωτερικές προκλήσεις που απορρέουν από τις επιλογές του σχετικά με την οικονομική και πολιτική διακυβέρνηση στο εσωτερικό και την παγκόσμια διακυβέρνηση στο εξωτερικό. Υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι το αυταρχικό μοντέλο της Κίνας σήμερα έχει περισσότερη ελκυστικότητα από τα δημοκρατικά πρότυπα που αγκαλιάζουν πολλοί από τους γείτονες της Κίνας. Ο 21ος αιώνας δύσκολα είναι βέβαιο ότι θα είναι «ο κινεζικός αιώνας», ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αντίθετα, είναι πιο πιθανό να είναι ασιατικός [αιώνας], δεδομένης της αποτελεσματικής και αποδοτικής διακυβέρνησης που επιδείχθηκε τις τελευταίες εβδομάδες, εκτός από την σημαντική και αυξανόμενη συμβολή της περιοχής στην παγκόσμια καινοτομία, την παραγωγικότητα και την ανάπτυξη.

ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

Παρόλο που η θέση της Κίνας για παγκόσμια ηγεσία δύσκολα είναι βέβαιη, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να είναι εφησυχασμένες –μακράν αυτού. Μπορεί να μην υπάρξει μετατόπιση της ισχύος προς την Κίνα, αλλά υπάρχει μια συνεχιζόμενη κρίση της αμερικανικής ηγεσίας, όπως σωστά σημειώνουν οι Campbell και Doshi στο κείμενό τους στο Foreign Affairs. Είναι σημαντικό οι Ηνωμένες Πολιτείες να αποκαταστήσουν την ικανή ηγεσία σε αυτήν την πανδημία σε όλα τα επίπεδα. Ο κόσμος χρειάζεται σαφώς ένα παγκόσμιο σύστημα παρακολούθησης, ελέγχων ανίχνευσης [κρουσμάτων], και φαρμακολογικής απόκρισης. Μέχρι στιγμής, η ρητορική και η διπλωματία της Κίνας έχουν δημιουργήσει περιορισμένα κέρδη, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να παραμείνουν σε εγρήγορση, μήπως το Πεκίνο επεκτείνει περαιτέρω τον ρόλο του στην παγκόσμια διακυβέρνηση και τον θεσμικό σχεδιασμό σε μια εποχή που η Ουάσιγκτον υποχωρεί.

Προηγούμενες παγκόσμιες και περιφερειακές κρίσεις που χρονολογούνται από την δεκαετία του 1950 προσφέρουν σημαντικά μαθήματα για την αποκατάσταση της ηγεσίας των ΗΠΑ. Πράγματι, πολλά ανθεκτικά πρότυπα συνεργασίας και θεσμικής ανάπτυξης έχουν αναπτυχθεί από στιγμές μεγάλης πίεσης: Οι συνθήκες ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών με την Αυστραλία, την Ιαπωνία και άλλες υπογράφηκαν στο αποκορύφωμα του πολέμου της Κορέας˙ το πλαίσιο Quad με την Αυστραλία, την Ινδία και την Ιαπωνία οργανώθηκε σε λιγότερο από 72 ώρες ως απάντηση στο τσουνάμι του 2004˙ οι ηγέτες του G-20 συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2008, εν μέσω της οικονομικής κρίσης του 2008. Ακόμη και μετά την οικονομική κρίση του 1997-1998, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο απαίτησαν σκληρές προϋποθέσεις που αποξένωσαν μεγάλο μέρος της Ασίας καθώς το Πεκίνο κέρδισε πόντους επειδή δεν υποτίμησε το νόμισμά του, το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα ήταν πιο ανθεκτικές και βασισμένες στην αγορά οικονομίες στην περιοχή, όχι μια μετάβαση στον κρατικό καπιταλισμό κινέζικου στιλ.

Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε στρατηγικό ανταγωνισμό με την Κίνα, τότε η αποτελεσματική ηγεσία των ΗΠΑ θα πρέπει να είναι διαθέσιμη να οικοδομήσει κάτι θετικό από την κρίση αντί να προσπαθεί να την χρησιμοποιήσει για να απομονώσει και να αποξενώσει το Πεκίνο. Η αποτυχία των Υπουργών Εξωτερικών του G-7 να καταλήξουν σε συμφωνία για μια κοινή δήλωση (επειδή η αμερικανική αντιπροσωπεία επέμεινε να αποκαλεί τον νέο κορωνοϊό ως «ιό της Wuhan», πηγαίνοντας αντίθετα με τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και τις θέσεις των στενότερων συμμάχων της Ουάσιγκτον) δύσκολα αποτελεί παράδειγμα αποτελεσματικής ηγεσίας. Επί δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν διατηρήσει ισχύ, αξιοπιστία και επιρροή όχι μόνο λόγω του μεγέθους και των δυνατοτήτων τους, αλλά και με το να προσελκύουν άλλα έθνη στο όραμά τους για ασφάλεια και ευημερία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες που είναι κακοδιάθετες και αμυντικές ως προς την Κίνα αυτή την στιγμή δεν είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες που θα κερδίσουν σεβασμό μεταξύ των φίλων και των συμμάχων τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες που μαθαίνουν από τις εμπειρίες της Γερμανίας, της Νότιας Κορέας, της Ταϊβάν και άλλων στην διαχείριση πανδημιών˙ που αγκαλιάζουν την πρακτική και ουσιαστική συνεργασία με την Κίνα˙ και που δεσμεύονται με παγκόσμιους οργανισμούς, όπως ο ΠΟΥ, για να τους βοηθήσει να μεταρρυθμιστούν, είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες που μπορούν να χρησιμοποιήσουν την πανδημία ως μια ευκαιρία να υπενθυμίσουν στον κόσμο το πώς μοιάζει η αμερικανική ηγεσία.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2020-04-15/pandemi...