Μπορεί η Αμερική να προστατεύσει τους συμμάχους της;

Μια στρατηγική βασισμένη σε κυρώσεις θα ήταν συνετή και αναλογική, αλλά δεν θα ήταν αδύναμη. Πράγματι, εάν το Πεκίνο ή η Μόσχα αρνούνταν είτε να υποχωρήσουν είτε να λύσουν με άλλο τρόπο την διαμάχη μόλις οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους εφαρμόσουν κυρώσεις, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να αυξήσει τα στοιχήματα. Αναγνωρίζοντας ότι οι στρατηγικοί στόχοι του επιτιθέμενου κράτους έχουν καταστεί απολύτως αναξιόπιστοι ή εχθρικοί, η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να επιδιώξει όχι μόνο να τιμωρήσει τον δράστη για την συγκεκριμένη δράση του, αλλά και να περιορίσει τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξή του. Με την πάροδο του χρόνου, οι έλεγχοι των εξαγωγών και οι μόνιμες κυρώσεις θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα προσωρινά τιμωρητικά μέτρα. Αυτή η στρατηγική θα απαιτούσε υποστήριξη από τους βασικούς συμμάχους των ΗΠΑ για να είναι αποτελεσματική -ένας ακόμα λόγος για τον οποίο η Ουάσιγκτον πρέπει να ανταποκριθεί σε τέτοιου είδους κρίσεις με τρόπο που να φαίνεται δίκαιος, υπομονετικός και που δεν θα κλιμακώνει, έτσι ώστε να ενισχύσει την συμμαχία της και να μην τρομάξει σημαντικούς εταίρους.

ΔΙΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

Στο βιβλίο του 2017, All Measures Short of War («Όλα τα Μέτρα Εκτός από τον Πόλεμο»), ο πολιτικός επιστήμονας Thomas Wright υποστηρίζει πειστικά ότι οι παγκόσμιες τάξεις δεν καταρρέουν δια μιας. Αμφισβητούνται, εξασθενίζουν και διαβρώνονται σε περιοχές-κλειδιά όπου τα συμφέροντα των αντίπαλων δυνάμεων έρχονται σε άμεσο ανταγωνισμό. Ο Δυτικός Ειρηνικός και η Ανατολική Ευρώπη είναι ακριβώς οι περιοχές όπου αυτές οι εξελίξεις είναι πιο πιθανές σήμερα.

Αλλά η Κίνα και η Ρωσία δεν θα είναι τόσο ανόητες ώστε να επιτεθούν στην καρδιά ενός μεγάλου συμμάχου των ΗΠΑ˙ η αμερικανική αποτροπή δεν έχει επιδεινωθεί τόσο πολύ, ακόμα και στην εποχή του Τραμπ. Τα δύσκολα σενάρια θα βρίσκονται στις λεγόμενες γκρίζες ζώνες των συγκρούσεων, όπου οι κλασικές έννοιες για την διεξαγωγή του πολέμου δεν είναι και πολύ καλές. Τα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ, όσο καλύτερα μπορεί να συναχθούν από έξω, εξακολουθούν να επικεντρώνονται σε αυτές τις κλασσικές έννοιες και πιθανόν να είναι υπερβολικά κλιμακωτικά για έναν κόσμο όπου ο μεγάλος πόλεμος μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων πρέπει να είναι μια ακραία τελευταία λύση. Μόνο μια αποτρεπτική στρατηγική που τα αναγνωρίζει αυτά -και αναπτύσσει σχέδια που περιλαμβάνουν όλα τα εργαλεία της πολιτικής τέχνης και όχι μόνο της στρατιωτικής ισχύος- μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις του ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων και να διατηρήσει το υπό αμερικανική ηγεσία σύστημα συμμαχιών αποφασιστικό και διαβεβαιωμένο.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/world/2019-08-12/can-america-sti...

Σύνδεσμοι:

* Το άρθρο αυτό έχει δημοσιευθεί στο τεύχος αριθ. 65 (Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2020) του Foreign Affairs The Hellenic Edition.