Ο υβριδικός πόλεμος του λοχία της βρετανικής αυτοκρατορίας

1. Σαφή αποστολή–αντικειμενικό σκοπό, από την ανώτατη ηγεσία.
2. Διάθεση από τα υφιστάμενα κλιμάκια για ανάληψη πρωτοβουλιών (ωθούμενη ακόμα και από καθαρά προσωπικό συμφέρον).
3. Εκμετάλλευση των τοπικών ευκαιριών (ανάλογα με την πολιτικο–οικονομική κατάσταση που επικρατούσε ανά περίπτωση).
4. Χρήση όλων των διατιθέμενων μέσων για επίτευξη της αποστολής (στρατιωτικών, πολιτικών, οικονομικών, πολιτιστικών).
5. Αποδοχή από την ανώτατη ηγεσία της πιθανότητας αποτυχιών, με παράλληλη επίδειξη ευελιξίας μέσω της ένταξής τους στους ευρύτερους σχεδιασμούς.

Όλα τα ανωτέρω, συν τω χρόνω, παρήγαγαν ένα εξαιρετικά θετικό για την Βρετανία αποτέλεσμα, δημιουργώντας και διατηρώντας την μεγαλύτερη σε έκταση αυτοκρατορία στην ιστορία. Το εκπληκτικότερο δε, είναι ότι αυτή η αυτοκρατορία δημιουργήθηκε με αναλογικά μικρό κόστος, τόσο οικονομικό όσο και από πλευράς ανθρώπινων απωλειών για την Βρετανία (δύσκολα μπορούμε να βρούμε ιστορικό παράδειγμα αυτοκρατορίας που να δημιουργήθηκε με τόσο μικρό κόστος).

Εικόνα 6: Η Βρετανική Αυτοκρατορία στη μέγιστη επέκτασή της.
------------------------------------------------------------------------

ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΟΣ

Το ερώτημα εντούτοις παραμένει, πώς θα ήταν δυνατό οι χώρες με Δυτικά πρότυπα εκπαίδευσης στον πολιτικο–στρατιωτικό τομέα, να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις ασφαλείας;

Επί του παρόντος, η στρατιωτική σκέψη της Δύσης έχει μετακινηθεί από τις επιταγές της RMA, προς αυτό που το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ έχει χαρακτηρίσει ως Third Offset Strategy, δηλαδή στην επένδυση και ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης (Artificial Intelligence, ΑΙ) και των παρελκόμενων αυτής τεχνολογιών (πχ. αυτόνομα ρομποτικά συστήματα επιτήρησης και μάχης). Τα έως τώρα αποτελέσματα είναι ομολογουμένως εντυπωσιακά (Scharre, 2018):

1. Σμήνη αυτόνομων–συνεργαζόμενων UAVs (Μη Επανδρωμένων Εναέριων Οχημάτων, Unmanned Aerial Vehicles) επιτυγχάνουν καλύτερες επιδόσεις από ό,τι επανδρωμένα αεροσκάφη, σε όλων των ειδών τις πολεμικές αποστολές, ενώ η επέκταση αντίστοιχων τεχνολογιών σε ναυτικό και στρατό είναι εν εξελίξει.
2. Οι τεχνολογίες αναγνώρισης προσώπου και ομιλίας, επιτρέπουν την ιχνηλάτηση ανθρώπων ανά τον κόσμο, με εκπληκτική ευκολία.
3. Η εποπτεία επί του Διαδικτύου γίνεται πιο εύκολη, με ταχύτερο εντοπισμό ψευδών ειδήσεων και αυξημένη αποτελεσματικότητα εκτέλεσης πληροφοριακών επιχειρήσεων. Επίσης έχει γίνει πιο αποδοτική η αυτοματοποιημένη ανάσχεση κυβερνοεπιθέσεων.
4. Η επεξεργασία πληροφοριών αλλά και οι αυτοματοποιημένες αντιδράσεις μέσω της επεξεργασίας τους από συστήματα ΑΙ είναι βελτιωμένες (πχ αξίζει να επισημανθεί ότι το 80% των χρηματιστηριακών συναλλαγών ανά τον κόσμο είναι αυτοματοποιημένες μέσω λογισμικών ΑΙ).

Εντούτοις, ακόμα και με την βοήθεια της ΑΙ, είναι αμφίβολο αν θα αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά το ζήτημα του Υβριδικού Πολέμου και αυτό επειδή δεν ανταποκρίνεται στο βασικό του χαρακτηριστικό: την προσαρμοστικότητα και τη μεταβλητότητά του. Οι μελλοντικοί χρήστες υβριδικών τακτικών (όπως και οι σημερινοί) δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν την Δύση σε πεδίο στο οποίο είναι εμφανές ότι αυτή υπερέχει (πχ. οι τρομοκράτες πλέον δεν χρησιμοποιούν τηλέφωνα ή το Διαδίκτυο για επικοινωνία, αλλά περίτεχνα χειρόγραφα μηνύματα). Το επιχείρημα, ότι το πλεονέκτημα της ΑΙ είναι ακριβώς ότι μπορεί να εξελίσσεται για να αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις, δεν είναι απόλυτα ακριβές. Τα συστήματα ΑΙ είναι εντυπωσιακά στην ανάλυση, εντοπισμό μοτίβων και ανάληψη αποτελεσματικής δράσης, υπό την προϋπόθεση ότι τους διατίθεται μεγάλος όγκος σχετικών πληροφοριών για επεξεργασία. Έχει αποδειχθεί, από τους ίδιους τους μηχανικούς της ΑΙ, ότι όταν δεν υπάρχει διαθέσιμος ικανός όγκος πληροφοριών ή όταν τα μοτίβα / διαδικασίες μεταβάλλονται σημαντικά, οι αποφάσεις της ΑΙ υστερούν καταφανώς έναντι αυτών ενός εκπαιδευμένου ανθρώπινου νου [9] (Ilachinski 2017 και Buchanan et al 2017). Ως εκ τούτου μια διαφορετική προσέγγιση είναι μάλλον επιβεβλημένη.

Παραδειγματιζόμενοι από τον τρόπο διοίκησης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας καθώς και την Auftragstaktik, εκτιμάται ότι αυτό που πρέπει να επιδιωχθεί, είναι μια αλλαγή του ευρύτερου τρόπου αντιμετώπισης των προκλήσεων ασφαλείας, μέσα από την αλλαγή της παιδείας πρωτίστως του στρατιωτικού και δευτερευόντως του πολιτικού προσωπικού μιας χώρας.

Εικόνα 7: Πως θα πρέπει να ξεκινήσουν να βλέπουν πολιτικοί και στρατιωτικοί τον κόσμο. Σε αντιδιαστολή με έναν κόσμο «άσπρο-μαύρο» ή «διαβάθμισης του γκρι» (Εικόνες 2, 3), θα πρέπει να εθιστούν στο πραγματικό εύρος του και να εκπαιδευτούν να δρουν εντός αυτού.
------------------------------------------------------------------------------

Η αλλαγή παιδείας θα πρέπει να εστιάζεται στα εξής σημεία: