Η επικείμενη καταστροφή στη Μιανμάρ

Εκείνοι που κάνουν έκκληση για υπομονή και αδράνεια υποστηρίζουν ότι η Μιανμάρ έχει ήδη φτάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή, ότι η καταστροφή είναι τόσο μεγάλη και το χάσμα μεταξύ του στρατού και του λαού τόσο μεγάλο που τίποτα δεν μπορεί να το γεφυρώσει. Ωστόσο, τα θεμέλια μιας νέας, πιο ελπιδοφόρου Μιανμάρ είναι ήδη εμφανή στην λαϊκή απόρριψη του πραξικοπήματος. Μέσω της τρέχουσας αχαλίνωτης βίας, ο Tatmadaw αφυπνίζει την πλειοψηφική εθνοτική ομάδα Bamar για την βία και τις αδικίες που έχουν επιβληθεί στις μειονοτικές εθνοτικές ομάδες της Μιανμάρ για δεκαετίες. Αυτή η δι-εθνοτική αλληλεγγύη προσφέρει τα θεμέλια της διαρκούς ειρήνης και συμφιλίωσης στη Μιανμάρ και παραμένει η καθοριστική πρόκληση που αντιμετωπίζει η χώρα. Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αδράξει αυτή την ευκαιρία, καταβάλλοντας επιπλέον προσπάθειες για να κάνει τον στρατό να υποχωρήσει και να δημιουργήσει χώρο για έναν πιο ισχυρό διεθνή διάλογο για το μέλλον της χώρας.

Δεν υπάρχουν εύκολες ή προφανείς απαντήσεις στο τρέχον αδιέξοδο. Η επιστροφή στο status quo που επικράτησε πριν από το πραξικόπημα -η αδύναμη συνεργασία μεταξύ του πολιτικού Εθνικού Συνδέσμου για τη Δημοκρατία και του Tatmadaw- είναι αδύνατη σε αυτό το σημείο. Βεβαίως, ο στρατός θα πρέπει σχεδόν σίγουρα να είναι μέρος οποιασδήποτε μελλοντικής πολιτικής διευθέτησης, δεδομένου του πόσο είναι εδραιωμένος είναι μέσα στη Μιανμάρ.

Ωστόσο, οι παρατηρητές δεν πρέπει να αποδεχθούν τον ισχυρισμό του στρατού ότι η Μιανμάρ θα καταρρεύσει χωρίς αυτόν. Στην πραγματικότητα, ο Tatmadaw πυροδότησε διχασμούς εντός της χώρας, για δεκαετίες προκαλώντας την ίδια βαρβαρότητα στις περιφέρειες της Μιανμάρ με αυτήν που εξαπολύει στις κύριες πόλεις της σήμερα. Τα τελευταία δέκα χρόνια, το συνταγματικό προνόμιο του στρατού να λειτουργεί πέρα από τον πολιτικό έλεγχο είχε τακτικά παρεμποδίσει μια ευαίσθητη εθνική ειρηνευτική πρωτοβουλία μεταξύ ενός πλήθους ομάδων. Ακόμα και όταν κατέληξε όντως σε ειρηνευτικές συμφωνίες, ο Tatmadaw απέτυχε να τηρήσει αυτά που υποσχέθηκε. Ως αποτέλεσμα, πολλές ένοπλες εξεγερμένες ομάδες γρήγορα ξεκίνησαν εχθροπραξίες με τον στρατό μετά το πραξικόπημα σε μια προφανή συμμαχία με την πολιτική σκιώδη κυβέρνηση. Οποιαδήποτε λύση στην κρίση της Μιανμάρ θα απαιτήσει από τον στρατό να αναγνωρίσει το αίτημα των πολιτών της χώρας για πολιτικό έλεγχο επί των εθνικών θεμάτων ασφαλείας και για αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση χωρίς στρατιωτική παρέμβαση.

Η μοιρολατρία δεν είναι στρατηγική. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να βρει την θέληση, να χρησιμοποιήσει τους κατάλληλους πόρους, και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να περιορίσει την αιματοχυσία και να βοηθήσει να εκμαιεύσει έναν τερματισμό της τρέχουσας κρίση. Οι γενναίοι πολίτες της Μιανμάρ βάζουν ό, τι έχουν σε κίνδυνο για να επιστρέψουν στην πορεία της δημοκρατικής μεταρρύθμισης που η χώρα είχε αγκαλιάσει δοκιμαστικά πριν από μια δεκαετία. Οι παράγοντες με ισχύ και επιρροή εντός και εκτός κυβερνήσεων πρέπει να συγκεντρώσουν παρόμοιο θάρρος για την υποστήριξη αυτών των αξιοθαύμαστων ανθρώπων. Η εναλλακτική δεν θα είναι μόνο μια ανθρωπιστική καταστροφή που θα ντροπιάσει τον κόσμο, αλλά ένα αποτυχημένο κράτος στην καρδιά μιας κρίσιμης περιοχής.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/burma-myanmar/2021-04-09/dangero...

Copyright © 2021 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/burma-myanmar/2021-04-15/looming...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition