Η άβολη αλήθεια για την Κίνα

Η έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για την ανισότητα των φύλων το 2021 (Global Gender Gap Report 2021), η οποία αξιολογεί την ανισότητα των φύλων σε μια σειρά οικονομικών, πολιτικών, εκπαιδευτικών και υγειονομικών κριτηρίων, κατατάσσει την [8] Κίνα στην 107η θέση από 144 χώρες -από την 69η [που βρισκόταν] το 2013, το πρώτο πλήρες έτος του Xi στην εξουσία. Η συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό έχει επίσης μειωθεί δραματικά. Όπως αποκαλύπτει μια έκθεση του Ινστιτούτου Διεθνούς Οικονομίας Peterson [9], το χάσμα της Κίνας ως προς το φύλο στην συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό αυξήθηκε από 9,4% το 1990 σε 14,1% το 2020 και οι Κινέζες κερδίζουν περίπου 20% λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους. Περισσότερο από το 80% των γυναικών αποφοίτων κολεγίου αναφέρουν ότι αντιμετωπίζουν διακρίσεις λόγω φύλου στις αναζητήσεις εργασίας˙ εργασίες όχι σπάνια διαφημίζονται μόνο για άνδρες ή απαιτούν [10] οι αιτούντες να είναι παντρεμένες γυναίκες με παιδιά, επομένως η απασχόλησή τους δεν θα διακοπεί από εγκυμοσύνη.

Ο εθνικός διάλογος για τέτοια θέματα πολώνεται όλο και περισσότερο. Τα φεμινιστικά σχόλια αντιμετωπίζουν συχνά [11] βιτριολικές εθνικιστικές επιθέσεις. Η παρουσιάστρια ειδήσεων Bai Ge κατηγόρησε [12] φεμινίστριες για «διείσδυση στην χώρα και πρόκληση συγκρούσεων μεταξύ του λαού και της κυβέρνησης … και ότι προωθούν την ατζέντα κατά της Κίνας». Τον Απρίλιο, η πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης Douban έκλεισε [13] τους λογαριασμούς δέκα φεμινιστικών ομάδων - τα μέλη μερικών εκ των οποίων υποστήριζαν θέσεις αντίθετες με τον γάμο, την απόκτηση παιδιών ή τις σχέσεις με άνδρες- επειδή προωθούσαν υποτιθέμενες εξτρεμιστικές ιδέες. Η μεγαλύτερη πλατφόρμα ανταλλαγής μηνυμάτων της Κίνας, Weibo, έχει επίσης κλείσει λογαριασμούς φεμινιστών, υποστηρίζοντας [14] ότι δημοσίευσαν «παράνομες και επιβλαβείς πληροφορίες». Ο Wang Gaofei, Διευθύνων Σύμβουλος του Weibo, ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη, ισχυριζόμενος ότι οι φεμινίστριες «υποκινούσαν μίσος και διακρίσεις λόγω φύλου».

Οι Κινέζοι φεμινιστές παραμένουν αλύγιστοι. Αρκετοί έχουν οδηγήσει την Weibo στα δικαστήρια -μερικοί έχουν κερδίσει [15] πίσω τους λογαριασμούς τους- και το hashtag «γυναίκες μείνετε μαζί» κέρδισε σχεδόν 50 εκατομμύρια προβολές όταν κυκλοφόρησε στο Weibo. Νωρίτερα φέτος, μια ομάδα γυναικών καλλιτεχνών δημιούργησε [16] μια εγκατάσταση στην οποία κάλυψαν έναν λόφο με περισσότερα από 1.000 καταχρηστικά μηνύματα Διαδικτύου που είχαν σταλεί σε φεμινίστριες -ένα «μουσείο βίας στο Διαδίκτυο». Ωστόσο, η αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει την απειλητική διαδικτυακή συμπεριφορά θεωρείται ευρέως [17] ως σιωπηρή υποστήριξη προς την ρητορική αυτή. Πράγματι, όπως επισήμανε η Leta Hong Fincher [18], οι γυναίκες που λένε ότι δεν θέλουν να παντρευτούν ή να αποκτήσουν παιδιά θεωρούνται ότι ενεργούν ενάντια στα συμφέροντα του κινεζικού κράτους, το οποίο προωθεί έντονα την αναπαραγωγή ενόψει των δραματικά μειούμενων δεικτών γεννήσεων.

Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

Μια παρόμοια δυναμική πόλωσης προέκυψε μεταξύ των γραφειοκρατών της Κίνας και της δημιουργικής τάξης. Η αποφασιστικότητα του Xi να διασφαλίσει ότι όλες οι σκέψεις εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ΚΚΚ περιορίζει την ικανότητα των πιο δημιουργικών ανθρώπων της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των ακαδημαϊκών και των επιχειρηματιών της, από το να επιδιώκουν ιδέες και προϊόντα που εκτείνονται πέρα από τους περιορισμούς του ΚΚΚ. Ο Xi κάλεσε [19] τα πανεπιστήμια να είναι «προπύργια της ηγεσίας του Κόμματος» και το Υπουργείο Παιδείας έχει καταστήσει σαφές ότι η «ιδεολογική και πολιτική επίδοση» είναι τα πιο σημαντικά στοιχεία της αξιολόγησης της σχολής. Το ΚΚΚ μέχρι που παρότρυνε [20] φοιτητές πανεπιστημίου να καταδίδουν τους καθηγητές τους για ρητορική που αμφισβητεί την ορθοδοξία του κόμματος. Πολλοί ακαδημαϊκοί έχουν επικριθεί ή απολυθεί για την δημοσίευση «λανθασμένου λόγου» σε θέματα που σχετίζονται με το Χονγκ Κονγκ, την Ιαπωνία και την COVID-19. Περιορίζοντας το φάσμα των φωνών, το Πεκίνο περιορίζει την ικανότητά του να λαμβάνει ενημερωμένες αποφάσεις.

Μερικοί διανοούμενοι έχουν αντιδράσει. Ο γνωστός οικονομολόγος Chen Wenling, για παράδειγμα, υποστήριξε [21] ότι εάν η Κίνα πρόκειται να γίνει παγκόσμια ιδεολογική και πνευματική δύναμη, χρειάζεται μεγαλύτερη «ανοχή, ευελιξία και ελευθερία για τους ακαδημαϊκούς της Κίνας». Ο Jia Qingguo, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Πεκίνου (και μέλος ενός ανώτερου συμβουλευτικού σώματος του ΚΚΚ), πρότεινε [22] την άρση ορισμένων γραφειοκρατικών περιορισμών στην εμπλοκή των Κινέζων ακαδημαϊκών με ξένους ομολόγους τους. «Η υπάρχουσα διαχείριση των συναλλαγών στο εξωτερικό έχει υπερβεί ένα λογικό όριο», υποστήριξε ο Jia, σημειώνοντας ότι «θα επηρεάσει την ποιότητα της αξιολόγησης των ειδικών για διεθνή ζητήματα και προτάσεις πολιτικής». Τολμηρότερα, σε δύο επιστολές του προς τον Xi που γράφτηκαν [23] στο αποκορύφωμα της πανδημίας του κορωνοϊού τον Μάρτιο του 2020, το πρώην μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΚ, Zhao Shilin, επέκρινε εύστοχα την πρακτική της αναφοράς μόνο καλών ειδήσεων, προειδοποιώντας για την καταστροφή της ατομικής «πρωτοβουλίας, ευελιξίας, εστίασης, και υπευθυνότητας» στην κινεζική κοινωνία γιατί όλα επικεντρώνονται στην εξουσία στην κορυφή.