Secure ConnectionΗ ηλεκτρική ενέργεια είναι το νέο πετρέλαιο
Μια αμερικανική στρατηγική για τον μετά τους υδρογονάνθρακες κόσμο
Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα
Η υπεράσπιση του ενεργειακού εφοδιασμού σε μια εποχή ταχείας ψηφιοποίησης θα είναι πολύ πιο δύσκολη και πιο περίπλοκη από όσο στην αναλογική, βασισμένη στο πετρέλαιο, εποχή. Καθώς οι χώρες μεταβαίνουν από τα ορυκτά καύσιμα στην ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια που διανέμεται μέσω δικτύων υψηλής τεχνολογίας, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ένα νέο σύνολο εξελιγμένων απειλών.
Η AMY MYERS JAFFE είναι ερευνητική καθηγήτρια στην Σχολή Fletcher στο Tufts University και συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο Energy’s Digital Future: Harnessing Innovation for American Resilience and National Security [1].
Υπάρχουν, όμως, και προφανή μειονεκτήματα. Ένα μεγαλύτερο δίκτυο σημαίνει περισσότερες υποδομές που χρειάζονται προστασία και πρόσθετες ευκαιρίες για εισβολή χάκερς -είτε για την επιδίωξη προσωπικού κέρδους είτε για πολιτικές παραχωρήσεις. Οι Ρώσοι χάκερς [4], για παράδειγμα, διαβοήτως χτύπησαν τρεις ουκρανικές εταιρείες διανομής ηλεκτρικής ενέργειας το 2015, απενεργοποιώντας από απόσταση 30 υποσταθμούς και κλείνοντας το ρεύμα σε εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανούς πολίτες. Κατά την διάρκεια του πολέμου, οι χάκερς θα μπορούσαν να διεισδύσουν σε ενεργειακές εγκαταστάσεις, να βλάψουν αμάχους, και ενδεχομένως να δημιουργήσουν μια περιβαλλοντική καταστροφή. Το 2017, Ιρανοί χάκερς φέρεται να διείσδυσαν σε σαουδαραβικό πετροχημικό εργοστάσιο [5] με σκοπό να σαμποτάρουν τις δραστηριότητές του και να πυροδοτήσουν μια έκρηξη. Ευτυχώς, απέτυχαν.
ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Αν και αυτά τα προβλήματα είναι νέα, οι λύσεις σε αυτά δεν είναι. Χώρες στο ίδιο πλέγμα δικτύου θα μπορούσαν να προσθέσουν εφεδρική ικανότητα παραγωγής ενέργειας και πλεονάζοντα συστήματα μεταφοράς για να αμβλύνουν το αποτέλεσμα μιας πιθανής επίθεσης. Θα μπορούσαν να διατηρήσουν τα αποσυρμένα εργοστάσια ορυκτών καυσίμων σε εφεδρεία, έτοιμα να ξαναλειτουργήσουν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης˙ να πληρώνουν τους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας για να διατηρούν πλεονάζουσα ικανότητα παραγωγής ενέργειας σε κατάσταση αναμονής σε περίπτωση διακοπής˙ και ακόμη να χρησιμοποιήσουν μίνι δίκτυα ηλιακής ενέργειας (συστήματα μικρής κλίμακας που λειτουργούν αυτόνομα από το ευρύτερο ηλεκτρικό δίκτυο) για να παρακάμψουν την ηλεκτρική ενέργεια από το κεντρικό σύστημα εάν διακοπεί. Χώρες ή περιοχές θα μπορούσαν επίσης να δημιουργήσουν συστήματα αποθήκευσης ενέργειας που χρησιμοποιούν μπαταρίες, αντλούμενο αέρα και ύδατα, ή υδρογόνο.
Όμως ένας κόσμος κατανεμημένων και ψηφιοποιημένων ηλεκτρικών δικτύων αποτελεί μια μοναδική πρόκληση για τις Ηνωμένες Πολιτείες -ειδικά για τον ρόλο τους ως εγγυητή της παγκόσμιας ενεργειακής ασφάλειας. Μετά τις πετρελαϊκές κρίσεις της δεκαετίας του 1970 και την σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν το 1979, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν διατεθειμένες να χρησιμοποιήσουν βία για να υπερασπιστούν τα εθνικά τους συμφέροντα στον πλούσιο σε πετρέλαιο Περσικό Κόλπο. Αυτό έγινε γνωστό ως το Δόγμα Κάρτερ, και τις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι Ηνωμένες Πολιτείες οικοδόμησαν την στρατιωτική τους παρουσία σε ολόκληρη την περιοχή και παρενέβησαν σε πολλές συγκρούσεις. Σήμερα, ο ρόλος των ΗΠΑ στην υπεράσπιση του εφοδιασμού με πετρέλαιο υπερβαίνει τον Περσικό Κόλπο: το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ διαδραματίζει κεντρικό ρόλο προστατεύοντας τους διεθνείς θαλάσσιους διαύλους μέσω των οποίων χώρες και επιχειρήσεις εμπορεύονται ορυκτά καύσιμα.
Στον επερχόμενο κόσμο των διασυνοριακών συνδέσεων ηλεκτρικής ενέργειας, ωστόσο, η διατήρηση των θαλάσσιων λωρίδων ασφαλών για τις εξαγωγές πετρελαίου δεν θα έχει πλέον την ίδια γεωπολιτική επιρροή που κάποτε είχε. Καθώς το τοπίο αλλάζει, η Ουάσιγκτον πρέπει να επανεξετάσει τον ρόλο της στο παγκόσμιο ενεργειακό σύστημα. Ένας τομέας στον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να αρχίσουν να ηγούνται είναι η διακυβέρνηση. Δεδομένων των διακυβευμάτων, ο καθορισμός ορίων στην συμπεριφορά στον κυβερνοχώρο θα μπορούσε τελικά να είναι εξίσου σημαντικός με τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Για αρχή, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να ξεκινήσει έναν παγκόσμιο διάλογο επικεντρωμένο στην ανάπτυξη συμφωνιών για την καταπολέμηση των hackers που χρησιμοποιούν ransomware όπως η [ομάδα] DarkSide. Ο πρεσβευτής της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη δηλώσει την προθυμία της Μόσχας [6] να συζητήσει πιθανές συμφωνίες υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, δήλωσε επίσης στην κρατική τηλεόραση πρόσφατα ότι η Ρωσία θα είναι διατεθειμένη να παραδώσει εγκληματίες του κυβερνοχώρου εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεσμευτούν για παρόμοια μέτρα έκδοσης. Ωστόσο, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να αξιολογήσει την σοβαρότητα της Μόσχας, δεδομένου του ρόλου της Ρωσίας στην φιλοξενία, και ενδεχομένως στην χρηματοδότηση, κυβερνοτρομοκρατών.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην ανάπτυξη νέων πολυεθνικών ιδρυμάτων που θα επιβλέπουν τις συμφωνίες εμπορίας ηλεκτρικής ενέργειας. Οι υφιστάμενοι συνασπισμοί που περιλαμβάνουν εθνικούς φορείς διαχειριστές δικτύου και ιδιωτικές εταιρείες ενδέχεται να μην είναι εξοπλισμένοι για την αντιμετώπιση ακανθωδών διπλωματικών διαφορών και ζητημάτων ασφάλειας στον κυβερνοχώρο [7]. Δεδομένης της παγκόσμιας παρουσίας του αμερικανικού στρατού και του κεντρικού ρόλου της Ουάσινγκτον στα συστήματα περιφερειακών συμμαχιών, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε θέση να αναλάβουν ηγετικό ρόλο ασφάλειας παράλληλα με τα μελλοντικά συστήματα διακυβέρνησης και ρύθμισης.